Ciekawość oraz przypadek sprawiły, że wziąłem się za tę książkę. Wartością dodaną jest to, że przesłuchałem audiobooka, którego przeczytał sam autor co okazało się niebywałym doznaniem; in plus oczywiście...

Ciekawość oraz przypadek sprawiły, że wziąłem się za tę książkę. Wartością dodaną jest to, że przesłuchałem audiobooka, którego przeczytał sam autor co okazało się niebywałym doznaniem; in plus oczywiście...

Witkowszczyzna na papierze była dla mnie nie do końca akceptowalna, na szczęście odkryłam audiobook czytany przez autora. I lepiej nie mogło się wydarzyć.

Powieść kryminalna, ale przepełniona czarnym humorem, treść pełna flaków i seksu oraz barwnych bohaterów i meandrów fabularnych.

Zanim doszło co do czego i zawiązała się konkretna fabuła, minęło kilkadziesiąt stron przepełnionych dygresjami, anegdotami i humorem sytuacyjnym. I nic w tym złego, bo nie zawsze w książce chodzi o fabułę.

Ale gwoli ścisłości: mamy tu Wrocław (i epizodycznie Międzyzdroje) oraz serię zabójstw. W śledztwie uczestniczy literackie alter ego Michała Witkowskiego, czyli Michaśka. Zdarzenia są mniej lub bardziej powiązane z głównym bohaterem, ważnymi dla niego miejscami i znajomymi. Dzięki temu zostaje zaangażowany w śledztwo, a my możemy poznać historię Przedwojennego Mordercy, a także niejakiej Herminy.

Powieść jest naprawdę sensownie rozegrana, a fabuła interesująca. Przyznaję, że szczególnie przypadła mi do serca dzięki audiobookowi. Nie wiem, czy po lekturze papierowej byłabym tak samo entuzjastyczna. Niemniej jednak - polecanko, jeśli jesteście odporni na krew, obrzydliwość ludzkich wnętrzności itp.

Witkowszczyzna na papierze była dla mnie nie do końca akceptowalna, na szczęście odkryłam audiobook czytany przez autora. I lepiej nie mogło się wydarzyć.

Powieść kryminalna, ale przepełniona czarnym humorem, treść pełna flaków i seksu oraz barwnych bohaterów i meandrów fabularnych.

Zanim doszło co do czego i zawiązała się konkretna fabuła, minęło kilkadziesiąt stron...

"Zbrodniarz i dziewczyna" stanowi swego rodzaju kontynuację "Drwala". Alter ego pisarza zostaje nieformalnie wcielone do wrocławskiej dochodzeniówki, aby odnaleźć mordercę, który stylizuje swoje ofiary na przedwojenną modę. Mamy i szary Wrocław i ponure Międzyzdroje, kryminalną zagadkę, ale przede wszystkim celne i ostre jak brzytwa spostrzeżenia Autora.
Z pewnością nie jest to książka dla każdego. Jeśli ktoś jest wrażliwej natury, niektóre opisy mogą szokować i odrzucać.
Prozę Witkowskiego można uwielbiać lub jej nie znosić, ale z pewnością nie można przejść koło niej obojętnie. Dla wszystkich miłośników charakterystycznego (barokowego) stylu i ironicznego spojrzenia Autora - warto przeczytać.

"Zbrodniarz i dziewczyna" stanowi swego rodzaju kontynuację "Drwala". Alter ego pisarza zostaje nieformalnie wcielone do wrocławskiej dochodzeniówki, aby odnaleźć mordercę, który stylizuje swoje ofiary na przedwojenną modę. Mamy i szary Wrocław i ponure Międzyzdroje, kryminalną zagadkę, ale przede wszystkim celne i ostre jak brzytwa spostrzeżenia Autora.
Z pewnością nie...

Wróciłem do Witkowskiego po wieloletniej przerwie. Kontynuacja (?) "Drwala" nadal doskonale bawi czarnym humorem i barwnymi obserwacjami społecznymi. Tempo siada nieco podczas odgrzewania posezonowego kotleta międzyzdrojskiego, ale ogólnie całość się broni.

Wróciłem do Witkowskiego po wieloletniej przerwie. Kontynuacja (?) "Drwala" nadal doskonale bawi czarnym humorem i barwnymi obserwacjami społecznymi. Tempo siada nieco podczas odgrzewania posezonowego kotleta międzyzdrojskiego, ale ogólnie całość się broni.

Barwny, dowcipny styl (momentami można się uśmiechnąć lub nawet zaśmiać),choć nadmiar wulgaryzmów dość często mnie irytował. Autor zatapia się w licznych dygresjach, niektóre z nich są naprawdę ciekawe i świadczą o erudycji, ale niestety w pewnym momencie, książka staje się nudna, akcja zatapia się we wszystkim, co jest wokół i opowiadana historia ciągnie się w nieskończoność

Barwny, dowcipny styl (momentami można się uśmiechnąć lub nawet zaśmiać),choć nadmiar wulgaryzmów dość często mnie irytował. Autor zatapia się w licznych dygresjach, niektóre z nich są naprawdę ciekawe i świadczą o erudycji, ale niestety w pewnym momencie, książka staje się nudna, akcja zatapia się we wszystkim, co jest wokół i opowiadana historia ciągnie się w nieskończoność

Początkowo planowałem przeczytać "Zbrodniarza i dziewczynę", odwiodły mnie jednak od tego solidnie negatywne opinie, które w większości są dobrze uargumentowane. Całkiem spore grono osób jest zdania, że książka jest słabsza od "Drwala", który to moim zdaniem jest niezłą książką, ale też nie rewelacyjną. Zarzucane są, temu przecież utalentowanemu pisarzowi, przede wszystkim zbyt duże skupienie na sobie i promocja siebie, nadmierna wulgarność, znużenie literaturą i zbyt pośpieszne wydanie tejże książki. Niektórzy też są zdania, że pan Witkowski poszedł za daleko, że go poniosło.
Dlatego też powieść tę sobie odpuszczę, za to z chęcia sięgnę po chwalone, w tym także przez krytyków "Tango".
Polecam recenzje na blogu Jarosława Czechowicza "Krytycznym okiem".

Początkowo planowałem przeczytać "Zbrodniarza i dziewczynę", odwiodły mnie jednak od tego solidnie negatywne opinie, które w większości są dobrze uargumentowane. Całkiem spore grono osób jest zdania, że książka jest słabsza od "Drwala", który to moim zdaniem jest niezłą książką, ale też nie rewelacyjną. Zarzucane są, temu przecież utalentowanemu pisarzowi, przede wszystkim...

Pierwsze zdania powieści, obfitujące w wyliczenia stanowiące łańcuch skojarzeń spojonych
*poetycką manierą Szymborskiej,
*przywiązaniem do wartości materialnych *sentymentem do przeszłości,
*a wreszcie ironią,
... podpowiadają...że i cała reszta będzie taka czarowna po Szulcowsku i ironiczna po Witkacowsku. Smakowita i przepojona tradycją. A tu nagle...tęczowy dowcip:). Torsyjny suprajz. Wulgaryzmy! Świństwa! Mięcho! Wiwisekcje i sekcje! Łamanie tabu!

*Luje,
*Ciotki czekające w restauracji naprzeciwko szaletów miejskich, żeby wybiec i dopadaść tych lujów podczas załatwiania potrzeb fizjologicznych (w celu grzecznego poproszenia o schylenie się po mydełko)
*no i bezdomni oporządzający w tym czasie Ciotkom gnocchi z kaczuszką w pustej restauracji. Coś w tym stylu.

Dalej z powieścią środowiskową- gejowskim Dekameronem, wita się najbardziej hardcorowy kryminał, jaki można sobie. wyobrazić. Istna jatka.

A wszędzie Wrocław, Wrocław, Wrocław, gdzieniegdzie Międzyzdroje.

Momentami podczas lektury, byłoby wskazane, by czytelnik odwołał się do kwestii moralnosci i popatrzył na zawartość powieści przez szkła etyka. (To ciężka lektura. Trzeba być drwalem, żeby ją zdzierżyć. Mimo to, uważam, że M.W. jest wzruszający i genialny. A przy tym to l'enfant terrible. Omen.)

Żeby więc ten czytelnik nie galopował po łące nieświadomości na kucyku, zbierając po drodze wątroby, nerki, serduszka, móżdżki, tylko powiedział temu kryptoosłu stop. Nie galopujmy razem z Witkasią w nieznane. Bo zaprowadzi nas tam, gdzie z pewnością nie chcielibyśmy się znaleźć. I nie chodzi tu bynajmniej o zaklęte rewiry. Ani nawet o gejowskie tête-à-tête.

Pierwsze zdania powieści, obfitujące w wyliczenia stanowiące łańcuch skojarzeń spojonych
*poetycką manierą Szymborskiej,
*przywiązaniem do wartości materialnych *sentymentem do przeszłości,
*a wreszcie ironią,
... podpowiadają...że i cała reszta będzie taka czarowna po Szulcowsku i ironiczna po Witkacowsku. Smakowita i przepojona tradycją. A tu nagle...tęczowy dowcip:)....

Audiobook czytany przez Autora jest świetny, bawi i śmieszy i jestem zachwycona. Przy całej tej zabawie to też wciągający kryminał z prawdziwie obrzydliwymi zbrodniami - dla każdego cos miłego ;).

Audiobook czytany przez Autora jest świetny, bawi i śmieszy i jestem zachwycona. Przy całej tej zabawie to też wciągający kryminał z prawdziwie obrzydliwymi zbrodniami - dla każdego cos miłego ;).

Podobał mi się styl tej książki, to że mogłam trochę inaczej spojrzeć na Wrocław. Niektórych może drażnić dobór słów oraz postaci, ale ja bawiłam się świetnie.

Podobał mi się styl tej książki, to że mogłam trochę inaczej spojrzeć na Wrocław. Niektórych może drażnić dobór słów oraz postaci, ale ja bawiłam się świetnie.

Uwielbiam Witkowskiego. Tyle!

Uwielbiam Witkowskiego. Tyle!