"Nóż w lodzie", czyli z jak z ostatniego Druida na świecie robi się nam trzech. I co lepsze - jestem jak najbardziej za. Głównie dlatego, że najnowszy członek naszej małej druidziej społeczności jest moją ulubioną postacią w całej serii jak na razie. Owenie, dlaczego musiałam czekać na ciebie tak długo.

Siódmy tom, nieźle. I przyznaję nawet, że całkiem mi się podobał. Nawet Atticusa zdążyłam polubić, ale przy Mary Sure Granuaile wzdycham tylko bardzo, /bardzo/, ciężko. Powinniście zobaczyć jej zwierzęce przemiany, wyglądają jak rodem wyjęte z kiepskiego mary sójkowego blogaska. Standardowo musi być tam m.in. piękna klacz i czarny jaguar. Ogólnie przez każdą narrację z jej perspektywy przechodziłam z głośnym jękiem boleści, wedle mnie to najsłabsza część historii.

Miło jest zobaczyć Atticusa od nieco innej strony, własnie dzięki postaci jego nauczyciela arcydruida Owena, który przypomina nam, że i wielkowiekowy Żelazny Druid był kiedyś młodzieniaszkiem. Ich relacja jest skomplikowana, a jej rozwój bardzo na plus, choć może zbyt gwałtowny w pewnym momencie, aczkolwiek dalej jestem rada z takiego posunięcia.

Fabuła toczyła się dobrym tempem (poza wątkiem Granuaile, który pod koniec tak bardzo gdzieś odleciał, a cała jej narracja była tak przeciągnięta, ugh, w ogóle cały wątek z yeti był dużo bardziej denerwujący niż mogę to w słowach wyrazić), ale rozwiązanie "kryminalnej" zagadki morderstwa jednego z Tuatha Dé Danann przyszło zbyt łatwo, żadnych plottwistów czy rewelacji na koniec, co bardzo ją umniejszyło. Duże bitewne wydarzenie pod koniec dało jednak radę.

Mitologia w tym tomie nieco skromniej jak w poprzednich, ale znów mamy świetne cameo Jezusa i trochę więcej z tematu fearii i Brighid. Wątek wilkołaków wciąż świetny, a powrót do paru starych, pierwszotomowych lokacji, był przyjemnym zabiegiem.

Czekam na kolejny tom!

"Nóż w lodzie", czyli z jak z ostatniego Druida na świecie robi się nam trzech. I co lepsze - jestem jak najbardziej za. Głównie dlatego, że najnowszy członek naszej małej druidziej społeczności jest moją ulubioną postacią w całej serii jak na razie. Owenie, dlaczego musiałam czekać na ciebie tak długo.

Siódmy tom, nieźle. I przyznaję nawet, że całkiem mi się podobał....