"Króliki Pana Boga" to czas zakończenia wojny. Niemcy przegrywają, na ich teren wchodzą Amerykanie i Rosjanie. Ludzie pragną wrócić do swoich domów. Tylko czy pomimo zakończenia wojny to jest możliwe? Adam, Halina i Honza pragną tylko jednego. Dotrzeć do Polski, do domu. Jednak mimo zakończenia wojny, świat dalej jest w chaosie, o czym przekonają się niejednokrotnie.

"Króliki Pana Boga" to nie jest książka na miłe spędzenie czasu przy herbatce i pod kocem. To książka trudna, emocjonalna, dotykająca najcięższych przeżyć w dziejach ludzkości. Tu nie ma happyendów. Tu jest prawda, brutalna rzeczywistość, do której nigdy nie możemy dopuścić.

"Króliki Pana Boga" to czas zakończenia wojny. Niemcy przegrywają, na ich teren wchodzą Amerykanie i Rosjanie. Ludzie pragną wrócić do swoich domów. Tylko czy pomimo zakończenia wojny to jest możliwe? Adam, Halina i Honza pragną tylko jednego. Dotrzeć do Polski, do domu. Jednak mimo zakończenia wojny, świat dalej jest w chaosie, o czym przekonają się...

Jest to książka dedykowana czytelnikom, którzy pragną poszerzyć swoją wiedzę o okresie drugiej wojny światowej oraz bezpośrednio po jej zakończeniu. Niemniej jednak, „Króliki Pana Boga" nie ograniczają się wyłącznie do tej grupy odbiorców. Ta powieść zasługuje na uwagę każdego, kto chce lepiej zrozumieć, co naprawdę działo się po pokonaniu nazistowskich Niemiec.

Akcja książki rozgrywa się tuż po zakończeniu II wojny światowej i opowiada historię trzech rozbitków - Adama, Haliny i Honzy - próbujących dotrzeć do Polski. Niestety, zadanie to nie jest takie proste, gdyż wielu ludzi nie potrafi przyswoić sobie faktu zakończenia wojny, co skutkuje brakiem zrozumienia i gotowością do najgorszych aktów przemocy. Dlatego fabuła bywa urozmaicona - czasami dzieje się wiele w określonym fragmencie historii, a innym razem jest spokojnie. Książka ta potrafi wywołać łzy, gniew i pytanie „Dlaczego oni?" .

Grzegorz Kozera posługuje się bardzo klarownym językiem, co umożliwia łatwe zrozumienie zdarzeń. Różnorodność zwrotów akcji sprawia, że fabuła nie nudzi, a czytelnik łatwo może wczuć się w czasy, które przeżywają bohaterowie. Szczególnie godne uwagi jest to, że książka skłania do refleksji nad własnym postępowaniem w sytuacjach podobnych do tych, w jakich znaleźli się Adam, Honza i Halina.

Autor porusza wiele ważnych motywów takich jak wojna, a także odwaga, miłość, odpowiedzialność i lojalność. Ukazuje reakcje ludzi oraz przedstawia system pomocy i działania bezpośrednio po wojnie. Bohaterowie dzielą się własnymi przeżyciami z tego okresu. Jednak czytelnik może być zaskoczony postawą niektórych postaci. Dlatego najważniejsze staje się zachowanie człowieczeństwa.

Podsumowując, uważam, że książka zasługuje na polecenie. Złożona fabuła, fascynująca historia i interesujący bohaterowie potrafią wpłynąć na nasze postrzeganie świata. Przypomina nam o ważności bliskich, których możemy stracić, wywołuje łzy i mieszane uczucia. Dotychczas nie zwracałam uwagi na to, co działo się po pokonaniu Niemiec, ale dzięki Grzegorzowi Kozerze, skupiłam się na tym istotnym aspekcie historii.
Iga O.
Szkolny Klub Recenzenta

Jest to książka dedykowana czytelnikom, którzy pragną poszerzyć swoją wiedzę o okresie drugiej wojny światowej oraz bezpośrednio po jej zakończeniu. Niemniej jednak, „Króliki Pana Boga" nie ograniczają się wyłącznie do tej grupy odbiorców. Ta powieść zasługuje na uwagę każdego, kto chce lepiej zrozumieć, co naprawdę działo się po pokonaniu nazistowskich Niemiec.

Akcja...

Ta powieść to taka powojenna książka drogi. Apokaliptyczna. Surowa. Chropowata z racji czasu, w jakim rozgrywa się jej akcja. Zdawałoby się, że koniec wojny w maju 1945 roku może oznaczać radosną ulgę, że oto odchodzi kres niewiarygodnego zła zmajstrowanego rękami nazistowskiej partii. Niestety, wojna pozostawiła zgliszcza i chaos nie tylko w wymiarze materialnym. Wojna zgruchotała życiorysy tak wielu, wielu ludzi. Odebrała im poczucie bezpieczeństwa, zmieniła psychikę. A poza tym tak naprawdę przyniosła kolejne zło, tym razem zakamuflowane pod komunistycznymi hasłami.

Trójka przypadkowo złączonych w jednym celu bohaterów: podróży powrotnej do domu…, który dla każdego z nich jest czym innym. Łamią serce ich wspomnienia: Adama z czasów robót przymusowych, Haliny i kilkuletniego Honzy z obozu koncentracyjnego. Smutna, ale pięknie opisana historia.

Ta powieść to taka powojenna książka drogi. Apokaliptyczna. Surowa. Chropowata z racji czasu, w jakim rozgrywa się jej akcja. Zdawałoby się, że koniec wojny w maju 1945 roku może oznaczać radosną ulgę, że oto odchodzi kres niewiarygodnego zła zmajstrowanego rękami nazistowskiej partii. Niestety, wojna pozostawiła zgliszcza i chaos nie tylko w wymiarze materialnym. Wojna...

Ponownie wracamy do losów ulubionych bohaterów, których życie nie rozpieszczało. Autor serwuje nam ciąg dalszy przeżyć po i tak jakże wielkich wyzwaniach, pokazując, że nieustannie musimy mierzyć się z rzucanymi pod nogi kłodami.

Autor podejmuje wątki zakończone w pierwszym tomie, więc obowiązkowo odsyłam Was do nadrobienia zaległości, ale cała trylogia jest ze sobą luźno powiązana i wprowadza zarówno stare jak i nowe tematy. Dla mnie to zaleta pozwalająca mocno wgryźć się w temat, zbliżyć do bohaterów i przeżywać ich doświadczenia na własnej skórze a także poszerzyć wyobraźnię o kolejne sceny wojennej rzeczywistości. W dodatku Grzegorz Kozera posługuje się wspaniałym stylem, który płynnie przechodzi pomiędzy wątkami i jednocześnie pokazuje zmiany zachodzące w postaciach pod wpływem tego z czym muszą walczyć.

Tym razem akcja rozgrywa się w maju 1945 roku. Obserwujemy losy Adama, Haliny oraz Honza, trójki pozornie obcych sobie ludzi, których połączyły okrutne czasy. Przymusowy robotnik, więźniarka z obozu koncentracyjnego oraz chłopiec odcięty od rodziny i domu uciekli spod niemieckiego piętna wprost w otwarte ramiona Sowietów. Ponownie zmuszeni zostali walczyć o swoje miejsce w świecie a także ostatkiem sił udowadniali, że ich życie jest tak samo cenne.

Głód, pomieszanie zmysłów, potrzeba akceptacji, zrozumienia a także bliskości drugiego człowieka przejmują władanie nad hipnotyzującą fabułą. Książka liczy sobie niewiele stron a jednak czyta się ją wolno i dokładnie, aby nie tylko wszystko zrozumieć, ale i poczuć na własnej skórze. Wraz z bohaterami odbywamy więc trudną wędrówkę, czytamy o miłości, przyjaźni i złu w ludzkiej naturze w czasach, które wcale nie są nam obce.

"Króliki Pana Boga" żonglują emocjami. To książka trudna, choć napisana pięknym językiem. Nie łatwo wejść w buty bohaterów, których historia jest tak bolesna, ale to jednocześnie część naszej przeszłości o której musimy pamiętać. Grzegorz Kozera nie tylko pozytywnie zaskakuje, ale i udowadnia, że te książki, które na pierwszy rzut oka wydają się niepozorne, kryją w sobie coś naprawdę wyjątkowego.

Ponownie wracamy do losów ulubionych bohaterów, których życie nie rozpieszczało. Autor serwuje nam ciąg dalszy przeżyć po i tak jakże wielkich wyzwaniach, pokazując, że nieustannie musimy mierzyć się z rzucanymi pod nogi kłodami.

Autor podejmuje wątki zakończone w pierwszym tomie, więc obowiązkowo odsyłam Was do nadrobienia zaległości, ale cała trylogia jest ze sobą luźno...

Niezwykle emocjonująca opowieść o czasach powojennego chaosu, bezprawia i generalnego odczłowieczenia. Przejmująca do szpiku kości. Boleśnie brutalna w swej autentyczności. Maksym Gorki twierdził, że człowiek to brzmi dumnie. Tu należałoby stwierdzić, że człowiek to brzmi zawstydzająco i zatrważająco. Niestety. Powieść pobudza do trudnych refleksji, zarówno ogólnych na temat dziejów świata i natury ludzkiej, jak i bardziej osobistych na temat samego siebie i tego jak daleko każdy z nas byłby w stanie się posunąć w dążeniu do samoocalenia w chwili drastycznej próby. I na ile bylibyśmy w stanie ocalić w sobie człowieczeństwo? I czy w ogóle podjęlibyśmy taką próbę? Powieść prezentuje dobry poziom literacki, ale jej główną wartością jest ogromny ładunek emocjonalny i poznawczy jaki zawiera. Warta zalecenia, szczególnie młodzieży, która coraz mniej wiedzy historycznej wynosi ze szkoły i dla której II wojna światowa powoli staje się jakimś nie do końca realnym, mocno omszałym mitem dziejowym jak dla nas starszych i w gorszym wychowanych świecie II wojna punicka. A pamiętać powinniśmy. I nie tylko pamiętać, ale i czuć, rozumieć bo nieprawdą jest, że świat pojął naukę jaką była hekatomba II wojny światowej i to straszne doświadczenie nigdy się już nie powtórzy. Może się powtórzyć w każdej chwili i to ze zwielokrotnioną mocą.

Niezwykle emocjonująca opowieść o czasach powojennego chaosu, bezprawia i generalnego odczłowieczenia. Przejmująca do szpiku kości. Boleśnie brutalna w swej autentyczności. Maksym Gorki twierdził, że człowiek to brzmi dumnie. Tu należałoby stwierdzić, że człowiek to brzmi zawstydzająco i zatrważająco. Niestety. Powieść pobudza do trudnych refleksji, zarówno ogólnych na...

Fabularnie nadal spotykamy się z Haliną z poprzedniej części (jednak można czytać te historie niezależnie). Oprócz niej poznajemy 2 innych bohaterów - Adama i Honza.

Autor przedstawia nam obraz tuż po oficjalnym poddaniu się Niemców.
Niestety koniec wojny dla wielu nadal nie nastał.

Opisana wędrówka naszej trójki przez tereny III Rzeszy do Cieszyna jest wyboista i pełna niebezpieczeństw. Możemy dokładnie odczuć atmosferę tamtego okresu. Niepewność, lęk i poczucie niesprawiedliwości wylewają się tu w ogromnych ilościach.

Jest też sporo poświęcenia, bezinteresownej pomocy i wiary w lepsze jutro.

Dużo tu 'trudnych' emocji, więc osoby wysokowrażliwe mogą nie przejść łatwo do codzienności po tej lekturze.

Fabularnie nadal spotykamy się z Haliną z poprzedniej części (jednak można czytać te historie niezależnie). Oprócz niej poznajemy 2 innych bohaterów - Adama i Honza.

Autor przedstawia nam obraz tuż po oficjalnym poddaniu się Niemców.
Niestety koniec wojny dla wielu nadal nie nastał.

Opisana wędrówka naszej trójki przez tereny III Rzeszy do Cieszyna jest wyboista i pełna...

Bardzo smutna książka. Jak dla mnie dołująca, pokazująca ludzką okrutność w trudnych życiowych sytuacjach. Myśląc o niej przychodzi mi do głowy znane motto: "Tyle o sobie wiemy, na ile jesteśmy sprawdzeni" i cieszę się, że nie muszę się mierzyć z takimi problemami. A jednocześnie to książka która wciąga, o której myśli sie jeszcze długo po jej zakończeniu.

Bardzo smutna książka. Jak dla mnie dołująca, pokazująca ludzką okrutność w trudnych życiowych sytuacjach. Myśląc o niej przychodzi mi do głowy znane motto: "Tyle o sobie wiemy, na ile jesteśmy sprawdzeni" i cieszę się, że nie muszę się mierzyć z takimi problemami. A jednocześnie to książka która wciąga, o której myśli sie jeszcze długo po jej zakończeniu.

Koszmar powojennej rzeczywistości pokazany na przykładzie historii trójki obcych sobie ludzi, których los połączył we wspólnej wędrówce z terenów III Rzeszy do Polski. Adam - przymusowy robotnik, Halina - więźniarka obozu koncentracyjnego i Honza - chłopiec, również więzień, który marzy o powrocie do rodzinnego domu w Cieszynie. Łączy ich cierpienie, głęboko skrywane sekrety z czasów wojny i brak nadziei na jakąkolwiek przyszłość. Książka jest bardzo mocna, przeraża i wzbudza refleksje. Stanowi poniekąd kontynuację powieści "Berlin, późne lato", ale spokojne można ją również przeczytać zupełnie oddzielnie. Warto!!!

Koszmar powojennej rzeczywistości pokazany na przykładzie historii trójki obcych sobie ludzi, których los połączył we wspólnej wędrówce z terenów III Rzeszy do Polski. Adam - przymusowy robotnik, Halina - więźniarka obozu koncentracyjnego i Honza - chłopiec, również więzień, który marzy o powrocie do rodzinnego domu w Cieszynie. Łączy ich cierpienie, głęboko skrywane...

Świetna książka.

Świetna książka.

Wstrząsająca :( Nie tylko ważny kawałek historii ale wgląd do nieodgadnionej ludzkiej psychiki

Wstrząsająca :( Nie tylko ważny kawałek historii ale wgląd do nieodgadnionej ludzkiej psychiki