Czytałem dawno temu, więc na wszelki wypadek daję jedną gwiazdkę mniej. Taki niemiecki "Buszujący w zbożu", tylko dla poważnych nastolatków.

Czytałem dawno temu, więc na wszelki wypadek daję jedną gwiazdkę mniej. Taki niemiecki "Buszujący w zbożu", tylko dla poważnych nastolatków.

Słyszałam wcześniej o tej lekturze i cieszę się, że do niej zerknęłam. Czyta się lekko, ale jest tutaj dużo goryczy w stosunku świata i innych ludzi. Główny bohater, klown z zawodu, traci ukochaną, i stara się ją odzyskać. Nie spodziewałam się, że skończy się tak smutnie. Klown krytykuje swoich bliskich, obłudnych znajomych i niestety jest na ich łasce. Warto zerknąć.

Słyszałam wcześniej o tej lekturze i cieszę się, że do niej zerknęłam. Czyta się lekko, ale jest tutaj dużo goryczy w stosunku świata i innych ludzi. Główny bohater, klown z zawodu, traci ukochaną, i stara się ją odzyskać. Nie spodziewałam się, że skończy się tak smutnie. Klown krytykuje swoich bliskich, obłudnych znajomych i niestety jest na ich łasce. Warto zerknąć.

myśl o klownie, który płacze w wannie

myśl o klownie, który płacze w wannie

miałam większe oczekiwania. od połowy było jakoś bardziej nużąco

miałam większe oczekiwania. od połowy było jakoś bardziej nużąco

Ciężko mi lubić "klowna" z tymi jego hmm... narzekaniami - to chyba dobre słowo, tak - marudził i użalał się nad tym i tamtym. Jednak i nie lubić go też jest mi ciężko, bo "momenty" bywały interesujące I dialogi...

W książce jest poruszonych wiele tematów, bo i wojna i miłość i kariera i rodzina i oczywiście wiara katolicka. Gdzie się kończy, a gdzie zaczyna gra... ?

No i cytat
"... szczególnie nieprzyjemne są moim zdaniem filmy o życiu artystów. Takie filmy kręcą ludzie, którzy Van Goghowi dałiby za obraz nawet nie całą, lecz pół paczki papierosów, a potem żałowaliby i tej połowy... żyjący artysta, który nie ma papierosów, którego nie stać na kupno butów dla żony, nie jest dla filmowców interesującym tematem... "

No tak :)

Ciężko mi lubić "klowna" z tymi jego hmm... narzekaniami - to chyba dobre słowo, tak - marudził i użalał się nad tym i tamtym. Jednak i nie lubić go też jest mi ciężko, bo "momenty" bywały interesujące I dialogi...

W książce jest poruszonych wiele tematów, bo i wojna i miłość i kariera i rodzina i oczywiście wiara katolicka. Gdzie się kończy, a gdzie zaczyna gra... ?

No...

A jednak 9 w mojej ocenie. Kawał świetnej literatury. Kto teraz tak pisze? Studium przypadku młodego, zdolnego, lecz za bardzo intelektualnego jak na tamte czasy człowieka. Klowna, który jak w krzywym zwierciadle widzi panujące normy społeczne, religijne. Hans Schnier zadaje niewygodne pytania dotyczące religii duchownym katolickim, ludziom ze swojego otoczenia, swojej dziewczynie. Jest wyobcowany, poniekąd pełni rolę komentatora rzeczywistości. Paradoks tej rzeczywistości polega na tym, że wierzący chrześcijanie nie widzą tragedii głównego bohatera.
Autor jest Niemcem, więc tym bardziej z zaciekawieniem obserwujemy w tle rodzący i rozwijający się hitleryzm we wspomnieniach bohatera, opatrzony odpowiednim gorzkim komentarzem.
Biorąc pod uwagę całość lektury, mając na względzie panujące układy polityczno-wyznaniowe znamienny wydaje się cytat "Jeśli nasz wiek zasługuje na jakąś nazwę, to powinien nazywać się wiekiem prostytucji".

A jednak 9 w mojej ocenie. Kawał świetnej literatury. Kto teraz tak pisze? Studium przypadku młodego, zdolnego, lecz za bardzo intelektualnego jak na tamte czasy człowieka. Klowna, który jak w krzywym zwierciadle widzi panujące normy społeczne, religijne. Hans Schnier zadaje niewygodne pytania dotyczące religii duchownym katolickim, ludziom ze swojego otoczenia, swojej...

Moim zdaniem bardzo poruszające i przejmujące studium życia głównego bohatera – samotnego i wyobcowanego...

Moim zdaniem bardzo poruszające i przejmujące studium życia głównego bohatera – samotnego i wyobcowanego...

"Zwierzenia klowna" polecono mi jako powieść, którą należy czytać co kilka lat i za każdym razem - wprost proporcjonalnie do rosnącego doświadczenia życiowego - odbieramy ją inaczej, głębiej.

Cóż, ciekaw jestem jak wpłynie na mnie za kilkanaście lat. Na ten moment powieść Heinricha Bolla najmocniej skojarzyła mi się z twórczością...Davida Fostera Wallace'a. Ok, inne czasy, inne miejsce, ale w podmiocie lirycznym da się znaleźć wiele podobieństw: niedostosowanie społeczne, posunięta niemal do granicy szaleństwa skłonność do drobiazgowej obserwacji gestów i zachowań, czy też, mówiąc eufemistycznie, trudne relacje z kobietami.

"Zwierzenia klowna" są jedną z tych książek, gdzie, mimo że fabularnie de facto niewiele się dzieje, całość czyta się świetnie (kapitalne rozmowy telefoniczne),pomimo dość niezrozumiałych dla współczesnego odbiorcy religijno-politycznych niuansów powojennych Niemiec.

Cóż, nie jest to lektura łatwa, ale wciąż bardziej przystępna niż niejedna żelazna pozycja z panteonu światowej literatury. Warto zanurzyć się w ten klimat.

"Zwierzenia klowna" polecono mi jako powieść, którą należy czytać co kilka lat i za każdym razem - wprost proporcjonalnie do rosnącego doświadczenia życiowego - odbieramy ją inaczej, głębiej.

Cóż, ciekaw jestem jak wpłynie na mnie za kilkanaście lat. Na ten moment powieść Heinricha Bolla najmocniej skojarzyła mi się z twórczością...Davida Fostera Wallace'a. Ok, inne czasy,...

Z jednej strony - przejmujący monolog tytułowego klauna, poruszający wiele ważnych, egzystencjalnych tematów (wojna, władza, porzucenie, samotność, cierpienie),z drugiej - niekończące się ściany akapitowe, brak dialogów.

Choć czytało mi się te pozycje przyjemnie, to momentami nie mogłam wytrzymać natłoku myśli bohatera, brakowało mi więcej rozmów, wypowiedzi innych postaci, które rozruszałyby, momentami nużące wywody Hansa.

Z jednej strony - przejmujący monolog tytułowego klauna, poruszający wiele ważnych, egzystencjalnych tematów (wojna, władza, porzucenie, samotność, cierpienie),z drugiej - niekończące się ściany akapitowe, brak dialogów.

Choć czytało mi się te pozycje przyjemnie, to momentami nie mogłam wytrzymać natłoku myśli bohatera, brakowało mi więcej rozmów, wypowiedzi innych...

Niezwykle ciekawa i przede wszystkim ważna pozycja. Poruszane tematy: rola kościoła w społeczeństwie, obraz artysty, zbrodnie nazistowskie, to tylko niektóre z kontrowersyjnych, aczkolwiek bardzo potrzebnych aspektów do omówienia. Książka jest pewnego rodzaju osądem, diagnozą powojennego świata Niemiec i zepsucia jakie się szerzy.

Niezwykle ciekawa i przede wszystkim ważna pozycja. Poruszane tematy: rola kościoła w społeczeństwie, obraz artysty, zbrodnie nazistowskie, to tylko niektóre z kontrowersyjnych, aczkolwiek bardzo potrzebnych aspektów do omówienia. Książka jest pewnego rodzaju osądem, diagnozą powojennego świata Niemiec i zepsucia jakie się szerzy.