FATALE to mieszanka wybuchowa, która przykuwa uwagę i nie daje spokoju. Pozostawia czytelnika głodnym do samego końca, niczym tytułowa femme fatale.

Zjawiskowa kobieta, okultystyczna sekta, strzelaniny, przelotne romanse i masa mężczyzn tracących nie tylko rozum. To elementy składające się na rewelacyjne dzieło niezawodnego duetu twórców. Niesamowicie satysfakcjonująca podróż przez czas i miejsca, gdzie piękna i przeklęta Josephine’a zawsze znajduje się w centrum paskudnych zdarzeń.

Ed Brubaker w fenomenalny sposób prowadzi narracje. Postacie są wyraźne a świat przedstawiony brudny i mroczny. Tempo prowadzenia historii jest rewelacyjne. Rysunki Seana Phillipsa oczywiście na wysokim poziomie. Jestem fanem jego stylu.

Bardzo przyjemnie spędziłem czas z tą serią. Nie mogłem się oderwać od czytania, a próbowałem się delektować lekturą, dlatego przynajmniej nie czytałem więcej niż jeden tom dziennie.

Serdecznie polecam osobą lubiącym klimaty noir i kryminalne zagadki okraszone motywami okultystycznymi.

FATALE to mieszanka wybuchowa, która przykuwa uwagę i nie daje spokoju. Pozostawia czytelnika głodnym do samego końca, niczym tytułowa femme fatale.

Zjawiskowa kobieta, okultystyczna sekta, strzelaniny, przelotne romanse i masa mężczyzn tracących nie tylko rozum. To elementy składające się na rewelacyjne dzieło niezawodnego duetu twórców. Niesamowicie satysfakcjonująca...

Pierwszy tom "Fatale" bardzo przypadł mi do gustu, więc bez cienia oporu sięgnąłem po kolejny. Po jego lekturze zacząłem wyraźniej dostrzegać podłoże klątwy, jaka ciąży na głównej bohaterce. Josephine nie jest bowiem typową Femme Fatale znaną z licznych filmów czy książek. Owszem, wykorzystuje mężczyzn, ale często robi to w obronie własnej, mając wyrzuty sumienia względem tych naprawdę niewinnych. Stara się o nich pamiętać, zapisując wspomnienia w pamiętniku, jednocześnie odseparowując się od męskiej części społeczności. Jednak nie wszyscy mężczyźni są podatni na urok Josephine, a jeden bardzo pragnie się z nią połączyć.

Akcja drugiego tomu rozgrywa się głównie w 1978 w Los Angeles. Nicolas Lash, który utracił pół nogi w wypadku, gdy tajemniczy ludzie ścigali go próbując odebrać nieopublikowany maszynopis jego wuja, jest od wielu miesięcy ogarnięty rządzą odnalezienia tajemniczej Josephin. Kobiety, która jeśli wierzyć fotografiom, nie postarzała się ani o dzień od lat 30-stych XX wieku. Lash jest przekonany że zaczyna popadać w paranoję, gdy natrafia na kolejny trop. Ten zabiera go do Hollywood z 1978 roku, a głównym bohaterem jest niejaki Miles, podrzędny aktor walczący o swoje miejsce w Fabryce Snów. Pewnego razu ma jednak styczność z Josephine i okazuje się, że świat sekty, którą dotąd traktował jak zabawę bogatych dewiantów, jest o wiele mroczniejszy niż mogłoby mu się wydawać. Nie mogąc się oprzeć klątwie Femme Fatale, postanawia jej pomóc, choć jak się okazuje Jo nie ma na niego aż tak silnego wpływu jak początkowo sądziła.

Poza prologiem i epilogiem oraz krótką wstawką w samym środku komiksu, całość rozgrywa się w 1978 roku. Tam poznajemy prawdziwy sens istnienia Josephine i pełnię natury głównego antagonisty, z którym mieliśmy styczność w pierwszym albumie. Czytelnik pojmuje bardzo szybko, że cała zabawa w sektę satanistyczną to w istocie szopka. Jej członkowie są ślepo zapatrzeni, wręcz zahipnotyzowani, w swego Mistrza imieniem Hansen, który wykorzystuje ich jak zwierzęta do własnych celów. Zna on bowiem naturę Nienazwanych Mrocznych Bogów, jednak po wydarzeniach z finału pierwszego tomu, utracił z nimi więź. To tylko spotęgowało jego nienawiść do Jo i pragnienie odnalezienia jej. Hansen koło Miles'a staje się przez to jedną z ważniejszych postaci w tym albumie, a łączy ich postać kobiety, próbującej pokonać koszmar.

Sam Miles jest bohaterem dość stereotypowym. Niespełniony aktor, który tylko raz zabłysnął na dużym ekranie, próbujący dostać druga szansę i uzależniony od narkotyków. Zna świat Hollywood, wie jak bardzo jest zepsuty i brudny, ale mimo to marzy mu się sława. Jednak jego praca sprawiła, że stał się częściowo odporny na urok Jo. Umie rozpoznać aktorkę, nie dając wiary jej słowom. Z drugiej strony pewne okoliczności sprawiają, że świadomie brnie w jej grę. Wie co mu może grozić, szczególnie gdy zaczyna w pełni rozumieć z kim ma do czynienia i widzi pełen obraz sytuacji w jakiej się znalazł. Z drugiej strony wmawia sobie, że warto wymieniając tysiące powodów, nie zawsze podpartych zdrowym rozsądkiem. Chyba właśnie za to tak polubiłem tą postać. Jest dla mnie ciekawsza od Rainesa czy Lasha, którzy jak dotąd grają pierwsze skrzypce, choć wcale ich tak często nie widzimy na kartach komiksu.

Finał drugiego albumu jest ciekawy i zachęca do sięgnięcia po kolejny tom. Trzeba przyznać, że Brubaker świetnie to rozegrał, dając czytelnikowi kolejną zagadkę do rozwiązania. Nawet nie było mi żal Lasha i jestem pewien, że będziemy mieli z nim do czynienia aż do samego końca serii. Z drugiej strony nie mam pojęcia jaką ostatecznie rolę przyjdzie mu odegrać w dramacie Josephine. Wizualnie całość nadal stoi na bardzo wysokim poziomie, świetnie budując napięcie. "Fatale" to perfekcyjne połączenie horroru z kryminałem na każdym polu i liczę, na utrzymanie poziomu w serii aż do samego końca.

Pierwszy tom "Fatale" bardzo przypadł mi do gustu, więc bez cienia oporu sięgnąłem po kolejny. Po jego lekturze zacząłem wyraźniej dostrzegać podłoże klątwy, jaka ciąży na głównej bohaterce. Josephine nie jest bowiem typową Femme Fatale znaną z licznych filmów czy książek. Owszem, wykorzystuje mężczyzn, ale często robi to w obronie własnej, mając wyrzuty sumienia względem...

Gdyby nie kilka "łączników" Diabelski Interes możnaby czytać bez znajomości poprzedniego tomu. Mamy tutaj sequel gdzie śledzimy losy bohaterki, która spotyka na swojej drodze kolejnych, dających się zmanipulować mężczyzn. Zabieg ten jest klasyczny dla motywu femme fatale, aczkolwiek na tle niezbyt oryginalnej opowieści wydaje się być wtórny. Przy pmocy didaskaliów doświadczamy kolejnych przemyśleń i uczuć facetów spotkanych przez Jo. Przyglądając się rysunkom w momentach gdzie doświadczamy akcji odniosłem wrażenie, że już widziałem podobne pomysły a nawet wręcz te same kadry. Wyglądało to tak jakby Sean Philips nie miał pomysły na bardziej oryginalne przedstawienie strzelaniny lub odnoszonych obrażeń, przez uczestników akcji.

Diabelski interes jest opowiadaniem o zdecydowanie prostrzej konstrukcji niż miało to miejsce przy okazji czytania tomu pierwszego. Akcja skupia się na jednym wątku i dwóch głównych postaciach. Cała reszta jest tylko dodatkiem, który jest dosyć łatwo wyczuwalny podczas lektury. Autor nie angażuje czytelnika w sprawy mniej ważne z taką mocą jak w części pierwszej. Całość wydała się dostępniejsza być może dlatego, że już zdążyłem się przyzwyczaić do specyfiki w pisaniu scenariusza jaką posługuje się Ed Bruebaker.

Technicznie drugie wydanie posiada kilka błędów. Niedopsasowana czcionka w dymkach, niszczące tempo czytania problemy w ekspozycji niektórych scen, komicznie przedstawiane emocje Jo (scena na cmentarzu),miejscami mało szczegółowe rsunki postaci, wtórność w kadrach w stosunku do części pierwszej.

Drugi tom serii Fatale czyta się dobrze. Fabułą płynie wraz z następnymi kadrami. Autor nadal w ciekawy sposób wiąże różne wątki ze świata Josephine. Gdybym nie przeczytał pierwszej części być może dałbym wyższą ocenę.

Fabuła: 6/10
Scenariusz: 7/10
Kompozycja: 6/10
Ilustracje: 6/10
Wydanie: 7/10

Gdyby nie kilka "łączników" Diabelski Interes możnaby czytać bez znajomości poprzedniego tomu. Mamy tutaj sequel gdzie śledzimy losy bohaterki, która spotyka na swojej drodze kolejnych, dających się zmanipulować mężczyzn. Zabieg ten jest klasyczny dla motywu femme fatale, aczkolwiek na tle niezbyt oryginalnej opowieści wydaje się być wtórny. Przy pmocy didaskaliów...

Moim zdaniem sporo lepsza od swej poprzedniczki. Dużo bardziej mroczniejsza od tomu 1, co jak dla mnie jest plusem.

Moim zdaniem sporo lepsza od swej poprzedniczki. Dużo bardziej mroczniejsza od tomu 1, co jak dla mnie jest plusem.

Seria idzie w dobrą stronę - wciąga, a ja czuję jakbym przeniósł się kilkadziesiąt lat wstecz i czytał najmroczniejsze części Punishera wydawane jeszcze przez TM-Semic.

Seria idzie w dobrą stronę - wciąga, a ja czuję jakbym przeniósł się kilkadziesiąt lat wstecz i czytał najmroczniejsze części Punishera wydawane jeszcze przez TM-Semic.

Tak samo dobry jak tom pierwszy. Nadal bardzo ładnie narysowane (i pokolorowane) połączenie kryminału i horroru. Seria miała liczyć 12 zeszytów, ale na prośbę czytelników stworzono kolejnych 12. Po dwóch tomach 10 zeszytów za mną, więc jeszcze 2 z 4 w trzecim tomie (który dla odmiany ma być zbiorem opowiadań) jest z tych planowanych, a potem dwa dodatkowe opowiadania i zapewne jakaś dwutomowa dłuższa historia, bo w Fatale 2 pozamykano wątki.

Tak samo dobry jak tom pierwszy. Nadal bardzo ładnie narysowane (i pokolorowane) połączenie kryminału i horroru. Seria miała liczyć 12 zeszytów, ale na prośbę czytelników stworzono kolejnych 12. Po dwóch tomach 10 zeszytów za mną, więc jeszcze 2 z 4 w trzecim tomie (który dla odmiany ma być zbiorem opowiadań) jest z tych planowanych, a potem dwa dodatkowe opowiadania i...

Miles to podrzędny aktor o wielkich aspiracjach, który pewnym podstępnym fortelem próbuje wkraść się w dekadenckie kręgi rządzące filmowym showbiznesem Los Angeles. Jak nietrudno się domyśleć jego plan szybko spala na panewce i wpędza go w nie lada kłopoty. Z zakrwawioną przyjaciółką pod pachą i obscenicznym nagraniem autorstwa okultystycznej sekty w kieszeni Miles trafia zupełnym przypadkiem na podwórko czarującej piękności Josephine, którą znamy i kochamy z pierwszej części komiksu. Tak w dużym skrócie zaczyna się opowieść będąca bezpośrednią kontynuacją historii z pierwszego tomu komiksu Ed`a Brubakera i Seana Phillipsa – Fatale. Druga cześć opowieści zatytułowana – Diabelski interes to majstersztyk wśród komiksowych horrorów, o czym z wielką przyjemnością się przekonałem.

Cała recenzja na naszym blogu:
http://czasnakomiks.pl/index.php/fatale-diabelski-interes/

Oceniał: Paweł

Miles to podrzędny aktor o wielkich aspiracjach, który pewnym podstępnym fortelem próbuje wkraść się w dekadenckie kręgi rządzące filmowym showbiznesem Los Angeles. Jak nietrudno się domyśleć jego plan szybko spala na panewce i wpędza go w nie lada kłopoty. Z zakrwawioną przyjaciółką pod pachą i obscenicznym nagraniem autorstwa okultystycznej sekty w kieszeni Miles trafia...

Drugi tom historii o tajemniczej Josephine. Tym razem wydarzenia przedstawione są w latach 70. w scenerii Hollywoodu, gwiazd filmowych, bogatych krezusów i demonicznych sekt. Brukaber fajnie odnajduje się w tamtych latach, w międzyczasie wtrącając teraźniejsze poszukiwania tej niezwykłej Heroiny, przez Nicholasa Lasha. Dave Stewart jak zwykle używa rewelacyjnych kolorów, które idealnie pasują do prezentowanych plansz. I dochodzimy do sedna. W tym tomie nieco mniej podobają mi się rysunki Phillipsa. Zwłaszcza z twarzami i mimiką mam u niego problem. Ale w momentach, kiedy trzeba zaprezentować jakąś demoniczną postać czy scenerię wyjętą z horroru, razem ze Stewartem wymiatają !

Drugi tom historii o tajemniczej Josephine. Tym razem wydarzenia przedstawione są w latach 70. w scenerii Hollywoodu, gwiazd filmowych, bogatych krezusów i demonicznych sekt. Brukaber fajnie odnajduje się w tamtych latach, w międzyczasie wtrącając teraźniejsze poszukiwania tej niezwykłej Heroiny, przez Nicholasa Lasha. Dave Stewart jak zwykle używa rewelacyjnych kolorów,...

Ed Brubaker z niezwykłą lekkością łączy czarny kryminał z elementami horroru, tworząc mieszankę idealną. Doskonale oddaje klimat lat 70. i portretuje bezwzględne (i ciężko naćpane) środowisko filmowców. Wprowadza elementy niesamowite, nie stroni od brutalności i często wywołuje u czytelnika uczucie niepokoju. Stawia przed nim nowe tajemnice, ale rozwiewa kilka innych, pokazuje fatalną Josephine z nieco innej perspektywy. Mamy okazję poznać jej wrażliwszą stronę i przekonać się, że wieczna młodość i niemal bezgraniczna kontrola nad mężczyznami jest w równej mierze darem i przekleństwem. W tym samym czasie scenarzysta coraz głębiej pogrąża w szaleństwie bohatera współczesnej części opowieści – Nicolasa Lasha, zaś zakończenie tomu wzmaga apetyt na więcej i każe z niecierpliwością przebierać nogami.

http://mnichhistorii.blogspot.com/2015/05/498-na-tropie-h-p-lovecrafta-recenzja.html

Ed Brubaker z niezwykłą lekkością łączy czarny kryminał z elementami horroru, tworząc mieszankę idealną. Doskonale oddaje klimat lat 70. i portretuje bezwzględne (i ciężko naćpane) środowisko filmowców. Wprowadza elementy niesamowite, nie stroni od brutalności i często wywołuje u czytelnika uczucie niepokoju. Stawia przed nim nowe tajemnice, ale rozwiewa kilka innych,...