Lectio divina – Boże czytanie – może przyjmować różne formy. Podstawową formą jest lectio continua – czytanie ciągłe całego Pisma Świętego od początku do końca i ponownie od początku. Można czytać wyrywkowo lub na przykład zgodnie z aktualną liturgią dnia albo tematycznie lub porównawczo odnośnie do określonych zagadnień. Niezmiernie pobudzające dla naszego osobistego życia jest śledzenie konkretnych osób w ich spotkaniach z Bogiem. Z pewnością warto prześledzić i rozważyć spotkanie Boga z Abrahamem, z Izaakiem, Jakubem, Józefem, Judą, sędziami, królami, prorokami. Szczególnie ciekawe są dla nas spotkania postaci Nowego Testamentu z Bogiem Wcielonym, Jezusem Chrystusem. Rozważając historię tych spotkań, poznajemy ludzi i Boga, działanie Boga w życiu konkretnych osób i ich odpowiedzi, pragnienia i lęki, dobre i złe decyzje oraz konsekwencje, jakie ze sobą niosą, a także nieoczekiwane zrządzenia losu, z którymi musieli się zmierzyć. W ten sposób Pismo Święte staje się dla nas szkołą mądrości życia.

Niewątpliwie do najciekawszych postaci należy Maryja, Matka Pana Jezusa. Kościół stawia nam Ją za wzór ludzkiej odpowiedzi na Boże słowo. Niech mi się stanie według słowa twego (Łk 1,38) pozostaje najwłaściwszą odpowiedzią człowieka daną Bogu. W Jej przypadku ta odpowiedź rozciąga się na całe życie, Ona nieustannie ją daje w kolejnych sytuacjach życiowych. Przede wszystkim jednak sens Jej życia wypełnia się przez słuchanie i zawierzenie Bożemu orędziu. Śledzenie Jej życia i trudnych doświadczeń wymaga od nas umiejętności wczytywania się w Boże słowo. Zagłębiając się w osobistą lekturę tekstów z Nią związanych, swoiste studium życia, sami zostajemy wciągnięci w porywającą historię egzystencjalnego dialogu Boga z człowiekiem. Karl Rahner napisał, że w Maryi czcimy słowo Boże wypowiedziane o nas samych, najwyższy sposób pojmowania własnego życia. Sam Jan Paweł II zachęca nas, abyśmy Ją wzięli za „Przewodniczkę na drogach wiary”.