Kłamie... Nie kłamie... Dr House mówił, że wszyscy kłamią. Może wyjątek od tej reguły stanową martwi - jak zauważyła Katarzyna Bonda - bo nie pozwala na to ich stan. Lecz niewykluczone, że z chęcią by to zrobili - w innych okolicznościach. (...)

Książka Katarzyny Bondy to kawał dobrej kryminalnej historii, która została szczegółowo opowiedziana z każdej możliwej perspektywy. Jej esencją jest rys psychologiczny bohaterów i to, że każdy z nich posiada jakąś cechę charakterystyczną i czymś się wyróżnia. „Tylko martwi nie kłamią” to paleta mocnych charakterów oraz intryga, która podobnie jak w przypadku „Dziewiątej runy” jest jak „ruska matrioszka - wyjmujesz jedną kolorowaną babę, a okazuje się, że wewnątrz jest druga, a w niej następna”. W tym przypadku rolę „kolorowanej baby” przejmuje kłamstwo - złożone, wielowarstwowe i spiętrzone do granic możliwości.

Uwielbiam takie książki, które są, albo po prostu bardzo dobrze odgrywają rolę przemyślanych od początku do samego końca.
Które są delikatnie przegadane, nieco bardziej skomplikowane i po prostu zwyczajnie realistyczne.
W związku z tym, że jestem niepoprawną romantyczką, nie do końca przypadł mi do gustu wątek miłosny, a właściwie jego zakończenie w tej książce. No coż... Czas dojrzeć i wyrosnąć, a przede wszystkim zrozumieć, że ten rycerz na białym rumaku, to nie zawsze zawsze esencja szczęścia, jak to było w bajkach z dzieciństwa.

Polecam Wam książkę „Tylko martwi nie kłamią”. To naprawdę bardzo dobry kryminał.
A mi została jeszcze „Florystka”.

www.NiebieskaObwoluta.blogspot.com

Kłamie... Nie kłamie... Dr House mówił, że wszyscy kłamią. Może wyjątek od tej reguły stanową martwi - jak zauważyła Katarzyna Bonda - bo nie pozwala na to ich stan. Lecz niewykluczone, że z chęcią by to zrobili - w innych okolicznościach. (...)

Książka Katarzyny Bondy to kawał dobrej kryminalnej historii, która została szczegółowo opowiedziana z każdej możliwej...