Sienna 6 lat temu straciła swojego pierwszego chłopaka, który jest ojcem jej dziecka. Po tym czasie wraca wraz z synem do rodzinnych stron, gdzie mieszka brat jej byłego chłopaka- Dewayn. Chłopak od zawsze kochał się w naszej głównej bohaterce ale nigdy nie mógł dopuścić do siebie tej myśli (bo w końcu to była dziewczyna jego brata). Czy tym razem los będzie im sprzyjał?
Książka wciąga od pierwszej kartki, co prawda jak zawsze przewidywalna ale i tak serdecznie polecam

Sienna 6 lat temu straciła swojego pierwszego chłopaka, który jest ojcem jej dziecka. Po tym czasie wraca wraz z synem do rodzinnych stron, gdzie mieszka brat jej byłego chłopaka- Dewayn. Chłopak od zawsze kochał się w naszej głównej bohaterce ale nigdy nie mógł dopuścić do siebie tej myśli (bo w końcu to była dziewczyna jego brata). Czy tym razem los będzie im...

Autorka jak zwykle nie zawodzi. Było emocjonująco, wzruszająco i sentymentalnie. Lubię historie o miłości z czasów wczesnej młodości. Przeczytałam jednym tchem. Jedynie nie zrozumiałam momentu, w którym on dochodzi do wniosku, że jednak zmieni zdanie. To mnie nie przekonało i zadziało się za szybko, a można było wycisnąć z tego więcej emocji. Kolejna historia z serii na plus.

Autorka jak zwykle nie zawodzi. Było emocjonująco, wzruszająco i sentymentalnie. Lubię historie o miłości z czasów wczesnej młodości. Przeczytałam jednym tchem. Jedynie nie zrozumiałam momentu, w którym on dochodzi do wniosku, że jednak zmieni zdanie. To mnie nie przekonało i zadziało się za szybko, a można było wycisnąć z tego więcej emocji. Kolejna historia z serii na plus.

Przeczytałam w dosłownie kilka godzin, ale nie uważam, żeby była porywająca. Ot, dobra na chwilę odpoczynku. Nudnawa momentami, nie rozumiem koncepcji autorki na postać Dustina i Sierry.

Przeczytałam w dosłownie kilka godzin, ale nie uważam, żeby była porywająca. Ot, dobra na chwilę odpoczynku. Nudnawa momentami, nie rozumiem koncepcji autorki na postać Dustina i Sierry.

Przedostatnia część.równie ciekawa jak poprzednie.....

Przedostatnia część.równie ciekawa jak poprzednie.....

Sześć lat temu Dewayne Falco stracił ukochanego brata Dustina. Gnębiony poczuciem winy, przez długi czas od wypadku nie chce się do nikogo zbliżyć.
Jednak gdy do sąsiedniego domu wprowadza się dawna ukochana brata, a drzwi otwiera jego miniaturowa kopia, wspomnienia wracają. Dewayne uświadamia sobie, że może jeszcze nie wszystko stracone.
Sienna Roy kochała Dustina Falco właściwie od zawsze. Chłopak z sąsiedztwa, licealny gwiazdor koszykówki, a przy tym jej najlepszy przyjaciel. Tuż po jego śmierci Sienna dowiaduje się, że jest z nim w ciąży. Niestety dla niej i jej dziecka brakuje miejsca w pogrążonych w żałobie sercach. Teraz, wracając do Sea Breeze, dziewczyna ma wątpliwości, czy będzie w stanie wybaczyć rodzinie Falco, która odwróciła się od niej, gdy była w ogromnej potrzebie.

Sześć lat temu Dewayne Falco stracił ukochanego brata Dustina. Gnębiony poczuciem winy, przez długi czas od wypadku nie chce się do nikogo zbliżyć.
Jednak gdy do sąsiedniego domu wprowadza się dawna ukochana brata, a drzwi otwiera jego miniaturowa kopia, wspomnienia wracają. Dewayne uświadamia sobie, że może jeszcze nie wszystko stracone.
Sienna Roy kochała Dustina Falco...

Sienna i Dewayne znają się z dzieciństwa, ale tragiczna śmierć Dustina rozdziela ich znajomość na kilka lat. Dopiero po powrocie Sienny do miasta mogą sobie wyjaśnić relacje, którą utracili. Czy ta dwójka potrafi ponownie sobie zaufać? Czy uczucia z przeszłości dadzą o sobie znać?

Kolejna książka z serii "Sea Breeze", tym razem o Siennie i Dewayne. Nasi bohaterowie to sąsiedzi, którzy znają się od dzieciństwa. Jednak los rozdziela ich na kilka lat, gdyż w wypadku ginie Dustin, brat Dewayne'a oraz przyjeciel - chłopak Sienny. Gdy dziewczyna powraca do miasta, już nie jest tą samą osobą osobą, ponieważ teraz ma syna, którego musi chronić. Jednak, gdy prawda wychodzi na jaw to Dewayne postanawia wyjaśnić sytuację z przeszłości oraz zawalczyć o swoją ukochaną.

Według mnie jest to najlepsza część autorki, ponieważ pokazuje, że nawet po latach można odzyskać rodzinę dla swojego dziecka, której nie miało szansy poznać jej wcześniej. Książka ta to opowieść oparta na szczerości, tajemnicach i rozwiązaniu problemów z przeszłości. Widać, że autorka za pomocą Micah pokazuje jak wiele dzieci rozumią i jak wiele potrafią znieść, a przede wszystkim jak bardzo pragną mieć wzór do naśladowania.
Moim zdaniem jest to lekka, przyjemna, a przede wszystkim zabawna opowieść oparta na bólu, stracie, ale również szczęściu.

Moja ocena: 10/10

Sienna i Dewayne znają się z dzieciństwa, ale tragiczna śmierć Dustina rozdziela ich znajomość na kilka lat. Dopiero po powrocie Sienny do miasta mogą sobie wyjaśnić relacje, którą utracili. Czy ta dwójka potrafi ponownie sobie zaufać? Czy uczucia z przeszłości dadzą o sobie znać?

Kolejna książka z serii "Sea Breeze", tym razem o Siennie i Dewayne. Nasi bohaterowie to...

Stara miłość nie rdzewieje, tak można by było powiedzieć.

Stara miłość nie rdzewieje, tak można by było powiedzieć.

Rok dwa tysiące dwudziesty postanowiłam zacząć od czegoś lekkiego i niezobowiązującego, toteż sięgnęłam po "Pragnij mnie". Sama okładka nie nastawiała mnie pozytywnie do lektury, ale postanowiłam podejść do książki bez uprzedzeń. Zwłaszcza, że na początku wydawało mi się, że nie znam autorki ani jej dzieł.
Właśnie. "Wydawało mi się", gdyż w trakcie czytania zorientowałam się, że miałam już do czynienia z Abbi Glines przy okazji lektury jej chyba najsłynniejszej książki - "O jeden krok za daleko". Nie pamiętam już dobrze tamtej pozycji, ale musiała mi się nie podobać, gdyż oceniłam ją na jedną gwiazdkę. "Pragnij mnie" spotkał dokładnie ten sam los. Dlaczego? Zaraz wyjaśnię.
Zacznijmy od fabuły. Nie znam pozostałych części cyklu "Sea Breeze", więc nie jestem w stanie powiedzieć, czy wiele różnią się one od "Pragnij mnie". Wiem za to, że fabuła w tej części gra szczątkową rolę i jest... właściwie to prawie jej nie ma. Ot, Sienna wraca do rodzinnego miasta i zaczyna pracować u fryzjera, w trakcie nawiązując bliższą relację z Dewaynem oraz jego rodzinę. I to właściwie tyle. W książce pojawiają się też segmenty dotyczące przeszłości bohaterów, ale ich potencjał został zupełnie zmarnowany. Zwłaszcza, że narracja z perspektywy nastolatków niczym nie różni się od narracji dorosłych ludzi, jakimi w teraźniejszej akcji są bohaterowie.
Tak, bohaterami ta książka powinna stać. Powinna, ale tego nie robi. Sienna, choć kreowana na silną, niezależną samotną matkę, w rzeczywistości płacze z byle powodu albo w losowych momentach fantazjuje o Dewaynie. Pomimo ciąży, samotnego wychowywania dziecka i pracy, jest też oczywiście piękna, o czym każdy z pozytywnych bohaterów będzie nam przypominał, żebyśmy przypadkiem o tym fakcie nie zapomnieli. Jeśli zaś chodzi o naszego protagonistę... Jest on dla mnie chodzącym ucieleśnieniem stereotypowego "smalca alfa". Oczywiście wysoki i umięśniony, oczywiście silny, oczywiście wytatuowany, oczywiście lubi pić alkohol, oczywiście jego hobby to uprawianie seksu z dziewczynami, które poznaje w barze i oczywiście jego maniery są na poziomie troglodyty. W szczególności zirytowały mnie dwa jego zachowania:
1. Kiedy poszedł do wicedyrektora, z którym umówiona była Sienna i zaczął go przepytywać, a potem grozić. Jak niewychowanym i pozbawionym skrupułów trzeba być, by GROZIĆ obcemu mężczyźnie tylko dlatego, że umówił się z kobietą, która tobie się podoba?! Oczywiście jednak Dewayne sam się z Sienną nie umówi, bo... w książce potrzebny jest konflikt, więc trzeba go ciągnąć, nawet jeśli nie ma on żadnego sensu. W tym wypadku zirytowała mnie też reakcja Sienny, kiedy dowiedziała się o zachowaniu Dewayne'a. Tę kobietę bardziej zdenerwował fakt, że pan Troglodyta uważał ją za niedostatecznie silną niż to, że groził obcemu mężczyźnie.
2. To ciągłe myślenie o Siennie jako tej, która zasługuje na coś więcej niż bycie przygodą na jedną noc. Ah, a więc istnieją te gorsze kobiety, które można traktować jak seks-zabawki i te lepsze, które zasługują, żeby dzielny samiec pozostał z nimi na dłużej, tak? Bo mi się wydawało, że wszyscy ludzie są równi i każdy zasługuje na miłość. Jakie w ogóle kryterium pan Troglodyta zachował przy tym podziale? Seksapil? Zawód? Przeszłość? Zarobki? A sceny, w której Sienna w myślach wyzywa i krytykuje jedną z uwieszonych na Dewayne'ie dziewczyn nawet nie skomentuję. To naprawdę smutne i obrzydliwe, że kobiety same uprawiają slut-shaming i umieszczają go w swoich dziełach.
Tak samo, jak obrzydliwe jest dla mnie to, jak portretuje się w "Pragnij mnie" miłość. Fragmenty dotyczące przeszłości dawały nadzieję na to, że może relacja między Sienną a Dewaynem zostanie pogłębiona. Niestety, była to nadzieja złudna. Uczucie tej dwójki opiera się tylko i wyłącznie na seksualnym pociągu. Jest to o tyle niezręczne, że Dewayne postrzegał w ten sposób Siennę, kiedy ta miała zaledwie czternaście/trzynaście lat... Zresztą prawdą jest, że pan Troglodyta widzi w niej tylko to. Z wzajemnością, ponieważ Siennę w gruncie rzeczy trzyma przy nim jedynie fakt, że tak strasznie go pożąda. Toteż w "Pragnij mnie" nie uświadczycie ciekawych konwersacji i poznawania się, o nie. Będziecie mieli za to okazję bezustannie czytać o seksie albo aluzjach do niego.
Widzicie, to nie tak, że mam problem ze scenami seksu w książkach. Mój problem polega na tym, że autorom się wydaje, iż skoro już piszą książkę dla dorosłych, to teraz na KAŻDEJ stronie muszą napisać cokolwiek nawiązującego do seksu. Tak więc większość tej książki to albo fantazjowanie o kimś, albo wspominanie, jak to się z kimś przespało, albo spanie z kimś, albo komentowanie czyjegoś seksapilu. Szczególnie widać to w przypadku Dewayne'a i jego kumpli. Nie dajcie się jednak zwieźć! Fakt, że ci mężczyźni całe swoje życie uprawiali seks z każdą napotkaną kobietą (i jakimś cudem nie złapali przy tym choroby wenerycznej),wcale nie zmienia faktu, że kiedy się już zakochali, to zostali wiernymi mężami/partnerami. Bo tak działa świat, że jak się zakochasz, to magicznie zmieniasz się na lepsze. Najwidoczniej Abbi Glines pisze utopię, gdzie zdrady nie istnieją, a jeśli już, to dopuszczają się ich tylko te negatywne postaci. Łobuz przecież kocha najmocniej, czyż nie?

Rok dwa tysiące dwudziesty postanowiłam zacząć od czegoś lekkiego i niezobowiązującego, toteż sięgnęłam po "Pragnij mnie". Sama okładka nie nastawiała mnie pozytywnie do lektury, ale postanowiłam podejść do książki bez uprzedzeń. Zwłaszcza, że na początku wydawało mi się, że nie znam autorki ani jej dzieł.
Właśnie. "Wydawało mi się", gdyż w trakcie czytania zorientowałam...

Uwielbiam powieści Abbi Glines. Każda, choć może zbyt banalna, to przepełnia mnie ogromną nadzieją. Dodatkowo napisane są prostym, lekkim językiem, dzięki czemu szybko się je czyta i ciężko jest się od nich oderwać.

Uwielbiam powieści Abbi Glines. Każda, choć może zbyt banalna, to przepełnia mnie ogromną nadzieją. Dodatkowo napisane są prostym, lekkim językiem, dzięki czemu szybko się je czyta i ciężko jest się od nich oderwać.

Czytanie lekkie i przyjemne. Kilka godzin i przeczytana historia Dewayne'a i Sienny

Czytanie lekkie i przyjemne. Kilka godzin i przeczytana historia Dewayne'a i Sienny