Projekt Miasto Archipelag zachwycił mnie gdy tylko usłyszałem o nim po raz pierwszy. Na bieżąco śledziłem podróż Filipa Springera przez Polskę, wydania książki nie mogłem się doczekać. Teraz po jej lekturze mam nadzieję że jest ona tylko pierwszym etapem tego ogromnego projektu, bo gdybym miał ocenić ją jako skończoną całość, byłoby sporo braków. 31 miast to doprawdy ogrom materiału, który nie miał prawa zmieścić się w jednej książce i faktycznie się nie zmieścił. Miasto Archipelagu, które znam najlepiej (Konin) dostało zaledwie parę stron, w dodatku zrobionych nieco "po łebkach" (Zatorze najbardziej przygnębiającym osiedlem? Wolne żarty!). Wnioskuję po tym, że podobnie mogło być też przy innych miastach. Z drugiej jednak strony, Springer sam przyznaje, że z tej książki wyłania się obraz bliżej nieulokowanego na mapie Miasta, które ma w sobie cechy wszystkich 31 dawnych stolic województw, a zatem nie o konkretne dzielnice czy osiedla musi tu chodzić. OK, rozumiem takie podejście i powiedzmy, że je kupuję.
Kilka konkretnych minusów jednak wytknę. Po pierwsze uważam, że za dużo jest opowieści o ludziach, które nie mają prawie żadnego związku z wojewódzkością miasta czy też utratą tego statusu (Koszalin, Tarnów). Te teksty są w porządku, ale nie na potrzeby tej książki.
Drugi minus - moim zdaniem największy - to kiepska oprawa fotograficzna. Kiepska w tym sensie, że często tekst sobie a obraz sobie. Są portrety mniej lub bardziej przypadkowych ludzi, kwiatki typu "niebo nad Koszalinem" (poważnie, zdjęcie samych chmur bez kawałka miasta). Do dziś za to nie wiem jak wyglądają te cholerne latarnie na ciechanowskim Krubinie, bo w internecie tego nie znalazłem. A przecież Filip Springer był tam i wszystko to obfotografował. Czy aż takim problemem było dodanie na marginesie np. QR-kodu, który przeniósłby nas do fotogalerii danego miejsca? To dopiero byłby projekt internetowy!
No i trzeci minus, który musiał się pojawić z uwagi na charakter tej podróży. Mam mianowicie wrażenie, że autor za bardzo ulegał nastrojom związanym z pogodą, jaka akurat była w odwiedzanych miastach. Panie Filipie, proszę pojechać do tych wszystkich miejsc jeszcze raz, o innej porze roku! I wydać jeszcze kilka Miast Archipelagów, bliżej przyglądając się tym miejscom. Aż prosi się o kolejne tomy, omawiające nie 31, a np. 5 czy 6 miast. Ma Pan tyle materiału, że bez problemu je Pan jakoś logicznie zgrupuje.
Będzie też czwarty minus, który przyszedł mi do głowy właśnie teraz. Skoro zbudowany został portret nie 31 miast, ale jednego Miasta łączącego je wszystkie, to aż prosi się o rozdział podsumowujący. Dziwi mnie jego brak, bo Springer często mówił wywiadach, że np. wszystkie dawne stolice mają fatalną komunikację publiczną. Dlaczego, co się robi żeby to zmienić, albo dlaczego nic się nie robi?

Mimo wszystko gorąco polecam i czekam na ciąg dalszy.

Projekt Miasto Archipelag zachwycił mnie gdy tylko usłyszałem o nim po raz pierwszy. Na bieżąco śledziłem podróż Filipa Springera przez Polskę, wydania książki nie mogłem się doczekać. Teraz po jej lekturze mam nadzieję że jest ona tylko pierwszym etapem tego ogromnego projektu, bo gdybym miał ocenić ją jako skończoną całość, byłoby sporo braków. 31 miast to doprawdy ogrom...