Mam od znajomej z LC
Cóż robić,jak coś jest małe a trudne.I wymaga myślenia.Powieść,nie znanej mi autorki.
Jest naszykowana tyloma. Barwimy postaciami,że trudno wybrać sobie odpowiednią osobę i się na niej skupić.
Może zacznę od tego,że telefon pytał jak tam Paryż.Cóż,za istotnie pytanie.Chyba,mało kto zapyta .Jak tam Radom czy Suwałki ?
A o Paryż zawsze.

Mamy tu,też emigrantów w Kanadzie.Która owszem pachnie żywicą.No ,nie tylko Fidler może to powiedzieć.
Ale najważniejsze,są tu wspomnienia wojenne.Te trudne,bolesne ,które.Nigdy nie miną.
I żadna terapia tego nie zabierze.Nie i tyle w temacie.

Książka,raczej dla bardzo mądrych i poważnych ludzi.Ja jestem za durny.Żeby,ją w pełni zrozumieć.

Mam od znajomej z LC
Cóż robić,jak coś jest małe a trudne.I wymaga myślenia.Powieść,nie znanej mi autorki.
Jest naszykowana tyloma. Barwimy postaciami,że trudno wybrać sobie odpowiednią osobę i się na niej skupić.
Może zacznę od tego,że telefon pytał jak tam Paryż.Cóż,za istotnie pytanie.Chyba,mało kto zapyta .Jak tam Radom czy Suwałki ?
A o Paryż zawsze.

Mamy tu,też...

Zadałam sobie trochę trudu żeby zdobyć tę książkę i udało się. Sięgnęłam po nią świadomie, znając dwojakość twórczości Iwony Banach. Lekkie komediowe opowieści i mroczne dramaty. "Pocałunek fauna" wciągnął mnie do tego stopnia, że przeczytałam jednych tchem. Powieść sprawia wrażenie chaotycznej jednak jestem pewna, że to świadomy zabieg autorki. Ze strzępów wspomnień głównej bohaterki Wandy powoli dowiadujemy się o dramacie sprzed dwudziestu lat. Trudny temat opowiedziany w ciekawy sposób.

Zadałam sobie trochę trudu żeby zdobyć tę książkę i udało się. Sięgnęłam po nią świadomie, znając dwojakość twórczości Iwony Banach. Lekkie komediowe opowieści i mroczne dramaty. "Pocałunek fauna" wciągnął mnie do tego stopnia, że przeczytałam jednych tchem. Powieść sprawia wrażenie chaotycznej jednak jestem pewna, że to świadomy zabieg autorki. Ze strzępów wspomnień...

Człowiekowi często zdaje się,że się już skończył, że się w nim nic więcej nie pomieści. Ale pomieszczą się w nim jeszcze zawsze nowe cierpienia, nowe radości, nowe grzechy.
Piekło jest na ziemi, jest w każdym człowieku i każdy z nas może stanąć przed jakimś wewnętrznym sądem ostatecznym i zmartwychwstać z niego innym, nowym człowiekiem.
Maria Dąbrowska

Człowiekowi często zdaje się,że się już skończył, że się w nim nic więcej nie pomieści. Ale pomieszczą się w nim jeszcze zawsze nowe cierpienia, nowe radości, nowe grzechy.
Piekło jest na ziemi, jest w każdym człowieku i każdy z nas może stanąć przed jakimś wewnętrznym sądem ostatecznym i zmartwychwstać z niego innym, nowym człowiekiem.
Maria Dąbrowska

Po "Pocałunek fauna" Ewy Banach sięgnęłam bez większego przekonania. Spodobała mi się okładka i bardzo tajemniczy tytuł.
Powieść tą przeczytałam w ciągu jednego wieczora/nocy. Wciągnęła mnie okropnie i sama nie wiem dlaczego, bo nie mogę nawet powiedzieć, że książka podobała mi się jakoś szczególnie.

"Pocałunek fauna" to opowieść o losach grupy przyjaciół. Także o tragedii, o wypadku, który odcisnął piętno na ich całym życiu.
Główną bohaterkę, Wandę, poznajemy, kiedy po przeszło dwudziestu latach przyjeżdża do Polski.
Spotkania po latach? Któż ich nie lubi, prawda? Zastanawiamy się do czego w życiu doszli nasi dawni znajomi, jak teraz wyglądają, czym się zajmują... Jednak powrót Wandy owiany jest tajemnicą. Tajemnicą, która grupę przyjaciół połączyła przed wyjazdem (a raczej ucieczką) z kraju kobiety i stała się jej bezpośrednią przyczyną.
Lata młodości Wandy i jej przyjaciół - Baśki, Agnieszki, Marka, Jacka i Michała, to czas niezwykły. Wszyscy zapamiętali go jako czas niesamowitej beztroski, czas zabaw i wspólnych przygód. Czas marzeń. Czas poszukiwania skarbów na Ziemiach Odzyskanych...
Skarb.
Właśnie - skarb. To znaleziony skarb jednoczenie ich połączył, ale też poróżnił. Sprawił, że ich całe życie zostało owiane sekretem. Tajemnicą. Mrocznym, przerażającym wydarzeniem, które odcisnęło swe piętno na całym ich życiu...
"Pocałunek fauna" to dziwna książka. Krótkie, urywane zdania. Fragmenty wyrwane, zdawałoby się, z kontekstu. Nieład. Chaos... To wszystko sprawia, że nie możesz się oderwać od czytania. Że nie możesz przestać.
I mimo zaskakującego zaskoczenia, którego pod żadnym pozorem bym się nie spodziewała, uważam książkę za dobrą. Dobrą, nie bardzo dobrą, nie przeciętną. Po prostu dobrą. Mimo wszystko wartą przeczytania.

Recenzja również na stronie:
www.im-bookworm.blospot.com

Po "Pocałunek fauna" Ewy Banach sięgnęłam bez większego przekonania. Spodobała mi się okładka i bardzo tajemniczy tytuł.
Powieść tą przeczytałam w ciągu jednego wieczora/nocy. Wciągnęła mnie okropnie i sama nie wiem dlaczego, bo nie mogę nawet powiedzieć, że książka podobała mi się jakoś szczególnie.

"Pocałunek fauna" to opowieść o losach grupy przyjaciół. Także o...

Pomysłowa fabuła, aczkolwiek styl bardzo chaotyczny i denerwujący, co miejscami utrudniało czytanie. Autorka w ciekawy sposób poruszyła kwestie niemieckie. Cały czas kibicowałam bohaterce, aby odnalazła swoją córkę. Pisarka usprawiedliwiała obwinianie dziecka i porzucenie go dlatego, że było owocem gwałtu, ale nie przekonało mnie to.

Pomysłowa fabuła, aczkolwiek styl bardzo chaotyczny i denerwujący, co miejscami utrudniało czytanie. Autorka w ciekawy sposób poruszyła kwestie niemieckie. Cały czas kibicowałam bohaterce, aby odnalazła swoją córkę. Pisarka usprawiedliwiała obwinianie dziecka i porzucenie go dlatego, że było owocem gwałtu, ale nie przekonało mnie to.

Po dwudziestu latach Wanda przyjeżdża do Polski, by spotkać się z przyjaciółmi ze szkolnych lat. Odwiedza swoje miasto rodzinne, mając nadzieję na spotkanie z Markiem, z którym łączyła ją młodzieńcza miłość. Przyjaciele przeżyli tragedie, która ich właściwie rozłączyła. Decydując się na przyjazd do Polski Wanda wspomina i od nowa przeżywa tamte chwile. Dwadzieścia lat temu Wanda świadomie wybrała życie na obczyźnie, uciekła, odrzucając pomoc najbliższych. Po latach obwinia za to los, sama chowając głowę w piasek i żyjąc marzeniami. Wyrządzając krzywdę została ukarana.
Powieść napisana chaotycznie, urywane, niekończone zdania mają odzwierciedlać stan psychiczny bohaterki, a wprowadzają w deliryczny nastrój.

Po dwudziestu latach Wanda przyjeżdża do Polski, by spotkać się z przyjaciółmi ze szkolnych lat. Odwiedza swoje miasto rodzinne, mając nadzieję na spotkanie z Markiem, z którym łączyła ją młodzieńcza miłość. Przyjaciele przeżyli tragedie, która ich właściwie rozłączyła. Decydując się na przyjazd do Polski Wanda wspomina i od nowa przeżywa tamte chwile. Dwadzieścia lat temu...

Po "Pocałunek fauna" sięgnęłam bez większego przekonania, zaciekawiona tytułem, okładką i krótkim opisem.

Jednak to, co zdarzyło się po przeczytaniu pierwszych stron, było całkowitym zaskoczeniem - książka tak mnie wciągnęła, że nie potrafiłam się od niej oderwać! Język, postacie, jak i sama opowieść są genialne. Całość porusza, ukazuje wiele uczuć jak miłość, przyjaźń, nadzieja oraz złość i nienawiść.

Z czystym sercem mogę polecić tę lekturę.

Po "Pocałunek fauna" sięgnęłam bez większego przekonania, zaciekawiona tytułem, okładką i krótkim opisem.

Jednak to, co zdarzyło się po przeczytaniu pierwszych stron, było całkowitym zaskoczeniem - książka tak mnie wciągnęła, że nie potrafiłam się od niej oderwać! Język, postacie, jak i sama opowieść są genialne. Całość porusza, ukazuje wiele uczuć jak miłość, przyjaźń,...

Poszukiwanie siebie poprzez oczyszczenie ze złych wspomnień z przeszłości.

Poszukiwanie siebie poprzez oczyszczenie ze złych wspomnień z przeszłości.

Zgadzam się z Czytelnikami, którzy nie mogli się oderwać, i przeczytali jednym ciągiem!

Zgadzam się z Czytelnikami, którzy nie mogli się oderwać, i przeczytali jednym ciągiem!