Nie wiem od czego zacząć. Jestem wdzięczna L.M.Montgomery za to,że mogłam pożegnać się z Anią poprzez ten tom. Jak przeczytałam tę książkę to pomyślałam "Bardzo fajne opowiadania,tak na jeden raz,żeby się odprężyć",no coś podobnego. Taka prawda,ale opowiastki te przypadły mi bardzo do gustu,zwłaszcza "Niepozorna staruszka",bardzo mnie zaintrygowała swoją tajemniczością i goryczą. Czytałam wiele negatywnych opinii na temat tego zbioru i trochę bałam się,że przez to zmienię podejście do ukochanej Maud. Kiedy przeczytałam posłowie,zmieniło się coś,ale na pewno nie na gorsze. Odczuwam ból,chociaż to absurdalne,ale tak jest. Poczułam łzy w oczach,kiedy uświadomiłam sobie,jak bardzo Maud była nieszczęśliwa i rzeczywiście mogła popełnić zbrodnię,o której w tej książce mówiła,jak o czymś najgorszym,co może istnieć. Jednak pozostawiam biografię autorki na bok.
Zostało dużo pytań w mojej głowie. Nie mogę pogodzić się z tym,że Ania teraz na zawsze zniknęła bez słowa pożegnania. Traktowałam ją,jak żywą osobę i to mój błąd,bo za bardzo się z nią związałam. Czasem myślę nawet,co dzisiaj robiliby ich potomkowie.. Nie daje mi spokoju wzmianka Gilberta o tym,że zawsze zależało mu na tym,aby z Anią byli przyjaciółmi. Jakby sugerował,że tylko tego oczekiwał...Może to tylko moje stwierdzenie? A jeszcze ta plotka o rzekomym romansie z Ewą Ford? Tego już moje serce nie chciało zgłębiać. Mam nadzieję,że ta miłość niczym nie została skalana.
Cieszę się,że rodzice sprawili mi "Anię z Wyspy Księcia Edwarda",chociaż uważam,że oryginalny tytuł bardziej nawiązuje do treści,gdyż naprawdę każdy cytował tych Blythe'ów,co mnie z lekka irytowało. Nie lubię,jak ktoś kogoś za bardzo wychwala,a to była naprawdę normalna,oczywiście i urocza rodzinka,ale ideały nie istnieją. Nawet Ania miała wady.
Teraz pozostało mi spotkanie z "Drogą do Zielonego Wzgórza",ale już nie pióra pani Montgomery. Sięgnę po inne jej powieści,ale z Anią niedługo pożegnam się na długi czas. Kiedyś na pewno znów się z nią spotkam. Dziękuję pani.

Nie wiem od czego zacząć. Jestem wdzięczna L.M.Montgomery za to,że mogłam pożegnać się z Anią poprzez ten tom. Jak przeczytałam tę książkę to pomyślałam "Bardzo fajne opowiadania,tak na jeden raz,żeby się odprężyć",no coś podobnego. Taka prawda,ale opowiastki te przypadły mi bardzo do gustu,zwłaszcza "Niepozorna staruszka",bardzo mnie zaintrygowała swoją tajemniczością i...