"Pogromca lwów" C.Lackberg to książka absolutnie genialna i zachwycająca (z literackiego punktu widzenia) – od tytułu (pięknie wymowny), przez każdą stronę, po zakończenie (ale!). Oderwanie się od niej graniczy z cudem – naprawdę. Warto było czekać.

Lackberg jest w świetnej formie – w jej wypadku pewnie nie jest to szczególnie trudne, bo jest po prostu genialna. Jako pisarka ma wszystko, co gwarantuje sukces, i to w boskich proporcjach. Umysł jak brzytwa, charakter i świetne pióro, a także to, co mnie szczególnie zachwyca - nieprzeciętną zdolność do budowania klimatu i intrygi (skąd ona te opowieści bierze?!). Tym razem, mam wrażenie, przeszła jednak samą siebie.

Książka zaskakuje, intryguje i wbija w fotel – jest nieźle pokręcona. I doskonała! Ma fantastyczną (widowiskową, ale logiczną i zgrabną) konstrukcję – historię obieramy jak cebulę, ale nie brak w niej zwrotów akcji (ileż to ja razy dałam się wpuścić w maliny?). Jest mocna, dosadna i brutalna (za tym akurat nie przepadam) – aż boli, kiedy Lackberg pokazuje najmroczniejsze z najmroczniejszych zakamarków ludzkiej natury (głębia zła w jej książkach jest ponadprzeciętna). Bez znieczulenia.

„Pogromca lwów” to inteligentna fabuła zapakowana w niesamowity, lackbergowski klimat (najczęściej w literaturze tego gatunku logika i klimat nie idą w parze). Jestem pod wielkim wrażeniem. Dla mnie to mistrzostwo świata, a Lackberg – cóż - to niekwestionowana królowa kryminału. Drugiej takiej jak ona - nie ma (choć od mniej więcej dekady wciąż pojawiają się nowe księżniczki i królowe). Nie łudźmy się.

https://www.facebook.com/rybaczytaipisze?_rdr=p

"Pogromca lwów" C.Lackberg to książka absolutnie genialna i zachwycająca (z literackiego punktu widzenia) – od tytułu (pięknie wymowny), przez każdą stronę, po zakończenie (ale!). Oderwanie się od niej graniczy z cudem – naprawdę. Warto było czekać.

Lackberg jest w świetnej formie – w jej wypadku pewnie nie jest to szczególnie trudne, bo jest po prostu genialna. Jako...