Zielona Mila

'Obejrzyj film, na pewno tego nie pożałujesz', przekonywano mnie kilka lat temu, kiedy w telewizji po raz kolejny puścili 'Zieloną Milę'. Podchodziłam sceptycznie do tego filmu, ponieważ nie przepadałam za tematyką więzienną, ale ostatecznie przekonał mnie Tom Hanks, mój ulubiony aktor. Minęło bardzo dużo czasu, i kiedy widzę zapowiedź 'Zielonej Mili', to z niecierpliwością czekam na jego emisję. Niedawno stwierdziłam, że przyszła kolej na powieść, której autora nie trzeba przedstawiać.
O fabule nie będę się rozpisywała, ponieważ pewnie większość z Was na pewno ją zna. Przejdę w takim razie do rzeczy.
Bardzo mi przeszkadzał styl bałaganiarski - narrator całej historii jest sędziwym staruszkiem, który przypomina sobie to wszystko, dlatego historia wydaje się być na początku opowiadana bez zachowania kolejności, jednak przy następnych stronach coraz mniej mamy tego nieporządku (trzeba jeszcze pamiętać, że 'Zielona Mila' była publikowana w gazecie, dlatego jest usprawiedliwione niektóre powtarzanie wątków). Muszę niestety z przykrością stwierdzić, że Stephen King nie przekonał mnie - mam tu ma myśli to, iż pisarz jakby nie przykładał się przy niektórych opisach (np. uzdrowienia), ponieważ nie odczuwałam tych emocji, jakie dawał mi film - może z powodu dobrej znajomości historii? W takim razie dziwne, że wzruszałam się w określonych momentach - nie muszę chyba wyjaśniać, jakich;-)
'Zielona Mila' to dobra powieść, ale nie zaliczę ją do ulubionych książek. Za to film nadal kocham, i czasami trochę żałuję, że najpierw widziałam adaptację, a nie sięgnęłam po pierwowzór literacki...