No cóż. Nic tak nie psuje książki historycznej, jak pisanie pod tezę, pisanie kierowane emocjami, sympatiami i uprzedzeniami. A Waldenberg nawet nie próbuje ukryć, że tak właśnie pisze.
Jestem na 110 stronie (na ponad 500) i rezygnuję.
Ok, imponujący jest aparat badawczy, mnogość przypisów, faktów. Pojawiają się interesujące wątki. Ale karygodne jest, szczególnie w przypadku profesora, manipulowanie faktami. Po 100 stronach straciłem zaufanie do tej książki i jej autora.
Poddałem się w tym momencie:
"W 1981 roku narodowość serbską deklarowało w Chorwacji 11,5% obywateli [...], Jednak wśród 8,2% którzy deklarowali się jako Jugosłowianie, wiele osób zapewne identyfikowało bardziej lub mniej z narodem serbskim. Łącznie z nimi Serbowie stanowiliby więc zapewne między 17 a 18% ludności"
Jak mu to wyszło? Skąd? Dlaczego? Bo tak? Nawet gdyby uznał 1/2 z tych 8,2% byłoby to manipulowanie, bo jakie miałby ku temu przesłanki, ale wtedy wyszłoby mu ok. 15%. Skąd wziął między 17 a 18?
Kolejna rzecz. Książka liczy ponad 500 stron, dotyczy 13 lat historii Jugosławii. Jednak mimo to zaskakująco często pojawia się sformułowanie, że "niestety nie ma miejsca na głębsze przedstawienie sprawy". Zawsze, gdy trzeba omówić zasadnicze sprawy, np. udział RFN w rozbiciu Jugosławii (główna teza książki!),czy sytuację gospodarczą kraju w latach 80, która była jednym z powodów ogłoszenia secesji przez bogatsze republiki. Naprawdę nie ma na to miejsca, czy może fakty odbiegają od tezy?

Tak, ta wojna to nie była tylko wina Serbów, dlatego sięgnąłem po tę książkę, ale w ten sposób nie da się poznać prawdy. Tak pokazywana historia jest wodą na młyn dla kolejnych nacjonalistów pielęgnujących poczucie krzywdy i swoją wersję prawdy. Od XV wieku, jak stwierdził cytowany przez autora jeden z amerykańskich polityków.
Wielka szkoda.

No cóż. Nic tak nie psuje książki historycznej, jak pisanie pod tezę, pisanie kierowane emocjami, sympatiami i uprzedzeniami. A Waldenberg nawet nie próbuje ukryć, że tak właśnie pisze.
Jestem na 110 stronie (na ponad 500) i rezygnuję.
Ok, imponujący jest aparat badawczy, mnogość przypisów, faktów. Pojawiają się interesujące wątki. Ale karygodne jest, szczególnie w...

Rzetelna i odważna praca autora opierającego się antyserbskiej paranoi rozpętanej w czasie "wydarzeń jugosłowiańskich" w mediach głównego nurtu. Od podszewki pokazana rola państw Zachodu, w szczególności Niemiec, w rozwaleniu Jugosławii, co przyniosło lata wojny bałkańskiej, mającej katastrofalne skutki. W sumie kiedy się postudiuje trochę niemiecką politykę zagraniczną przez ostatnie dobre kilka wieków to człowieka już nic nie zdziwi. Jakiś pech dziejowy chce, że mamy to agresywne, bezwzględne państwo prące po trupach do celu zaraz za naszą granicą.
Podobno prof. Waldenberg napisał jakąś książkę o UE (albo pisał),ale się nie ukazała. Jeżeli tak faktycznie jest to bardzo wielka szkoda, bo książka na pewno byłaby neizwykle wartościowa.

Po lekturze "Rozbicia Jugosławii" moja długotrwała sympatia do Serbów, wynikająca między innymi z podróży do Serbii i kontaktem z narodem serbskim, a także z posiadanych informacji na temat historii tego narodu, jeszcze się umocniła.

Rzetelna i odważna praca autora opierającego się antyserbskiej paranoi rozpętanej w czasie "wydarzeń jugosłowiańskich" w mediach głównego nurtu. Od podszewki pokazana rola państw Zachodu, w szczególności Niemiec, w rozwaleniu Jugosławii, co przyniosło lata wojny bałkańskiej, mającej katastrofalne skutki. W sumie kiedy się postudiuje trochę niemiecką politykę zagraniczną...

Przeczytałem przed drugą moją wizytą w Serbii, kraju znacznie gorzej odbieranym w Polsce niż np. popularna turystycznie Chorwacja. Autor analizując rozbicie Jugosławii pokazuje, że konflikt bałkański nie jest "czarno-biały" (źli Serbowie, dobrzy Chorwaci). Dla przeciętnego odbiorcy temat jest skomplikowany niczym konflikt izraelsko-palestyński (geneza, przyczyny, winy itd.). Pierwszym kluczem do zrozumienia rozpadu powinna być lektura książki Marka Waldenberga. Opisuje w niej m.in. zbrodnie prohitlerowskich chorwackich Ustaszy podczas II wojny światowej (zob. także "Wołyń'43" G. Motyki) oraz podstawy uznawania przez władze w Belgradzie Kosowa za część Serbii.

Przeczytałem przed drugą moją wizytą w Serbii, kraju znacznie gorzej odbieranym w Polsce niż np. popularna turystycznie Chorwacja. Autor analizując rozbicie Jugosławii pokazuje, że konflikt bałkański nie jest "czarno-biały" (źli Serbowie, dobrzy Chorwaci). Dla przeciętnego odbiorcy temat jest skomplikowany niczym konflikt izraelsko-palestyński (geneza, przyczyny, winy...

Dla mnie osoby, która interesuje się historią Bałkan, ta książka jest bardzo ciekawa. Jest to książka nad którą należy się skupić, ale warto, szczególnie dla fanów historii Jugosławii i Bałkan.

Dla mnie osoby, która interesuje się historią Bałkan, ta książka jest bardzo ciekawa. Jest to książka nad którą należy się skupić, ale warto, szczególnie dla fanów historii Jugosławii i Bałkan.

Bardzo dobra książka, która jest podstawowym źródłem informacji o rozbiciu Jugosławii nie przesiąkniętym propagandą żadnej ze stron. Polecam serdecznie!

Bardzo dobra książka, która jest podstawowym źródłem informacji o rozbiciu Jugosławii nie przesiąkniętym propagandą żadnej ze stron. Polecam serdecznie!