Witkowskiego sposób na... siebie. Autor może mówić w wywiadach, że wcale nie chodzi o gejów, wulgaryzm, wyuzdanie, że męczą go nieustannie zadawane pytania dotyczące obciągania, praw homoseksualistów, całego groteskowego świata wykreowanego w kolejnych powieściach. Pytania więc uważa za spłycone, sens swoich książek - za głęboki, zuniwersalizowany, wszak nie chodzi o odmienną orientację, ale o nasze ludzkie problemy w ogóle. O, panie Witkowski, coś tu jednak jest nie tak.
Po "Lubiewie" dalszy ciąg miał nie nastąpić. Powiedziałam sobie, że już nie chcę, nie mogę, to jest po prostu niedobre i żadne nominacje mojej opinii nie zmienią. Minęło kilka miesięcy, przyuważyłam cienkiego Witkowskiego z mocno różową okładką. Skoro niewielki, to z pewnością mało bolesny. Spróbowałam ponownie - jednak przyciągnął, szok zadziałał, machina pracuje na najwyższych obrotach.
Wiedziałam, czego się spodziewać i dzięki temu trawiłam już od pierwszej strony. Z początku szło jak po grudzie, tytułowa Margot rozczarowała najbardziej, ale za to początek historii Asi od tirowców... Wyłapałam mikromomenty, w których fenomenalny język zdołał przebić się przez przeładowaną obscenicznością i niesmakiem treść, czytało się przyjemnie, z błyskiem w oku. Z kolei historia Waldka to już największy atut książki, mistrzowskie obnażenie "bekstejdżu", nawet na niektóre zgrzyty mogę przymknąć oko. To było dobre. "Polska Z" od kulis sylwestra we Wrocławiu, transmitowanego na TVP2. Obrażony Michał Wiśniewski, spalona Jola Rutowicz. Fajnie.
Witkowski jest zdolnym pisarzem, ja to wiem. Chodzi jedynie o koncept, który sobie wybrał, którym się żywi. Wtłacza w swoje książki to niewyobrażalne przejaskrawienie aż do tego stopnia, że nie wiem, gdzie kończy się jego dystans i prześmiewczość, a gdzie zaczyna samouwielbienie. Połączył żywot tirowców ze światem celebrytów za dwa grosze, chyba się przy tym gubiąc. A do tego wszystkiego, po co znów ten seks analny, sikanie na biust. To ma być metafora naszej egzystencji w Polsce?
Nie wymagam, żeby Witkowski zrezygnował z obranej drogi, zresztą co ja tam mogę wiedzieć - to on jest "jednym z najgłośniejszych polskich pisarzy młodego pokolenia". Myślę tylko, że gdyby przestał epatować pewnymi figurami, pomniejszył siłę obrzydzania czytelnika, a postawił na kąśliwość podpartą erudycją (którą posiada!, byłby naprawdę genialny. Chociaż... jeśli sięgnę po "Barbarę Radziwiłłównę z Jaworzna-Szczakowej", to będzie znaczyło, że wciąż mnie ciągnie do jego pokręconego świata. Mam z Witkowskim problem.

Witkowskiego sposób na... siebie. Autor może mówić w wywiadach, że wcale nie chodzi o gejów, wulgaryzm, wyuzdanie, że męczą go nieustannie zadawane pytania dotyczące obciągania, praw homoseksualistów, całego groteskowego świata wykreowanego w kolejnych powieściach. Pytania więc uważa za spłycone, sens swoich książek - za głęboki, zuniwersalizowany, wszak nie chodzi o...