Jest to trzecia po Fight clubie oraz Niewidzialnych potworach powieść Palahniuka którą miałem okazje przeczytać.
Niestety jak do tej pory najsłabsza (nie mylić ze "słaba").
W zasadzie wszystko jest ok, nadal mamy do czynienia z typowym dla autora minimalistycznym podejściem, oszczędnością słów, cynizmem, krytyką społeczeństwa, czarnym humorem, po raz kolejny pojawiają się też tzw "refreny" których Palahniuk używa chyba w każdej książce (z pewnościa w każdej którą przeczytałem) czyli powtarzające się co jakiś czas podobne teksty (w przypadku "Dziennika" są to np. "Nawiasem mówiąc pogoda na dzisiaj jest częściowo zawiana z okresowymi wybuchami rozpaczy i złości" czy też "Pogoda dzis jest częściowo wściekła z okresowymi atakami furii", w ten specyficzny sposób autor oddaje aktualny stan emocjonalny głównej bohaterki); jest też jak zawsze sporo przekleństw, które swoją drogą napędzaja wspomniany wcześniej czarny humor.
Czyli w zasadzie jest wszystko.
Wszystko poza tym że historia kelnerki/niespełnionej (spełnionej ?) artystki - Misty Kleinman nie wciągnęła mnie tak bardzo jak historie bohaterów dwóch poprzednich książek Palahniuka.
Jak dla mnie jest tu za dużo gadania o sztuce, za dużo malowania i innych artystycznych bzdetów (oraz przemyśleń na ich temat).
To właśnie powodowało że dość sporo czasu zajęło mi przeczytanie tej książki.

Tak czy inaczej jest to książka na 6/10 czyli dobra. Nie jest słaba, nie jest wybitna, jest po prostu dobra, na tyle dobra, że z pewnością sięgne po nastepne powieści autora którego, po tych trzech spotkaniach, jestem juz fanem.

Jest to trzecia po Fight clubie oraz Niewidzialnych potworach powieść Palahniuka którą miałem okazje przeczytać.
Niestety jak do tej pory najsłabsza (nie mylić ze "słaba").
W zasadzie wszystko jest ok, nadal mamy do czynienia z typowym dla autora minimalistycznym podejściem, oszczędnością słów, cynizmem, krytyką społeczeństwa, czarnym humorem, po raz kolejny pojawiają się...