Przez pierwsze 150 stron męczyłem się czytając tą powieść (całość ma w tym wydaniu 250), aż w końcu zacząłem doceniać ją, rozumieć, patrzeć na nią w inny sposób tak różny od tego w jaki czytam zazwyczaj książki. Strona po stronie, historyjka po historyjce, postać po postaci, które się pojawiały i znikały, aż w końcu zrozumiałem co jest w niej wyjątkowego.

Normalność.

Zaskoczony? Ja też. Ciemna Arena to pozycja w której ludzie po bombardowaniach, obozach koncentracyjnych, przytłaczającej ilości śmierci próbują zachowywać się normalnie. Jedni nie radzą sobie z obrazami wojny, inni nie dotrzymują słowa danego małym dzieciom, inni zabierają podarowane przez gości czekolady swoim pociechom, aby móc je sprzedać na czarnym rynku. Jeszcze inni są dobrymi ludźmi, starają się, mają zasady. Sęk w tym, że te zasady nie zawsze do czegokolwiek prowadzą. Ba, droga którą niektórzy obierają jest nieopłacalna, ale za to warta, a inne odwrotnie.

Zachwyca sposób budowania postaci przez autora. Mężczyzn, którzy mieli do czynienia z wrogiem, zabijali, albo mieli zostać zabici jako ,,nieczysta rasa''.

Postacie są takimi jakimi są często osoby, które spotykamy w naszym życiu, są takimi jakimi są Ci którymi się otaczamy: większość z nich się stara, ale często nic z tego nie wynika, mają pecha, nie wykorzystają okazji, przez moment są szczęśliwi, ale nie potrafią tego docenić.

Przez pierwsze 150 stron męczyłem się czytając tą powieść (całość ma w tym wydaniu 250), aż w końcu zacząłem doceniać ją, rozumieć, patrzeć na nią w inny sposób tak różny od tego w jaki czytam zazwyczaj książki. Strona po stronie, historyjka po historyjce, postać po postaci, które się pojawiały i znikały, aż w końcu zrozumiałem co jest w niej wyjątkowego.

Normalność....