Nieślubne dziecko Kusturicy i Cervantesa. Trochę o przypadku, trochę o emigracji, trochę o życiu, które przynosi niespodziewane rozwiązania. Trochę o dwóch światach - sytym Zachodzie i dzikim Wschodzie, ale bardziej na zasadzie grania ze stereotypem.
A do tego gorzki humor i ciekawy język. Polecam.

Nieślubne dziecko Kusturicy i Cervantesa. Trochę o przypadku, trochę o emigracji, trochę o życiu, które przynosi niespodziewane rozwiązania. Trochę o dwóch światach - sytym Zachodzie i dzikim Wschodzie, ale bardziej na zasadzie grania ze stereotypem.
A do tego gorzki humor i ciekawy język. Polecam.

Kim jest Hrapeszko? Jest mistrzem przycinania winorośli, mieszkańcem doliny rzeki Wardar, który pewnego dnia otrzymuje propozycję wspólnej podróży do „światłej” Europy by tam służyć swoimi umiejętnościami w winnicach Francji, Niemiec i Włoch. Zostawia za sobą żonę, dom i wszystko to, co jest mu dobrze znane. Ale pomimo sukcesów, pomimo swego „boskiego tchnienia” wciąż powraca myślami do rodzinnych stron. Wciąż czuje rozdarcie między „nowym, wspaniałym światem” a tym, co zostało nad brzegiem rzeki Wardar. Bo Hrapeszko wciąż szuka tej innej Europy, bliskiej jego sercu. Bohater jest nieustannie rozdarty między swoim rzemiosłem a nowo odkrytą potęgą sztuki zdobniczej. Wciąż lawiruje między uczuciem do dwóch kobiet. Szuka spełnienia tworząc szklane cuda, mając w pamięci obraz wardaryjskich winnic i ulotne, błogie chwile letnich, macedońskich dni.

To powieść o wyobcowaniu i rozdarciu. O wyborach, których musimy dokonać a które nigdy nie dają nam spełnienia. O ciężarze, jakim jest nasze pochodzenie a z którym musimy mierzyć się każdego dnia.
Piękna, niewielka i wspaniała powieść, pełna słodko – gorzkiego humoru. Lafazanovski postarał się o potoczystość języka opowieści, nie zadręcza czytelnika długimi, niepotrzebnymi zdaniami i zbędnym moralizowaniem. Czytelnik jest dla niego partnerem.
Gorąco polecam osobom, które cenią szeroką perspektywę.

Kim jest Hrapeszko? Jest mistrzem przycinania winorośli, mieszkańcem doliny rzeki Wardar, który pewnego dnia otrzymuje propozycję wspólnej podróży do „światłej” Europy by tam służyć swoimi umiejętnościami w winnicach Francji, Niemiec i Włoch. Zostawia za sobą żonę, dom i wszystko to, co jest mu dobrze znane. Ale pomimo sukcesów, pomimo swego „boskiego tchnienia” wciąż...

Czasami książki podobają się bardziej, gdy rzeczywistość współgra z treścią książki. Gdy rozpoczęłam czytanie, byłam na pokazie w krośnieńskim muzeum i widziałam proces tworzenia szkła - a Hrapeszko wytwarzał przedmioty ze szkła. Dlatego książka od razu dostała wyższe noty ;) W drugiej kolejności podobał mi się humor. Sporo było absurdalnych dialogów i zmyślań głównego bohatera. Hrapeszko ujął mnie za serce, bo choć jego życie było barwne, to nie ustawał w podkoloryzowaniu go jeszcze bardziej.

https://jedenakapit.blogspot.com/2018/05/hrapeszko-ermis-lafazanowski.html

Czasami książki podobają się bardziej, gdy rzeczywistość współgra z treścią książki. Gdy rozpoczęłam czytanie, byłam na pokazie w krośnieńskim muzeum i widziałam proces tworzenia szkła - a Hrapeszko wytwarzał przedmioty ze szkła. Dlatego książka od razu dostała wyższe noty ;) W drugiej kolejności podobał mi się humor. Sporo było absurdalnych dialogów i zmyślań głównego...

Hrapeszko „nie odnajduje się w żadnym miejscu, pozostając tułaczem dręczonym nieustannym pragnieniem znalezienia się gdzie indziej”. Być może znasz to uczucie, kiedy nie możesz spokojnie usiedzieć, bo gna Cię wewnętrzna potrzeba szukania tego, co dla Ciebie najlepsze. Ten specyficzny rodzaj poddenerwowania, połączony z fascynacją i strachem przed tym, czego nie znasz. Być może od wielu lat robisz to, co lubisz, ale kiełkuje w Tobie potrzeba spróbowania czegoś zupełnie nowego, czegoś, co sprawi, że jak gąbka będziesz chłonął wszystko, co Ci się przytrafi, a z ekscytacji nie będziesz mógł w nocy spać. Czy jeżeli nadarzyłaby się taka okazja, rzuciłbyś wszystko, co masz i ruszył w poszukiwaniu szczęścia?

Bohater książki jest mistrzem cięcia winorośli, który nie ma sobie równych. Dolina rzeki Wardar, w której mieszka, to miejsce, gdzie rządzą pierwotne instynkty, a ludzie nie umierają ze starości, lecz w krwawych bitwach. Pewnego dnia w te zapomniane przez Boga i ludzi rejony przybywa dwóch mężczyzn – jednym z nich jest Georges de Bourgogne, znany i ceniony badacz zakamarków ciemnej Europy, studiujący cywilizacje i kultury, przy tym wielbiciel przygód i dobrego wina (co istotne). Georges zachwycony umiejętnościami Hrapeszka, który daje popis wywijania sekatorem, składa mu propozycję nie do odrzucenia: „Pojedź za mną, a uczynię cię bogatym człowiekiem!”. A ten, nie zastanawiając się długo, postanawia ruszyć w świat, by zadziwić Europę swym ogrodniczym kunsztem. W międzyczasie odkrywa jednak, że w jego szerokim torsie tkwi boskie tchnienie, talent do tworzenia niezwykłych szklanych przedmiotów – sztuce tej poświęca się bez reszty. Czy było warto?

Opowieść, którą nakreślił Ermis Lafazanovski, macedoński twórca o nietuzinkowej wyobraźni i oryginalnym stylu, jest opowieścią bolesną. I choć jej akcja toczy się w XIX wieku, z powodzeniem można przełożyć ją na czasy współczesne, w których możliwość wyboru staje się czasem naszym więzieniem, a pytanie „Co by było gdyby…?”, kołaczące w głowie, przyprawia o mdłości. Żyjemy w rozdarciu pomiędzy robieniem tego, co daje nam spełnienie a tym, co przynosi nam pieniądze. Pomiędzy rozwojem zawodowym a pielęgnacją życia prywatnego. Pomiędzy marzeniami a rzeczywistością, o którą te pierwsze rozbijają się często z wielkim hukiem. Znalezienie własnej drogi, kiedy możemy pójść w dowolnym kierunku, wymaga umiejętności balansowania pomiędzy różnymi wartościami lub zgłębienia sztuki zadawania sobie trafnych pytań oraz szukania najlepszych odpowiedzi.

Hrapeszko próbuje znaleźć swoje miejsce pomiędzy sztuką, która go uskrzydla a zwykłym rzemiosłem, które się sprzedaje. Między dwoma mitami, mitem dzikiego Wschodu i cywilizowanego Zachodu. Pomiędzy dwoma światami, realnym, który nie zawsze jest dla niego łaskawy i wyobrażonym, który nie ma żadnych granic. W końcu między dwoma kobietami, które pokochał. Ta trudna wędrówka, której się podjął, zaprowadza go do punktu wyjścia. Hrapeszko zatacza koło i jedzie nad Wardar, gdzie zostawił wszystko to, co było dla niego najważniejsze. Ale nie ma już do czego i do kogo wracać. Czy gdyby mógł podjąć decyzję jeszcze raz, wyjechałby?

„Hrapeszko” to książka o odnajdywaniu swojego miejsca w życiu. O sztuce wyboru. Wreszcie o tym, że czasem szukamy daleko, kiedy to, czego naprawdę potrzebujemy mamy całkiem blisko. Być może jednak potrzebujemy spojrzeć na to z perspektywy, by to docenić. Lafazanovski w mistrzowski sposób operuje słowem, tworząc świat, który bawi, wzrusza, intryguje. I nie daje o sobie zapomnieć.

Justyna Sekuła / Bookeriada.pl

Hrapeszko „nie odnajduje się w żadnym miejscu, pozostając tułaczem dręczonym nieustannym pragnieniem znalezienia się gdzie indziej”. Być może znasz to uczucie, kiedy nie możesz spokojnie usiedzieć, bo gna Cię wewnętrzna potrzeba szukania tego, co dla Ciebie najlepsze. Ten specyficzny rodzaj poddenerwowania, połączony z fascynacją i strachem przed tym, czego nie znasz. Być...