Lila pracuje jako recepcjonistka. Pewnego razu, podczas nocnego dyżuru w pustym hostelu, znajduje wydruk powieści. Zauważa, że na marginesach pojawiają się znaki korektorskie, co jakiś czas kreślone innym charakterem pisma, jakby nikt nie był w stanie przeczytać powieści do końca. W miarę rozwoju fabuły prezentowane w niej, początkowo łatwe do wytłumaczenia zdarzenia, ukazują swoje drugie, niepokojące i niewytłumaczalne oblicze. Światy przedstawione w czytanych historiach stają się areną działania tajemniczych, nieludzkich sił, zaś bohaterowie zostają uwikłani w walkę, której wynik wydaje się być z góry przesądzony. Tekst zdaje się w niezwykły sposób oddziaływać na Lilę oraz otaczającą ją rzeczywistość. Dziewczyna słyszy głosy, od czasu do czasu miewa wrażenie, że ktoś jej dotyka, przed oczyma migają postaci na kształt zjaw lub cieni, a to dopiero przedsmak budzących grozę wydarzeń.

Z recenzji na Gildia.pl:

"Anielica śmierci jest debiutancką powieścią Marii Jaskulskiej – powieścią ambitną oraz w swojej budowie niestandardową, wymagającą przez to sporej cierpliwości od czytelnika w pokonywaniu kolejnych stron, a także chęci do podjęcia zabawy w łączenie faktów. Obligującą ponadto do empatyzowania z bohaterami, targanymi bólem, cierpieniem, sfrustrowanymi, samotnymi – te wszystkie uczucia nie są tylko jedną z cech wykreowanych postaci, same w sobie stanowiąc ważny element układanki. A zatem Anielica wymaga od swoich czytelników naprawdę sporo – skupienia oraz współodczuwania – i to nie w różnych scenach czy częściach, a przez cały czas".

http://www.literatura.gildia.pl/tworcy/maria-jaskulska/anielica-smierci/recenzja

Horror Masakra:

"Bohaterowie Jaskulskiej żyją w oderwaniu od świata, który znają. Z biegiem czasu - który jest tutaj kategorią umowną - oswajają rzeczywistość, przekonując się coraz boleśniej, czym jest człowiek i jak niewiele znaczy wobec wszechświata (i własnego umysłu). Paradoks ich istnienia polega na tym, że błądzą w labiryntach, których sami są częściami - stali się więźniami świata, który zbudowali. W Anielicy śmierci potykamy się więc o echa solipsyzmu: istnieje jeden podmiot poznający, a rzeczywistość to zbiór jego wrażeń. I to wszystko czego dotykamy, co zobaczymy, poczujemy, to tylko elementy naszego umysłu. Wszystko zresztą może być iluzją – jak w założeniach agnostycyzmu materialistycznego – i istnieje tylko w umyśle danej jednostki. Bo tylko istnienie umysłu można udowodnić".

http://horrornews.bloog.pl/id,348912902,title,ANIELICA-SMIERCI-M-Jaskulska-omawia-Alicya-Oss,index.html