Nie wiem dlaczego, ale nigdy specjalnie nie interesowałam się Koreą Północną. Tym razem jednak mocno zaintrygował mnie tytuł książki. Czytając, miałam wrażenie, że utrzymuję stałe napięcie nerwów i mięśni, jakby mnie ktoś inwigilował, obserwował. Taki "klimat" wprowadza autorka książki. Jest ona bardzo emocjonalne, pełna współczucia i troski o ludzi, którzy nie znają świata, którzy są zamknięci w czterech ścianach, a ich mniemania są kreowane tylko i zawsze przez panującą władzę. Nie mogłam uwierzyć, że młodzi Koreańczycy wierzą w to, że kimchi jest ulubiona potrawą całego świata, a koreańskim komunikuje się więcej ludności na świecie, niż angielskim (pomijając chiński). Wstrząsające, jeśli wierzyć sprawozdaniu autorki, jak ci ludzie są zmanipulowani! Książce uroku dodaje realizm, fakt, że autorka była tam, opisała swoje przeżycia i emocje z nimi związane, nieśmiałe próby pokazania koreańskim studentom innego, wolnego świata. Jako Koreanka (jednak wychowana w USA) nie mogła rozmawiać ze studentami po koreańsku! Co tu więcej dodać? Książkę czyta się jak pełną emocji i zwrotów sytuacji powieść, w pełnym napięciu. Serdecznie polecam.

Nie wiem dlaczego, ale nigdy specjalnie nie interesowałam się Koreą Północną. Tym razem jednak mocno zaintrygował mnie tytuł książki. Czytając, miałam wrażenie, że utrzymuję stałe napięcie nerwów i mięśni, jakby mnie ktoś inwigilował, obserwował. Taki "klimat" wprowadza autorka książki. Jest ona bardzo emocjonalne, pełna współczucia i troski o ludzi, którzy nie znają...