Nie masz (o czymś) zielonego pojęcia i jesteś (w czymś) zielony? Nie daj sobie wmówić, że to niedobrze. Zielony – to jest dopiero kolor!

Pewnego dnia szary Stworek, zamieszkujący szara krainę poczuł w sobie zmianę – przybrał barwę nadziei. Jako że nigdy nie przypuszczał nawet, że może istnieć coś poza szarością i zapragnął przekonać się co to oznacza i jak jest gdzieś indziej. Liczył także na to, że spotka gdzieś jakieś inne istoty podobne do siebie. Wyruszył zatem w podróż odkrywczą, podróż życia. Na swojej drodze spotkał stworzenia w różnych kolorach i odcieniach, otwarte i zamknięte na innych, przyjazne i wrogie, ciekawe różnic i dogmatycznie przekonane o swej racji. Kolory mijanych krain i ich mieszkańców zmieniały się jak w kalejdoskopie, a wędrowiec z każdym kolejnym krokiem poznawał nie tylko nowe i nieznane mu wcześniej odcienie piękna świata, ale i bogactwo palety charakterów innych. Poznani w czasie wędrówki mieszkańcy krain o różnych barwach ofiarowali Stworkowi nie tylko swoją przyjaźń, ale także jakąś kolorową część siebie, która okazała się być niezbędna w dalszej podróży a także umożliwiła bohaterowi książki dzielenie się z innymi. Dzięki rozmowom, doświadczeniom i relacjom zielony wędrowiec odkrył także swoje kolory i nauczył się pokazywać je z radością innym.

Z każdym z okresów życia ludzkiego mogą kojarzyć się inne barwy: dzieciństwo to niewinna biel, biała tablica czekająca na zapisanie przeżywanymi doświadczeniami i odkryciami. Okres młodzieńcy jawi się jako zieleń – soczysta młodość, pełnia życia, ale także wahania, poszukiwania i nadzieje. Dorosłość wydaje się być niebieska niosąc ze sobą pogodę stabilizacji, głębię przeżyć i doświadczeń, ale i nieuniknione smutki. Wiek średni to dojrzała czerwień, kolor owoców wcześniejszego życia, stabilnej miłości, ale także namiętnego poszukiwania nowych wyzwań. Starość może być pomarańczowa – słodka i spełniona, ciesząca serce, może też jednak przybrać brązowy odcień goryczy i rozkładu oraz zwiędłych nadziei i wysiłków. Zdarzają się także, od czasu do czasu, ludzie, którzy przez całe swoje życie mienią się – jak pryzmat prześwietlony światłem – wszystkimi możliwymi barwami, odcieniami i błyszczą wewnętrznym blaskiem, obdarowując innych także ciepłem.

Nowe, trzecie już wydanie cudownej opowieści o poszukiwaniu siebie i radości przyjaźni z innymi od nas autorstwa Liliany Bardijewskiej (w której twórczości znajdziemy także kilka innych utworów z kolorami w tytule) przynosi kolejne odkrycia i emocje. Nowa edycja zachwyca także przepiękną oprawą graficzną autorstwa Emilii Dziubak. Jej prace, pełne nieposkromionej fantazji, zyskują w tej książce niezwykłe barwy – żywe, pełne ekspresji, zabawne i zaskakujące poruszają czytelnika i pobudzają wyobraźnię. Wszystkie wydania książki ukazały się nakładem Wydawnictwa Ezop w odstępach siedmioletnich (2001, 2008 i 2015r.), a każde z nich miało inną oprawę graficzną – pierwsze ilustrował Adam Kilian, drugie Katarzyna Czerner-Wieczorek. Przyznam, że mnie absolutnie oczarowały prace Emilii Dziubak (w wydaniu trzecim), młodej i zdolnej oraz nagradzanej artystki, która mając swój niepowtarzalny styl, każdą z ilustrowanych książek obdarza nieco inną wrażliwością i klimatem.

Dzięki wyobraźni ilustratorki jeszcze wyraźniej widzimy, że charaktery ludzkie (i nie tylko) mienią się kolorami. Lubisz szaleć do białego rana a na myśl o porannym wstawaniu dostajesz białej gorączki? Patrzysz na świat przez różowe okulary a przyszłość maluje ci się w różowych barwach? A może jesteś niebieskim ptakiem marzącym o niebieskich migdałach? Albo żółć cię zalewa w kontaktach z innymi ludźmi i żółkniesz z zazdrości? Robisz innych na szaro używając swych szarych komórek i rządzisz się jak szara gęś? Należysz do dziewczyn lubiących brąz? Jesteś nieśmiały i często robisz się czerwony jak burak? Czy może jesteś czarną owcą w rodzinie i uwielbiasz czarny humor ? Bez względu na kolor otaczających cię ludzi odważ się pokazać swoje kolory i zachwycić barwami innych. Czyż świat mieniący się wszystkimi odcieniami tęczy nie jest piękniejszy i bardziej zachwycający niż jednobarwny? Cieszmy się tą różnorodnością pamiętając, że nie każdy musi być taki jak my, a i sami możemy w toku swego życia stawać się kimś innym, zmieniać barwy, a nawet przybrać cały ich wachlarz. Olśnij innych swoim kolorem!

Jowita Marzec