Kontynuacja losów bohaterek książki "Klub Mało Używanych Dziewic". Jeśli ktoś przeczytał i polubił pierwszy tom, na drugi namawiać go nie trzeba. Przesympatyczne bohaterki i bohaterowie, zabawne historyjki, ale też wiele prostych życiowych prawd, podanych w lekki sposób, bez moralizowania. W tej części mamy troszkę zielonej Irlandii, mamy Stolec, wieś, w której można spotkać rzadkiego, ptaka bąka, no i oczywiście Szczecin – tym razem podczas odbywającego się tu międzynarodowego zlotu żaglowców Tall Ships’ Races. Michalina, Agnieszka i Alina trzymają się razem, a depresyjna Marcelina coraz bardziej się od nich odsuwa ( „…my jak prawdziwi muszkieterowie, a Marcela jak jakiś kompletnie wybrakowany d’Artagnan…). Agnieszka popada w konflikt z matką jednego z uczniów – Sandrą Niepierą. Niepiera składa na nią donos (fałszywy). Właściciele liceum nie chcą nadwerężać dobrego imienia szkoły i dziękują jej za współpracę. Agnieszka, zmuszona do odejścia z pracy decyduje się na otwarcie własnej szkoły. Marcelinie nie wiedzie się w miłości, znowu wpada w depresję, ale poznaje Edwarda, ornitologa. Kobieta widzi szansę na znalezienie oparcia w tym mężczyźnie. Alina i jej córka Jaga naprawiają wzajemne relacje. Matka dostaje pracę w prywatnej klinice. Michalina buduje związek z Grzegorzem. Planują ślub i powiększenie rodziny. Udają się też na urlop do Irlandii, by odszukać Noela, ojca Michaliny, z którym nie widziała się ponad 30 lat. Wszystko to nie podoba się jej zaborczej matce, która wolałaby całkowicie podporządkować sobie córkę.

Kontynuacja losów bohaterek książki "Klub Mało Używanych Dziewic". Jeśli ktoś przeczytał i polubił pierwszy tom, na drugi namawiać go nie trzeba. Przesympatyczne bohaterki i bohaterowie, zabawne historyjki, ale też wiele prostych życiowych prawd, podanych w lekki sposób, bez moralizowania. W tej części mamy troszkę zielonej Irlandii, mamy Stolec, wieś, w której można...