-
Artykuły
„Rękopis Hopkinsa”: taka piękna katastrofa
2 -
Artykuły
Trzeci sezon „Bridgertonów” tuż-tuż, a w Świątyni Opatrzności Bożej niecodzienni goście
2 -
Artykuły
Literatura młodzieżowa w Polsce: Słoneczna wiosna z Martą Łabęcką
1 -
Artykuły
Moomin Shop w Krakowie oraz oficjalny polski sklep internetowy Muminków!
9
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Tam, gdzie nie sięga już cień
- Kategoria:
- literatura piękna
- Cykl:
- Jantarnia (tom 1)
- Wydawnictwo:
- Wydawnictwo Literackie
- Data wydania:
- 2015-04-22
- Data 1. wyd. pol.:
- 2015-04-22
- Liczba stron:
- 450
- Czas czytania
- 7 godz. 30 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788308055229
- Tagi:
- powieść obyczajowa
NAJDŁUŻSZY CIEŃ ZOSTAWIAJĄ CI, KTÓRYCH KOCHALIŚMY NAJMOCNIEJ.
Tej książki nie można czytać obojętnie!
Znakomite dialogi, świetnie zbudowane postaci, zaskakująca fabuła i wielkie emocje.Mocne studium skomplikowanych relacji uczuciowych.
Inka, młoda graficzka, pracująca w warszawskiej galerii, dostaje telegram od dawno niewidzianej ciotki Berty. Kobieta jest umierająca. Chce się pożegnać i opowiedzieć o czymś bardzo ważnym… Inka przyjeżdża do Jantarni, nadmorskiej miejscowości, w której dorastała, jednak tam nikt oprócz ciotki na nią nie czeka. Wręcz przeciwnie – Inkę wita chłód, a nawet wrogość. Dlaczego? Co takiego stało się w przeszłości, że jedna z krewnych Berty potrafi splunąć dziewczynie w twarz? Dlaczego Inka od lat nie odbiera telefonów od przybranego brata Zbyszka i unika rodzinnych stron? Dlaczego jej przyjaciele z młodości nie ułożyli sobie życia, są samotni lub w nieudanych związkach?
Hanna Kowalewska opowiada poruszającą rodzinną historię, w której jest wszystko: zaskakujące tajemnice, nieplanowane miłości, wybaczenie i trwała pamięć.
To opowieść o odrodzeniu, o magii zaklętej w bursztynach, listach do Pana Boga rysowanych na piasku, sile ognia i ludzkich więzi.
Wyraziści bohaterowie, ich sekrety i duża dawka namiętności, które nie podlegają chłodnej kalkulacji – wszystko to tworzy wnikliwy portret pokolenia niezobowiązujących związków, które nie bardzo potrafi kochać, ale jednocześnie nie przestaje tęsknić za miłością i jej szukać…
Mimo że autorka podejmuje trudne tematy, miłość i namiętność splata ze śmiercią, utratą, nienawiścią czy odrzuceniem, książka jest pełna ciepła i humoru.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...Patronaty LC
Książki autora
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Powrót do przeszłości
Jestem przekonana, że Hanna Kowalewska ma swoich wiernych fanów (może raczej fanki). Jestem też przekonana, że oni (one) są jej wierni ponieważ autorka ich nie zawodzi. Idąc dalej, jestem pewna, że „Tam, gdzie nie sięga już cień” spotka się z ich ciepłym, jeśli nie entuzjastycznym przyjęciem.
Inka dziesięć lat temu wyjechała z Jantarni, jednakże telegram od ciotki zmusza ją do niechcianego powrotu. Szybko dowiadujemy się, że ta młoda dziewczyna owszem jest przyczyną sensacyjnych plotkek, ale wzbudza też niechęć. Resztę odkrywamy powoli i systematycznie. Nie chciałabym bardziej przybliżać fabuły, ponieważ wiele wątków początkowo owiewa tajemnica i niedopowiedzenia, które wyjaśnią się z czasem a ja nie chciałabym tych wyjaśnień uprzedzać.
Na pierwszych stronach dostajemy na tacy mieszkańców Jantarni, niemal wszystkich, i przez pozostałe kartki książki będziemy ich łączyć rozmaitymi liniami. Grubymi, cienkimi, przerywanymi. Być może plan wyda się znajomy, ale zapewniam, ze jest solidnie skonstruowany i przemyślany. Pamiętam, jak niegdyś jedna z koleżanek, mówiła mi, że lubi wracać do tych samych książek, by odnaleźć w nich klimat, który pamięta i akurat którego potrzebuje. Myślę sobie, że Hanna Kowalewska jest gwarantem udanych powrotów. Wyraziste, jasno określone postaci, i ich działania, które zbierają się w jakąś wspólną sumę. Czytelnik od pierwszych stron może się poczuć bezpiecznie, bo wie, że dokądś zmierza. Że ta opowieść ma cel. Nie ma chaosu, niepewności, urwanych wątków lub skończonych jakby brakło pomysłów. To misterna konstrukcja, dobrze i skrupulatnie narysowana mapa, po której czytelnik porusza się z przewodnikiem. Ufa mu i wie, że wybrano dla niego najlepszą trasę. Każda kartka to poświadcza, najpierw te początkowe, na których zaczynają się zdania, potem kolejne, gdy znajdujemy ich koniec zwieńczony kropką.
„Tam, gdzie nie sięga już cień” jest książką, która wśród całego księgozbioru napisanych książek ma swoją półkę. I wcale nie ma zakusów, by zmienić swoje miejsce. Bardzo lubię w książkach to, że nie udają że są czymś innym niż są. Nie lubię historii, które pretendują do tego, by mieć drugie dno, a gdy tam zaglądamy, wieje pustką. Ludzi też wolę gdy są prawdziwi. Bo zgrywanie się na lepszych mądrzejszych i piękniejszych zazwyczaj kończy się rozczarowaniem, również dla tych słabych aktorów.
Jestem pewna, że fanom autorki kolejna powieść nie sprawi zawodu. Bo Hanna Kowalewska, dobrze zna swój fach i szanuje swoich czytelników. Nie udaje ani ona ani jej bohaterowie. I pewnie za to jest tak lubiana.
Monika Stocka
Oceny
Książka na półkach
- 757
- 658
- 144
- 34
- 15
- 12
- 11
- 11
- 8
- 7
Opinia
'' Takie to czasy pełne płotów . I pełne zamkniętych podwórek ''
Z przykrością stwierdzam iż tym razem pani Kowalewska nie zachwyciła mnie swoją powieścią . To chyba moja wina . Po wspaniałym cyklu o Zawrociu , który trzymał poziom (mam nadzieję) do samego końca . Mam nadzieję , ponieważ ostatnia szósta część jeszcze przede mną . Liczyłam chyba na coś lepszego . Nie potrafię powiedzieć , sprecyzować do końca na co liczyłam . Jednak nie na to co dostałam . To też raczej moja wina , jeszcze z innego powodu . Ja po prostu mam awersję do dziwnie zachowujących się kobiet które pozwalają facetom wodzić się za nos . Robią maślane oczy i dla takiego pięknisia w ogień skoczą , chociaż wiedzą że każda z nich jest tylko jedną z wielu . Takie kobiety mnie zwyczajnie irytują , nie mają za grosz godności . Właśnie takimi kobietami , w rolach niemal głównych autorka uparła się tym razem zasiedlić swoją opowieść . Jednak doczytałam książkę do końca , bo sytuację ratowała najgłówniejsza bohaterka , czyli Inka . Inka ma 27 lat , na co dzień mieszka w Warszawie i pracuje w galerii sztuki , jednak przywołana naglącym telegramem (kto dziś jeszcze wysyła telegramy) ? przyjeżdża do Jantarni , do swojej umierającej , przybranej matki , Berty . Inka wyjechała stąd w wielkim pośpiechu dziesięć lat wcześniej . I tu pojawia się w końcu tajemnica , dlaczego wyjechała i dlaczego przez dziesięć lat nie pokazała się w rodzinnej miejscowości , aż dopiero zjawiła się na wezwanie śmierci ? Właśnie tego bardzo chciałam się dowiedzieć , dlatego doczytałam tę książkę do końca . Pewne sprawy się wyjaśniły , pewne pytania doczekały się odpowiedzi , jednak nie wszystko zostało rozwiązane , nie wszystko ujawnione . Okazało się że autorka postanowiła nagrodzić cierpliwość oczekujących na wyjaśnienia tajemnic , czytelników i napisała drugą część , która właściwie już za kilka dni będzie miała swoją premierę . Jednak ja nie wiem czy ją przeczytam , jak trafię gdzieś , może w bibliotece , to pewnie przeczytam , ale nie będę się jakoś bardzo starała jej '' upolować '' . Wszystkie postacie w tej książce są jakoś mało wyraziste jak na mój gust . Jedyna postać którą od razu polubiłam , to Weronika z jej jaskrawo żółtą chustą na głowie , z kotami znajdami z nie do końca wysprzątaną chałupą i listami do Pana Boga . Nawet postać Inki jakaś taka '' niedorobiona '' . To nie jest zła książka , bo pani Kowalewska jest dobrą pisarką . Jednak w mojej ocenie zdecydowanie słabsza od tych wcześniejszych . Ale to tylko moja bardzo subiektywna ocena .
'' Takie to czasy pełne płotów . I pełne zamkniętych podwórek ''
więcej Pokaż mimo toZ przykrością stwierdzam iż tym razem pani Kowalewska nie zachwyciła mnie swoją powieścią . To chyba moja wina . Po wspaniałym cyklu o Zawrociu , który trzymał poziom (mam nadzieję) do samego końca . Mam nadzieję , ponieważ ostatnia szósta część jeszcze przede mną . Liczyłam chyba na coś lepszego . Nie...