Przed chwilą skończyłam ją czytać i nie mogę wyjść ze zdziwienia. "Baraniego Kożuszka" czytało mi się tak dobrze jak niejedną topową pozycję współczesną. Polecam nie tylko miłośnikom książek historycznych. Czytelnicy znajdą w tej książce wątek miłosny, intrygę, akcję (może nie wstrzymującą dech w piersiach ale jednak ciekawą). Czyta się ją zadziwiająco dobrze pomimo oryginalnej pisowni i wielu zwrotów zapożyczonych z innych języków.
Moim zdaniem to strzał w dziesiątkę i miłe zaskoczenie.

Przed chwilą skończyłam ją czytać i nie mogę wyjść ze zdziwienia. "Baraniego Kożuszka" czytało mi się tak dobrze jak niejedną topową pozycję współczesną. Polecam nie tylko miłośnikom książek historycznych. Czytelnicy znajdą w tej książce wątek miłosny, intrygę, akcję (może nie wstrzymującą dech w piersiach ale jednak ciekawą). Czyta się ją zadziwiająco dobrze pomimo...

Kraszewski jak zwykle niezawodny. Już myślałem , ze wszystko się dobrze skończy… a tu: panna nadobna samobójstwo popełnia, tatinek „z uma schodzi”, zabrakło tylko jasnej wiadomości co się stało z kawalerem.
Gdym doczytał, to ażem pot z czoła otarł, ze wszystko skończyło się tak jak w 90%; czyli smutnie.:)
Ale sama książka doskonalą, masa wiedzy historycznej. Fakty aż „zabijają”.
Polecam wszystkim.

Kraszewski jak zwykle niezawodny. Już myślałem , ze wszystko się dobrze skończy… a tu: panna nadobna samobójstwo popełnia, tatinek „z uma schodzi”, zabrakło tylko jasnej wiadomości co się stało z kawalerem.
Gdym doczytał, to ażem pot z czoła otarł, ze wszystko skończyło się tak jak w 90%; czyli smutnie.:)
Ale sama książka doskonalą, masa wiedzy historycznej. Fakty aż...

Barani Kożuszek to przezwisko młodego żebraka, który pod koniec XVIII wieku dokazywał na ulicach Warszawy, swoimi złośliwościami dając się we znaki nawet ważnym osobistościom. I właśnie informacje na jego temat zainspirowały Kraszewskiego do napisania tej powieści.

Akcja "Baraniego Kożuszka" toczy się w latach 1790-1792 w Warszawie. Jest to gorący okres w życiu kraju, trwają obrady Sejmu Czteroletniego i ścierają się stronnictwa: hetmańskie z hetmanem Branickim na czele i patriotyczne kierowane przez Ignacego Potockiego.

I na tle tych dramatycznych wydarzeń toczy się równie dramatyczna historia rodziny zamożnego szlachcica Alojzego Zelskiego, choć równie dobrze mogłabym napisać, że tragicznym losom tej rodziny towarzyszą niepokoje w kraju. Kraszewski strasznie pokomplikował losy swoich bohaterów i uwikłał ich w ówczesne rozgrywki polityczne.

Zelski poślubił niewłaściwą kobietę: pustą, próżną i rozwiązłą. Miał z nią córkę Aloizę, która wyrosła na piękną dziewczynę. Wbrew woli ojca za to przy pomocy matki Aloiza została uprowadzana przez pewnego kasztelana, który miał się z nią ożenić, ale przez 5 lat ich wspólnego życia tego nie zrobił, a potem zmarł. Ojciec ciężko przeżył hańbę jaka spadła na jego rodzinę, chciał popełnić samobójstwo, ale odratowano go i tyle o nim wiadomo, bo nagle słuch po nim zaginął. Natomiast córka, zwana teraz piękną Loiską, pokłócona z matką, prowadzi dość intensywne życie w Warszawie i jest dość dobrą znajomą hetmana Branickiego.

Tytułowy Barani Kożuszek to nie kto inny jak nieszczęsny Zelski - przebiera on się za starego żebraka i chodząc po ulicach Warszawy prawi złośliwości wszystkim zepsutym bogaczom, którzy żyją w zbytku nie pamiętając o biednych. A tak naprawdę pracuje on dla stronnictwa patriotycznego.

W Warszawie pojawia się młody pan starosta, który zakochuje się w Loisce, i na którego Branicki chciałby mieć wpływ. Ale młody szlachcic jest całym sercem po stronie Potockiego i w dodatku przeciąga na swoją stronę Loiskę, która pierwszy raz w życiu jest naprawdę szczerze zakochana.

Kraszewski dość tendencyjnie przedstawił w powieści stronnictwo hetmańskie i samego Branickiego. Jawią się oni jako ludzie zepsuci do szpiku kości, którzy nie cofną się przed niczym by zrealizować swoje plany polityczne. Są nieszczerzy, brak im kręgosłupa moralnego i są niesamowicie mściwi. O stronnictwie Potockiego pisze autor niewiele, odnosi się wrażenie, że są to ludzie tak skoncentrowani na swojej pracy, że już nie mają czasu na różne machlojki. Z kolei króla Stanisława Augusta przedstawił pisarz jako człowieka podatnego na wpływy i bez własnej woli.

Hrabia Branicki planował porwanie króla i powołanie rekonfederacji z nim na czele, ale zakochana w młodym staroście Loiska pokrzyżowała jego plany.

Cała historia kończy się tragicznie. Bohaterowie, którzy z takim trudem walczyli o szczęście, owszem, doznają go. Ale trwa ono tylko chwilę i wszystko rozpada się jak domek z kart. Autor nie zostawił nawet najmniejszego promyczka nadziei.

Kraszewski posługiwał się bardzo specyficzną składnią i dlatego momentami dość ciężko się go czytało. Cała historia to poplątanie z pomieszaniem, ale należy docenić opisy życia różnych społecznych warstw i te wszystkich machlojek politycznych, jakich się dopuszczano, byle osiągnąć swój cel.

Barani Kożuszek to przezwisko młodego żebraka, który pod koniec XVIII wieku dokazywał na ulicach Warszawy, swoimi złośliwościami dając się we znaki nawet ważnym osobistościom. I właśnie informacje na jego temat zainspirowały Kraszewskiego do napisania tej powieści.

Akcja "Baraniego Kożuszka" toczy się w latach 1790-1792 w Warszawie. Jest to gorący okres w życiu kraju,...

Zacznę od ostrzeżenia. Nie należy czytać Kraszewskiego po... Kraszewskim. Kraszewski jest strawny w małych dawkach i w niezbyt dużej częstotliwości. No ale jakoś tak mi się trafiło - książka po książce i to taki zestaw, że niechybnie przyjdzie mi sięgnąć po antydepresanty.
I "Budnik", i "Barani Kożuszek" tragiczności w sobie zawiera dostatek.
Ale od początku. Okazuje się, że tytułowy Barani Kożuszek, to postać historyczna, na temat której wiadomo niewiele. Prawdopodobnie był to młody człowiek, który siadywał w Warszawie na ulicy Miodowej i małą gilotynką ścinał głowy lalkom, które wyobrażały wielkich ówczesnych , uważanych za zdrajców ojczyzny. Wyśmiewał możnych, damy, ale i przekupki. Słynął z ciętego języka. Można go uważać za sumienie narodu. Zmarł w roku 1806 w fortecy Spandau w wieku trzydziestu lat.
Barani Kożuszek w wydaniu Kraszewskiego, to stary żebrak. Mieszka w Warszawie, życie prowadzi podwójne, o czym wiedzą tylko nieliczni. Nikt nie wie, skąd pochodzi, jakie losy przywiodły go do Warszawy, nikt nie zna prawdziwego nazwiska. Kraszewski odkrywa przed czytelnikiem stopniowo tajemnice Kożuszka - jego smutne dzieje, które splatają się z losem pięknej Loizki, damy wątpliwego autoramentu, prowadzącej dom otwarty w Warszawie, przyjmującej u siebie co znaczniejsze postacie życia towarzyskiego. Dama za nic sobie miała adoratorów, aż poznała pięknego starostę, którego to pokochała bez pamięci. Miłość ta nie przynosi szczęścia Loizce, ale daje jej szansę rehabilitacji swojego imienia w oczach znajomych i ukochanego.
Akcję powieści Kraszewski doskonale wplótł w tło historyczne, które stanowią czasy Sejmu Czteroletniego. Obok postaci fikcyjnych odnajdujemy w powieści również postacie historyczne z królem Stanisławem Augustem Poniatowskim na czele, którego to przed uprowadzeniem piękna Loizka ochroniła.
Trzeba przyznać, że Kraszewski bardzo zręcznie splótł fikcję z historią, powieść przez to staje się bardzo atrakcyjna, interesująca, prowokująca do poszukiwań w literaturze historycznej dotyczącej XVIII wieku, czasów tak ważnych dla Polski. Sama postać Baraniego Kożuszka jest postacią intrygującą, o czym świadczy popularność tej postaci wśród pisarzy. Do postaci tej sięgnął Walery Przyborowski w "Oblężeniu Warszawy" i Władysław Reymont w powieści "Rok 1794". A i Juliusz Wiktor Gomulicki poświęcił dużo uwagi sławetnemu Kożuszkowi. W roku 1960 w czasopiśmie "Stolica" nr 51/52 ukazał się artykuł "Legenda i prawda o Baranim Kożuszku" , który to uwadze fanom historii i Kraszewskiego szczerze polecam.

Zacznę od ostrzeżenia. Nie należy czytać Kraszewskiego po... Kraszewskim. Kraszewski jest strawny w małych dawkach i w niezbyt dużej częstotliwości. No ale jakoś tak mi się trafiło - książka po książce i to taki zestaw, że niechybnie przyjdzie mi sięgnąć po antydepresanty.
I "Budnik", i "Barani Kożuszek" tragiczności w sobie zawiera dostatek.
Ale od początku. Okazuje...

Barani Kożuszek to kolejna książka Kraszewskiego przedstawiajaca walkę ze złem. Tytułowy bohater jak prawdziwy poszukiwacz sprawiedliwości karci grzeszących a uśmiecha się czyniacym dobro. Zdruzgotany porażkami życia osobistego zamieniaka się w warszawskiego biedaka ukazującego ludziom prawdę, nawet tę najbardziej przed wszystkimi ukrywaną.

Barani Kożuszek to kolejna książka Kraszewskiego przedstawiajaca walkę ze złem. Tytułowy bohater jak prawdziwy poszukiwacz sprawiedliwości karci grzeszących a uśmiecha się czyniacym dobro. Zdruzgotany porażkami życia osobistego zamieniaka się w warszawskiego biedaka ukazującego ludziom prawdę, nawet tę najbardziej przed wszystkimi ukrywaną.