Tego się nie dało czytać... z bólem przebrnęłam przez kilka pierwszych rozdziałów. Jak do tej pory najgorsza z czytanych przeze mnie książek pani Quinn.

Tego się nie dało czytać... z bólem przebrnęłam przez kilka pierwszych rozdziałów. Jak do tej pory najgorsza z czytanych przeze mnie książek pani Quinn.

Romans historyczny, ale z niestandardowym zwrotem akcji!

Romans historyczny, ale z niestandardowym zwrotem akcji!

Całkiem, całkiem chociaż za dużo dialogów powtarza się z pierwszego tomu. Taka lekka i przyjemna książka. Może trochę banalna ale czasem ma się ochotę na ten typ literatury 😉

Całkiem, całkiem chociaż za dużo dialogów powtarza się z pierwszego tomu. Taka lekka i przyjemna książka. Może trochę banalna ale czasem ma się ochotę na ten typ literatury 😉

typowy romans ,nic zachwycającego ale miły przerywnik .

typowy romans ,nic zachwycającego ale miły przerywnik .

Pierwszy tom był trochę lepszy, tutaj za mało wątku między głównymi bohaterami i za mało akcji - jak na Julię Quinn dość średnia. Za to poczucie humoru to samo - czyli świetne!

Pierwszy tom był trochę lepszy, tutaj za mało wątku między głównymi bohaterami i za mało akcji - jak na Julię Quinn dość średnia. Za to poczucie humoru to samo - czyli świetne!

Jedna z ciekawszych - są i ciekawi bohaterowie, którzy dojrzewają powoli do wspólnego związku, i trochę akcji i komplikacji, i trochę humoru i trochę niepewności co do końcowego zakończenia. Dzieje się prawie do ostatniej strony i czas mija bardzo przyjemnie.

Jedna z ciekawszych - są i ciekawi bohaterowie, którzy dojrzewają powoli do wspólnego związku, i trochę akcji i komplikacji, i trochę humoru i trochę niepewności co do końcowego zakończenia. Dzieje się prawie do ostatniej strony i czas mija bardzo przyjemnie.

Thomas Cavendish, siódmy książę Wyndham nawet nie śmie marzyć o wybrance.
Jego przyszła żona, Amelia Willoughby, to po prostu wynik lukratywnego kontraktu między rodzinami.
On cierpliwie odgrywa rolę uprzejmego adoratora, lecz ona po dwudziestu latach sztucznych uśmiechów i wymuszonych tańców mówi dość.
Bo niby jak ma wyjść za człowieka, który traktuje ją jak kolejny punkt do odhaczenia z listy książęcych obowiązków.
Jednak pewien pocałunek, który ma na celu przejęcie nad dziewczyną kontroli, sprawia że sam ją traci i wtedy nagle pojawia się Jack z poprzedniej części, który zupełnie niechcący odbiera mu tytuł, zamek i kto wie czy nawet Amelia mu się nie dostanie.
I właśnie od tego momentu książka legła w gruzach. Osiemdziesiąt procent dialogów się powtarza, są te same sceny, co w części pierwszej, a ja czytam tą samą historię o zaginionym bracie po raz czwarty.
Babka Jackowi, Grace Thomasowi, Thomas Amelii potem jej ojcu - odtwarzają to samo.

To jest tom drugi i ostatni cyklu "Książęta Wyndham".
Tom, którego istnienie nie ma sensu, po przeczytaniu pierwszego.

Thomas Cavendish, siódmy książę Wyndham nawet nie śmie marzyć o wybrance.
Jego przyszła żona, Amelia Willoughby, to po prostu wynik lukratywnego kontraktu między rodzinami.
On cierpliwie odgrywa rolę uprzejmego adoratora, lecz ona po dwudziestu latach sztucznych uśmiechów i wymuszonych tańców mówi dość.
Bo niby jak ma wyjść za człowieka, który traktuje ją jak kolejny punkt...

Trochę nie rozumiem negatywnych opinii. Czytałam wiele bardziej przewidywalnych romansów, do końca nie wiedziałam jaki będzie finał. Polecam

Trochę nie rozumiem negatywnych opinii. Czytałam wiele bardziej przewidywalnych romansów, do końca nie wiedziałam jaki będzie finał. Polecam

Bardzo dobry i przewidywalny romans, zaskakuje, wciąga.
Historia opowiada o Lady Amelii, która już w kołysce była zaręczona...w tamtych czasach to wybierano księcia dla młodej dziewczyny, dziwne czasy.
Dobrze, że teraz każdy wybiera sam tego jedynego.
Przyjemna, urocza książka super mi się czytało romans historyczny

Bardzo dobry i przewidywalny romans, zaskakuje, wciąga.
Historia opowiada o Lady Amelii, która już w kołysce była zaręczona...w tamtych czasach to wybierano księcia dla młodej dziewczyny, dziwne czasy.
Dobrze, że teraz każdy wybiera sam tego jedynego.
Przyjemna, urocza książka super mi się czytało romans historyczny

Nie wiem, czy chciałabym być na miejscu głównej bohaterki, która z góry miała wybranego przyszłego męża i to na dodatek takiego, który jej nie lubił. Już chyba wolałabym być sama ;)

Nie wiem, czy chciałabym być na miejscu głównej bohaterki, która z góry miała wybranego przyszłego męża i to na dodatek takiego, który jej nie lubił. Już chyba wolałabym być sama ;)