Szklane skrzydła to jedna z najtrudniejszych książek jaką kiedykolwiek czytałam. Nie chodzi mi teraz o samą historię. Bardzo ciężko było mi się przebić. Pierwsze sto stron zniechęcało mnie. Myślałam o tym co ja napiszę w tej recenzji skoro wszystko mnie tu denerwuje? Nie byłam pewna czy to nie jest moja wina. Ostatnio słabo u mnie z koncentracją z racji tysiąca rzeczy które czegoś ode mnie chcą. Szczerze mówiąc dopiero pod koniec zrozumiałam cały sens. I cieszę się że byłam uparta i do samego końca ją przeczytałam.
Książka jest napisana dla jednej osoby, jest to swego rodzaju długi list który mamy możliwość przeczytać. A pisze ją kobieta która do samego końca walczyła o coś co ją niszczyło. W moim odczuciu była to nadzieja. Do samego końca chciała by jej nadzieja okazała się słuszna i prawdziwa.
Penny będąc młodą dziewczyną wychodzi za mąż za kogoś kto ma być przeciwieństwem jej obecnego życia. Oddaje swoje serce mężczyźnie bo był w stanie ją do tej decyzji przekonać. Jednak ta decyzja rzuca jej życie w za głęboką wodę. A Penny przez 10 lat z każdym dniem tonie coraz głębiej
.
Przemoc, miłość i nadzieja

To trzy słowa, które opisują tę powieść

Szklane skrzydła to jedna z najtrudniejszych książek jaką kiedykolwiek czytałam. Nie chodzi mi teraz o samą historię. Bardzo ciężko było mi się przebić. Pierwsze sto stron zniechęcało mnie. Myślałam o tym co ja napiszę w tej recenzji skoro wszystko mnie tu denerwuje? Nie byłam pewna czy to nie jest moja wina. Ostatnio słabo u mnie z koncentracją z racji tysiąca rzeczy które...