Nie słyszeliście o tej powieści? Hah - w sumie to się nie dziwię, bo póki co, to reklama leży i kwiczy. Ale z drugiej strony wydawnictwo religijne, więc czego innego mamy się spodziewać.

ZALETY:
1. Autorka stworzyła nowy świat, bez elfów, goblinów i innych oklepanych stworzeń. Co prawda nie pokazuje nam zbyt wielu niesamowitych roślin, czy zwierząt, ale za to poznajemy rytuały, religię, czy święta które obchodzi się na Orlej Wyspie. I za to duży plus, bo tego mi właśnie brakuje w powieściach fantasy.
2. Całkiem nieźle skrojeni bohaterowie. Trzeba jednak zaznaczyć, że nie są to postacie idealne, a ich wady są mocno zarysowane. Każdy tu popełnia jakieś błędy, każdy może nas miejscami irytować. Moim zdaniem to dobrze, bo dzięki temu wszyscy wydają nam się bardziej realni, ale wiem, że niektórzy tego nie tolerują, więc... to kwestia gustu.
3. Wątek romantyczny nie został przesłodzony. A to się zdarza niezmiernie rzadko, szczególnie u autorek. Tutaj związek bohaterów nie zawsze jest różowy, często dochodzi do nieporozumień, ale widać, że im na sobie zależy. I zostało to dobrze pokazane, nie musiałam przewracać oczami, bo coś było tak teatralne, tak słodkie, że... cukrzycy można dostać. Także wielki plus za dobry wątek romantyczny.
4. Końcówka. Nie mogłam się oderwać, ja musiałam, musiałam wiedzieć co jest dalej.

WADY:
1. Pierwsze sto stron... masakra. Czyta się to jak bardzo długie streszczenie. Widocznie ktoś tu postanowił przedstawić wielu lat w krótkich słowach. Albo warsztat wtedy leżał. Wszystko jedno - pierwsze sto stron na kolana nie powala.
2. Jest tam pewna tajemnica.Rozwiązanie jest bardzo proste, ja się od razu domyśliłam, a nie jestem jakimś wielkim detektywem. A autorka nas w nią wprowadza i próbuje nas tym zaczarować, ale... my już od razu wszystko wiemy. I potem oglądamy jak postacie próbują to rozgryźć, mało tego - widzimy z perspektywy jednego z bohaterów jak to wszystko się "wyjaśnia". A potem, z jakiś niewiadomych mi przyczyn musimy jeszcze słuchać dialogu, który na wszelki wypadek ma nas jeszcze raz powiadomić o tym, że tak to wygląda naprawdę. I mam pytanie: Czy naprawdę czytelnicy są takimi idiotami? Jeszcze rozumiem, że zbyt banalna zagadka, ale po co tłumaczyć nam dwa razy to samo?
3. Czasami wieje pewnym schematem. Brakowało mi tu jakiegoś punktu zwrotnego, który dodałby powieści trochę świeżości.

PODSUMOWUJĄC:
"Cień pod lupanem" to całkiem udany debiut, szkoda tylko, że tak mało popularny... ( ale co się dziwić - wydawnictwo religijne)
Znajdziemy tu nowy świat, z nowymi obyczajami, bohaterów z krwi i kości oraz świetnie zbudowany wątek miłosny. Oczywiście są tu pewne niedociągnięcia, bywa, że wieje lekkim schematem, trzeba przyznać. Ale zakończenie usatysfakcjonowało mnie na tyle, by sięgnąć po kolejne części. A wam polecam spróbować, jeśli lubicie fantastykę, bo myślę, że warto.

Nie słyszeliście o tej powieści? Hah - w sumie to się nie dziwię, bo póki co, to reklama leży i kwiczy. Ale z drugiej strony wydawnictwo religijne, więc czego innego mamy się spodziewać.

ZALETY:
1. Autorka stworzyła nowy świat, bez elfów, goblinów i innych oklepanych stworzeń. Co prawda nie pokazuje nam zbyt wielu niesamowitych roślin, czy zwierząt, ale za to poznajemy...