Rwana narracja, pozbawiona chronologii i zawierająca wiele surrealistycznych fragmentów, opisów snów, fragmentów listów , nie ułatwia lektury, ale po przedarciu się przez te warstwy docieramy do ujmującego opisu losów przymusowego emigranta , który uciekł z ojczyzny do Stanów, ale nie potrafi się odnależć, bo ciągle ma w głowie obrazy z bombardowanej Tuzli. Autor przedstawia także genezę bałańskiej wojny, to jak narastają konflikty religijne między sąsiadami i jednocześnie nikt nie wierzy że stworzone przez przez Tito państwo za kilka sekund zamieni się w popiół, a ludzie uważani za przyjaciół okażą się bestiami. Dla pokolenia urodzonego na przełomie lat 70-80tych, a książka jest szczegółnie interesująca, bo gdy zaczęły się działania bojowe w Bośni, w Polsce zaczynała się integracja z Europą i młodzi ludzie zaczynała korzystać z tzw. zachodniego stylu życia, a tymczasem 1200 km od Warszawy dla ich rówieśników zostały dwie alternatywy ucieczka albo zostanie mięsem armatnim.

Rwana narracja, pozbawiona chronologii i zawierająca wiele surrealistycznych fragmentów, opisów snów, fragmentów listów , nie ułatwia lektury, ale po przedarciu się przez te warstwy docieramy do ujmującego opisu losów przymusowego emigranta , który uciekł z ojczyzny do Stanów, ale nie potrafi się odnależć, bo ciągle ma w głowie obrazy z bombardowanej Tuzli. Autor...