Nie powinnam być może oceniać książki, której nie doczytałam, ale ponieważ, zanim straciłam cierpliwość przebrnęłam przez około połowę, pozwalam sobie jednak na wyrażenie króciutkiej opinii. Dla mnie książka jest potwornie chaotyczna, brakuje jakiejkolwiek chronologii /lub przynajmniej wskazania sensu takiego zabiegu/co sprawia, że lektura staje się nużąca, a przecież dotyka bardzo interesującego tematu. Miałam okazję zetknąć się wcześniej z innymi książkami przedstawiającymi wątek skomplikowanych relacji między Pablem Picasso a jego wielką muzą i miłością Dorą Maar. I w przeciwieństwie do omawianej tu książki, były to lektury nader pasjonujące. Zdaję sobie sprawę i zupełnie nie przeszkadzał mi fakt, że Zoe Valdes postanowiła skupić się na jakimś fragmencie życia Dory Maar, uczynić z niego swoiste clou książki. Pokazać poprzez ten moment życia proces psychicznego rozsypania się bohaterki. Pomysł sam w sobie interesujący, niestety według mnie forma przerosła treść i to mój główny zarzut. Nie uratował dla mnie książki nawet jej ładny język. Po prostu zabrakło mi cierpliwości, aby w to brnąć. Szkoda.

Nie powinnam być może oceniać książki, której nie doczytałam, ale ponieważ, zanim straciłam cierpliwość przebrnęłam przez około połowę, pozwalam sobie jednak na wyrażenie króciutkiej opinii. Dla mnie książka jest potwornie chaotyczna, brakuje jakiejkolwiek chronologii /lub przynajmniej wskazania sensu takiego zabiegu/co sprawia, że lektura staje się nużąca, a przecież...