Dwa różne życia jednej osoby, dwie inne twarze i dwa odmienne wcielenia… Taka właśnie jest Kiki Kain – pełna niespodzianek i sprzeczności.



Taka również jest cała książka – pełna niespodzianek i sprzeczności. Im dalej czytałam, tym bardziej byłam zachwycona! I choć pierwsze 80 stron pokonywałam bez większego zaangażowania, to z każdą kolejną byłam coraz bardziej pochłonięta lekturą. Autorka potrafi bawić się słowem, co sprawia, że czytało mi się naprawdę przyjemnie - mimo początkowego wolnego rozwoju fabuły. Ten trochę nijaki początek miał jednak swój cel, który zrozumiałam dopiero pod sam koniec lektury (o czym możecie przekonać się sami).



Odbiór książki może utrudniać fakt, że początkowo "nie wiadomo o co chodzi". Ja staram się nie czytać opisów na odwrocie książki i zupełnie nie wiedziałam czego się spodziewać! Oczywiście - współczułam głównej bohaterce jej problemów i rozterek życiowych, ale ciągle czekałam aż "coś się wydarzy". A kiedy się już wydarzyło, to nie mogłam się oderwać i skończyłam książkę jeszcze tego samego dnia.


O samej fabule nie chcę Wam opowiadać zbyt wiele... Główną bohaterką jest Karolina Klementyna Kain, zwana również Kiką bądź Karo. Jako Dama Karo (choć mój przydomek pochodzi od nazwiska, a jej od imienia), musiałam się z nią zaprzyjaźnić!
Dziewczyna nie miała jednak lekkiego życia - dorastała w rodzinie artystów i jej powinnością było kontynuowanie rodzinnej tradycji. Kiki jest jednak głęboko nieszczęśliwa, gdyż w wieku 5 lat zostaje porzucona przez własną matkę... To wydarzenie jest przełomem w życiu dziewczyny i wszystko ulega nagłej zmianie. Los Karo odmieniają jednak dwaj pisarze, którzy współzawodniczą ze sobą i próbują się wzajemnie przechytrzyć. Właśnie od tego momentu akcja książki nabiera rozpędu! Więcej nie mogę Wam zdradzić... Pamiętajcie jednak, że wyobraźnia ma niesamowitą moc!


Tej książki nie można traktować dosłownie i skupiać się na fabule. Moim zdaniem jest jedną wielką metaforą, która mówi między innymi o tym, jak wpływają na nas inni ludzie! Dodatkowo uświadamia, że każdy z nas ma parę różnych twarzy, które czasem mogą się wykluczać! Są to pewnego rodzaju maski, które zakładamy w zależności od sytuacji.
Moim zdaniem, Kiki Kain ma w sobie to "coś" - magię, metaforyczność, nostalgię i szczyptę refleksji. Wiem jednak, że nie każdemu się spodoba, ze względu na małą dosłowność i (początkowo) mozolny rozwój fabuły. Jest to jednak książka z gatunku realizmu magicznego, więc wśród wielbicieli tego rodzaju literatury na pewno znajdzie wielu odbiorców.


Najlepsze jest jednak zakończenie! Autorka użyła wyobraźni i zabrała czytelnika w niesamowity świat emocji - również matczynych. Opisała pewne mechanizmy psychologiczne, które działają, kiedy nie potrafimy sobie z czymś poradzić. Przyznam, że byłam trochę zaskoczona rozwiązaniem tajemnicy Kiki Kain. I właśnie to jest najprzyjemniejsze!


Lubię niebanalne i "zakręcone" książki, które potrafią mnie zaskoczyć swoją innością i nieoczekiwanym zakończeniem intrygi. Dwa życia Kiki Kain sprostały moim oczekiwaniom, choć "czegoś" mi w nich zabrakło. Tym czymś prawdopodobnie jest jeszcze większe rozbudowanie fabuły i wątków pobocznych, oraz większa ilość magii i abstrakcji, ale to już moja fanaberia - lubię grube i bogate w treść książki... Tutaj, kiedy już zdążyłam się zaprzyjaźnić z bohaterami, książka nagle się skończyła! Nie da się jedynak ukryć, że jest to pozycja wyjątkowa i niebanalna, przez co nie każdemu się spodoba.

Dwa życia Kiki Kain polecam zatem przede wszystkim wielbicielom realizmu magicznego i niebanalnej literatury, w której wszystko może mieć podwójne dno.

Dwa różne życia jednej osoby, dwie inne twarze i dwa odmienne wcielenia… Taka właśnie jest Kiki Kain – pełna niespodzianek i sprzeczności.



Taka również jest cała książka – pełna niespodzianek i sprzeczności. Im dalej czytałam, tym bardziej byłam zachwycona! I choć pierwsze 80 stron pokonywałam bez większego zaangażowania, to z każdą kolejną byłam coraz bardziej...