Emigracja, małżeństwo mieszane, trudne macierzyństwo, jeszcze trudniejsze relacje dzieci z rodzicami, Warszawa. To lubię. Nic dziwnego, że spodobał mi się debiut powieściowy Katarzyny Tubylewicz.
Paweł jest synem Polki i Szweda. Od zawsze funkcjonuje w dwóch językach i w dwóch krajach.
Marianna, matka Pawła, uciekła z peerelowskiej szarzyzny w małżeństwo z kochającym potomkiem wikingów. Zajęta własnymi kompleksami, nostalgią, a potem synem, w którym pielęgnuje swoją Polskę, nie docenia należycie męża. Na szczęście zdąży zrozumieć, jaką jest szczęściarą, zanim umrze.
Bo umrze. Dość młodo, na raka. Wcześniej jednak zanotuje to, co jej w duszy gra, w zeszycie pod tytułem "Zapiski szwedzkie". Pamiętnik ten sprawi, że Paweł zbliży się do ojca, który dotąd istniał gdzieś na obrzeżach świadomości chłopca niezwykle związanego z matką.
A skoro już mowa o niezwykłych związkach z rodzicami, Dominika jest córką Stanisława i Elżbiety, dość zamożnych osób. Jako studentka zachodzi w ciążę, rodzi syna, Kajtka, i próbuje stworzyć rodzinę z jego ojcem, co z różnych przyczyn się nie udaje. Kajtka wychowują dziadkowie, a jego matka kończy studia, zaczyna robić doktorat i, generalnie, żyje sobie nieco na marginesie życia.
Jak u Szymborskiej lub Steda, Dominika i Paweł kręcą się w kółko po swoich śladach, tu wpadną na siebie na ulicy, tam odnajdą się w stojących w korku tramwajach, zanim "zbiegną się wreszcie tory sieroce ich dwóch planet". Autorka sprytnie unika pokazania czytelnikowi, jak do tego dochodzi. Skupia się przez cały czas na gonieniu króliczka. No i świetnie.
Króliczków jest oczywiście więcej. Elżbieta ma ukochanego syna, Grzesia, który wyemigrował do Stanów i co jakiś czas zwodzi matkę obietnicą przyjazdu na święta. Króliczkiem Marianny jest... no właśnie, co? Spójna tożsamość? Spokój ducha? Nie wiemy. Wiemy jednak, co odkrywa na łożu śmierci.
Paweł przez całe życie goni za idealną kobietą, która miałaby w sobie coś z matki. I za wykształceniem oraz zawodem, które odpowiadałyby jego zainteresowaniom.
Nawet mały Kajtek ma swoje króliczki, w tym Jezusa, który w kościołach Warszawy mruga do niego okiem. W końcu sześciolatkowi uda się dogonić jedno z marzeń.
Postać Kajtka jest najmniej wiarygodna. Autorka snuje opowieść z punktu widzenia kilku bohaterów. Fragmenty, w których oddaje głos chłopcu, rażą zbyt dorosłym językiem. Obarczenie Kajtka rolą siły sprawczej, popychającej matkę ku związkowi z jego nieojcem, też wydaje mi się lekkim nadużyciem.
Mimo wszystko książkę odbieram pozytywnie, tak jak innym odebrałam szansę zapoznania się z nią. Egzemplarz zakupiony na allegro zostaje u mnie, więc dostępność powieści spadła jeszcze bardziej. A szkoda.

Emigracja, małżeństwo mieszane, trudne macierzyństwo, jeszcze trudniejsze relacje dzieci z rodzicami, Warszawa. To lubię. Nic dziwnego, że spodobał mi się debiut powieściowy Katarzyny Tubylewicz.
Paweł jest synem Polki i Szweda. Od zawsze funkcjonuje w dwóch językach i w dwóch krajach.
Marianna, matka Pawła, uciekła z peerelowskiej szarzyzny w małżeństwo z kochającym...