Zawartość humoru w tej książeczce wystarczyłaby na wyprodukowanie kilku dobrych litrów dowcipliny. Do tego nauka o wpływie człowieka na przyrodę.
Tytus i spółka, jak zawsze, uczą i bawią.

Zawartość humoru w tej książeczce wystarczyłaby na wyprodukowanie kilku dobrych litrów dowcipliny. Do tego nauka o wpływie człowieka na przyrodę.
Tytus i spółka, jak zawsze, uczą i bawią.

Jak w opisie, nasi bohaterowie podróżując mielolotem lądują na wyspie, bezludnej, dzikiej, dziewiczej. Niestety psotne zwierzaki pozbywają ich paliwa. Nasza trójka postanawia zatem sama te paliwo wytworzyć, ale do tego potrzebują przejść etapy ewolucji człowieka, aż od epoki kamienia łupanego. Otrzymujemy tu krótkie przypomnienie kolejnych er i tak pod koniec nasi bohaterowie w końcu mają paliwo i wracają do siebie. ALE ALE okazuje się, że całe te przemiany i końcowe wyprodukowanie paliwa doprowadziły wyspę do tak naprawdę zagłady ekologicznej, w tej kwestii ironicznie uważam, że to świetny komiks na dzisiejsze czasy, dość dziwne, że jeszcze nie jest w trendach wśród eko.
Mnie sama ta rzecz zasmuciła, bo z egoistycznych pobudek obrócili piękną wyspę w koszmar, Papcio próbuje ratować sytuację rysując oczyszczalnie i inne wymysły, ale czy naprawę jest to stosowne zadośćuczynienie.

Jak w opisie, nasi bohaterowie podróżując mielolotem lądują na wyspie, bezludnej, dzikiej, dziewiczej. Niestety psotne zwierzaki pozbywają ich paliwa. Nasza trójka postanawia zatem sama te paliwo wytworzyć, ale do tego potrzebują przejść etapy ewolucji człowieka, aż od epoki kamienia łupanego. Otrzymujemy tu krótkie przypomnienie kolejnych er i tak pod koniec nasi...

Książka przeczytana w ramach wyzwania LC 22 na sierpień. Zdecydowanie nie jestem adresatem tej pozycji, ale doceniam kunszt, pomyslowosc i warsztat Papcia Chmiela. Niewatpliwie oprócz duzej dawki humoru komiks zawiera tresci edukacyjne z obszaru geologii i przyrody. Pół żartem pół serio, ale uswiadamia z jakimi konsekwencjami wiąże się rozwoj naszej cywilizacji. Polecę lekturę moim dzieciom, moze to byc ich poczatek przygody z zastepem harcerzy. Poza tym osobiscie poczułem mała nostalgie do czasow gdy czekalem na kolejne wydania komiksow Chmielewskiego.

Książka przeczytana w ramach wyzwania LC 22 na sierpień. Zdecydowanie nie jestem adresatem tej pozycji, ale doceniam kunszt, pomyslowosc i warsztat Papcia Chmiela. Niewatpliwie oprócz duzej dawki humoru komiks zawiera tresci edukacyjne z obszaru geologii i przyrody. Pół żartem pół serio, ale uswiadamia z jakimi konsekwencjami wiąże się rozwoj naszej cywilizacji. Polecę...

"Obiecankujemy brać udział we wszystkich wymyślonych przez Papcia przygodach: w powietrzu, na ziemi, w wodzie, gdziekolwiek nas Papcio narysuje..."

Przygody w dziesiątej  książeczce Papcio Chmiel wymyślił na bezludej wyspie.

Chłopcy będą mieli pełne ręce roboty, gdyż nie jest tak łatwo przejść przez wszystkie epoki, żeby wrócić do domu, a będzie to możliwe, gdy wyprodukują paliwo.
Miedzy czasie spotkają dzikie zwierzęta i będą mieli okazję podziwiać piękno przyrody.

Niestety tym razem nasi przyjaciele zakłócą życie w dżungli i będą przykładem jak nie należy postępować z przyrodą, bo przecież wiadomo, że od nas zależy w jakiej kondycji ona będzie.

Morał książeczki daje do myślenia.

Na końcu historyjki dodatek w postaci planu lekcji.

"Obiecankujemy brać udział we wszystkich wymyślonych przez Papcia przygodach: w powietrzu, na ziemi, w wodzie, gdziekolwiek nas Papcio narysuje..."

Przygody w dziesiątej  książeczce Papcio Chmiel wymyślił na bezludej wyspie.

Chłopcy będą mieli pełne ręce roboty, gdyż nie jest tak łatwo przejść przez wszystkie epoki, żeby wrócić do domu, a będzie to możliwe, gdy...

W najlepszej „tytusowej” tradycji absurd spotyka się tutaj z dydaktyką i tworzy tak charakterystyczny dla Papcio Chmiela melanż. Obok scen typowych sprzeczek Tytusa ze starającymi się uczłowieczyć go harcerzami, znajdą się niezwykle zabawnie zaprezentowane opisy przemian społecznych od epoki kamienia łupanego do wieku pary i elektryczności (a nawet troszkę dalej). Autor przedstawia te przemiany jako coś pozytywnego (postęp nauki i techniki, demokratyzacja),aby pod koniec książeczki obrazowo dotknąć drugiej strony medalu, czyli pokazać bardzo negatywne skutki niepohamowanego rozwoju człowieka. Temat to dzisiaj jeszcze bardziej aktualny, niż w latach 70-tych, więc księga X przygód Tytusa zyskuje tym samym dodatkowe plusy w ocenie końcowej.

W najlepszej „tytusowej” tradycji absurd spotyka się tutaj z dydaktyką i tworzy tak charakterystyczny dla Papcio Chmiela melanż. Obok scen typowych sprzeczek Tytusa ze starającymi się uczłowieczyć go harcerzami, znajdą się niezwykle zabawnie zaprezentowane opisy przemian społecznych od epoki kamienia łupanego do wieku pary i elektryczności (a nawet troszkę dalej). Autor...

Książeczka kapinkę słabsza od skończenie doskonałych poprzedniczek, ale nadal jest 100% rockandroll.
Chłopcy podróżując wyrysowanym przez Papcia Chmiela pojazdem (mielolot - latająca maszynka do mięsa) lądują za dziewiczej wyspie. Grasujące na niej małpoladki wypijają paliwo mielolotu - dowciplinę. By wyprodukować niezbędny do jej wytworzenia rozpuszczalnik dowcipów konieczne będzie przejście przez wszystkie etapy rozwoju technicznego, od epoki kamienia łupanego po wielką chemię.
Dowciplina na koniec zostaje wyprodukowana i chłopcy opusxczają wyspę, którą w międzyczasie z idyllicznego zielonego raju zmienili w cuchnący chemiczno-przemysłowy Mordor.
Klasyka.

Książeczka kapinkę słabsza od skończenie doskonałych poprzedniczek, ale nadal jest 100% rockandroll.
Chłopcy podróżując wyrysowanym przez Papcia Chmiela pojazdem (mielolot - latająca maszynka do mięsa) lądują za dziewiczej wyspie. Grasujące na niej małpoladki wypijają paliwo mielolotu - dowciplinę. By wyprodukować niezbędny do jej wytworzenia rozpuszczalnik dowcipów...

Przekaz "Tytusów" jest bardzo jednoznaczny. Autor nie używa światłocieni, Czarne ostro przechodzi w biel. Jeśli to zaakceptujesz, to ten cykl jest dla Ciebie.

Przekaz "Tytusów" jest bardzo jednoznaczny. Autor nie używa światłocieni, Czarne ostro przechodzi w biel. Jeśli to zaakceptujesz, to ten cykl jest dla Ciebie.

Aż przykro się robi widząc wyspę zniszczoną działaniami Tytusa, Romka i A'tomka. Każdy czytelnik na pewno zacznie zwracać większą uwagę na losy naszej planety

Aż przykro się robi widząc wyspę zniszczoną działaniami Tytusa, Romka i A'tomka. Każdy czytelnik na pewno zacznie zwracać większą uwagę na losy naszej planety

No, po nudach w poprzednich księgach wreszcie coś fajniejszego. Bywało wesoło, roześmiałam się nieraz, co od jakiegoś czasu w „Tytusie” się nie zdarzało.

Tym razem Papcio Chmiel funduje czytelnikowi historię ewolucji człowieka w przyspieszonym tempie i wprowadza w istotny temat jakim jest ekologia i ochrona przyrody. Czyli i zabawnie, i pożytecznie.

Jest lekko, jest zabawnie, kilka żartów słownych naprawdę przednich. Poza typowym absurdem, tu naprawdę żarty są inteligentne, udane, ale też mają drugie dno i niosą przesłanie. Temat ekologii jest jednym z poważniejszych, z jakim chłopakom przyszło się zmierzyć. Dlatego też może Papcio Chmiel uniknął wplatania poprawności politycznej w treść komiksu.

A’Tomek: Teraz kwiat trzeba zapylić, a tu owadów ani śladu. Tytus, zastąpisz pszczółkę.
Tytus: Mieliście mnie uczłowieczać, a nie uowadziać.

http://tak-sobie-czytam.blogspot.com/2017/01/tytus-romek-i-atomek-ksiega-x-papcio.html

No, po nudach w poprzednich księgach wreszcie coś fajniejszego. Bywało wesoło, roześmiałam się nieraz, co od jakiegoś czasu w „Tytusie” się nie zdarzało.

Tym razem Papcio Chmiel funduje czytelnikowi historię ewolucji człowieka w przyspieszonym tempie i wprowadza w istotny temat jakim jest ekologia i ochrona przyrody. Czyli i zabawnie, i pożytecznie.

Jest lekko, jest...

bardzo fajne polecam fanom komiksów

bardzo fajne polecam fanom komiksów