Trudno przebrnąć przez opisy zadymionych salek "...wypełnionych rozwścieczonymi bezrobotnymi, których suchotnicze dzieci za całą rozrywkę miały trzepak na podwórku, alkoholikom z nieleczonym syfilisem, kieszonkowcom, którzy za ukradzione moniaki kupowali przychylność gruźliczych księżniczek nocy, których higiena ograniczała się do mosiężnej miski i poobijanego nocnika." Koniec cytatu, ale w tym duchu jest przez cały czas. Jeszcze dodam, że główny bohater- radca Eberhard Mock zupełnie nie wzbudza sympatii, bo jest palącym i pijącym obżartuchem, rzuca się nie tylko na ociekające tłuszczem kaczki, golonki i kiełbasy ale i własną niezaspokojoną seksualnie, piersiastą żonę i nie tylko ją bija, ale i gwałci. Poza dokładnym opisem dawnego niemieckiego Wrocławia i jego różnokolorowej palety mieszkańców, sporej dawce zapachów, niekoniecznie przyjemnych dla zmysłu powonienia, jak np. cuchnący płyn szczurobójczy, rynsztoki i przetrawiona przez bohatera wódka, jest sporo łaciny, którą lubi zabłysnąć w cytatach z Seneki (i innych) bohater.Intryga wlecze się wśród stałych, słabo uzasadnionych problemów alkowiano-małżeńskich samego Mocka. Akcja nieco przyspiesza w drugiej połowie, ale trochę tak, jakby autor zauważył, że właśnie przekracza pewien limit papieru i pora to wszystko puentować.

Trudno przebrnąć przez opisy zadymionych salek "...wypełnionych rozwścieczonymi bezrobotnymi, których suchotnicze dzieci za całą rozrywkę miały trzepak na podwórku, alkoholikom z nieleczonym syfilisem, kieszonkowcom, którzy za ukradzione moniaki kupowali przychylność gruźliczych księżniczek nocy, których higiena ograniczała się do mosiężnej miski i poobijanego nocnika."...