Z książkami Moniki Szwai zwykle bywa tak, że wciągają od pierwszej strony i czytelnik (a raczej czytelniczka) oderwać się od nich nie może.
Tak było też i tym razem.
Książka długo czekała u mnie na swoją kolejkę.
Dlaczego?
Raz, że mam bardzo dużo nieprzeczytanych książek w domu.
Dwa, bo przecież nie ma nic przyjemniejszego niż być w posiadaniu nieprzeczytanej jeszcze książki ulubionej autorki.
A tak przeczytałam i będę czekać z utęsknieniem na następną.
A nie zaraz, zaraz.
Mam jeszcze na półce książeczkę pisaną przez Panią Szwaję dla Empiku. :-))))) Jestem uratowana! :-))))
I chociaż książka z pewnością nie trafi na półkę z moimi ulubionymi, ukochanymi książkami to w sumie podobała mi się.
Monika Szwaja porusza w swojej książce bardzo ważny temat: zapłodnienia in-vitro, matek - surogatek.
Problem ukazany jest wielowarstwowo, z różnych punktów widzenia.
Z jednej strony młode małżeństwo: Anita i Cypek od lat starający się o dziecko, najpierw metodami naturalnymi, później in-vitro, a w ostatecznym akcie rozpaczy decydują się na wynajęcie matki surogatki.
Z drugiej strony Miranda, młoda studentka, która decyduje się na "wypożyczenie" swojego brzucha na 9 miesięcy.
A co z tego wyniknie?
Czy obie strony poradzą sobie z problemem?

Ps. Już dawno mnie nikt tak w książce nie irytował jak Eliza Trumbiak.

Z książkami Moniki Szwai zwykle bywa tak, że wciągają od pierwszej strony i czytelnik (a raczej czytelniczka) oderwać się od nich nie może.
Tak było też i tym razem.
Książka długo czekała u mnie na swoją kolejkę.
Dlaczego?
Raz, że mam bardzo dużo nieprzeczytanych książek w domu.
Dwa, bo przecież nie ma nic przyjemniejszego niż być w posiadaniu nieprzeczytanej jeszcze...