Nie ulega wątpliwości, że ta opowieść z gatunku literatury fantastycznej zawiera w sobie elementy realizmu wraz ze światopoglądem i japońską filozofią, które Artur Laisen łączy w bardzo ciekawy sposób.

Na plan pierwszy wysuwa lojalnego i oddanego firmie dyrektora finansowego, który ciężko pracuje na swój sukces i jako analityk umie bezbłędnie ocenić prawie każdą sytuację. Z drugiej strony, Piotr jawi się jako człowiek bardzo samotny, oscylujący na granicy jawy i snu o Katarzynie Koneckiej – kobiecie, której dawno temu oddał swoje serce, i o której, mimo upływu lat, wciąż nie potrafi zapomnieć. Nie wie jeszcze, że wspomnienia mogą okazać się zgubne dla niego, jak i dla całej społeczności Kielc.

A wszystko za sprawą Sho Kyubimori’ego – Japończyka otwartego na kielczan, a zarazem skupionego wyłącznie na sobie. Paradoks? Owszem, bo to postać bardzo nietypowa i stworzenie jej zapewne nie było dla pisarza łatwym zadaniem, wziąwszy pod uwagę, że wyposażył tego czarownika i manipulatora w drapieżny wdzięk, elegancję i lisią magię.

Właśnie ona zwróciła moją uwagę, kierując ją, za przyczyną wprawnego pióra i ogromnej wiedzy Autora, w stronę Japonii – kraju, w którym stare legendy, opowieści z epoki Heian i baśnie obfitują w motyw lisa.

Dowiedziałam się także kilku interesujących faktów odnoszących się do społeczeństwa zasadzonego na fundamencie giri, czyli zobowiązania. Ludzi zamieszkujących Kraj Kwitnącej Wiśni cechują: kolektywizm, zabobonny ateizm i wiara we wszystko i w nic, jak również obsesyjne doprowadzanie wszystkiego do perfekcji, lęk przed utratą twarzy oraz trzy cnoty: cierpliwość, wytrwałość i upór, dlatego mówiąc o Sho Kyubimori’m muszę przyznać, że Artur Laisen obdarzył go także i tymi cechami, co sprawia, że mimo iż jest wytworem wyobraźni twórcy to jednocześnie wydaje się bardzo realny.

Niejako dla kontrastu, na kartach książki pojawia się prezes Ozawa – Japończyk mający zadatki na mędrca, który dyskretnie i taktownie stara się podpowiadać Piotrowi, jak ma postrzegać rzeczywistość, w której przyszło mu żyć. Mówi: ,,Pewnych rzeczy nie da się odnaleźć na tym świecie. Lepiej ich więc nie szukać (…). Zrozumienie zawsze przychodzi zbyt późno, by mogło nam się na cokolwiek przydać (…). Od karmy nie uciekniesz (…)”. Ale czy tak jest w każdym przypadku?

Piotr udowadnia, że nie, i podejmuje walkę z nieznanymi mu dotychczas mocami, z iluzją, risimi wizjami i rzeczywistościami, z własnymi lękami i przeszłością, która powraca jak bumerang…

W tym miejscu dodać wypada, że wartka akcja rozgrywa się w Kielcach, które Artur Laisen pokazuje czytelnikowi z fotograficzną precyzją – począwszy od zieleni wzgórz, pól i lasów, na szarości bloków mieszkalnych, cmentarzu i ulicach miasta skończywszy. Właśnie tam mają miejsce niezwykłe zdarzenia.

By jeszcze bardziej wpłynąć na wyobraźnię odbiorcy, pisarz organizuje swym bohaterom pościgi uliczkami miasta, będące zarazem wyścigami z czasem, których nie powstydziliby się nawet scenarzyści mafijnych filmów. Podczas każdej takiej wyprawy za kółkiem Lexusa, Piotr i Yuki zastanawiają się czy zdążą. Czy mężczyzna odzyska swoje zakorzenienie, wspomnienia i tęsknoty, które tak lekkomyślnie oddał Kyubimori’emu?

W moim odczuciu właśnie droga ma w utworze fundamentalne znaczenie – droga życia, którą przebywa każdy z nas. Jeśli w czasie jej trwania, uda się wyzwolić człowieka ze środka nas samych, to staniemy się ciekawsi, lepsi i mądrzejsi. Czy możemy więc uciec od samych siebie? Czy tu i teraz chroni przed przemijaniem? Co w naszym życiu jest tylko lisią iluzją, a co taką czy inną rzeczywistością?

Pytania te pozostawiam Waszemu przemyśleniu. Proszę, zatrzymajcie się przez chwilę i spróbujcie na nie szczerze odpowiedzieć, pamiętając jednak, by w natłoku myśli nie dać się zwieść wszechobecnej lisiej magii.

http://www.pieninyinfo.pl/kultura/ck-monogatari-autorstwa-artura-laisena-w-felietonie-iwony-niezgody-3611

Nie ulega wątpliwości, że ta opowieść z gatunku literatury fantastycznej zawiera w sobie elementy realizmu wraz ze światopoglądem i japońską filozofią, które Artur Laisen łączy w bardzo ciekawy sposób.

Na plan pierwszy wysuwa lojalnego i oddanego firmie dyrektora finansowego, który ciężko pracuje na swój sukces i jako analityk umie bezbłędnie ocenić prawie każdą sytuację....