Cóż mogę rzec? Książka ta czekała i to długo, na swoją kolej. Albo może odwrotnie, to ja czekałam, aż łaskawie zezwoli mi na zapoznanie się ze swoją treścią? Ale mniejsza z tym, grunt, że w końcu mogłam się w nią wgryźć i wdrepczyć w quasi-japoński świat.
Choć to ostatni tom - nie jest ostatnim z cyklu, bowiem po nim następuje jeszcze, zdaje się, prequel (czemu nikt nigdzie w numeracji nie wysunie go na pierwsze miejsce? burk). I tak jak wcześniej można było obserwować, jak Takeo wspina się na szczyt, tak teraz - jak upada, przy czym, autorka niejako zmusza do zastanowienia się, do postawienia sobie pytania "co by było, gdyby...?". A może, żadne "gdyby" nie wchodziło w grę, bowiem los bohatera był z góry przesądzony? Bo był, z tym, że przepowiednia nie podawała, co się dokładnie wydarzy, ani kiedy. I tu nasuwają się kolejne pytania, ale... to nie miejsce na ich roztrząsanie.
Generalnie rzecz biorąc - nie jest to pozycja napisana lekkim piórem. Jeśli ktoś po nią sięgnie, w celu zerwania sobie boków ze śmiechu - srodze się zawiedzie. Przy tej lekturze uśmiechnęłam się raz, może dwa, nie więcej.
Nie zmienia to jednak faktu, że autorce udało się stworzyć świat tak podobny do samurajskiej Japonii a jednocześnie tak inny, doprawiając go szczyptą (szczyptą!) fantasy, czyniąc z niej dodatek do świata i historii, miast sprawić, że wykreowany świat jest dodatkiem do fantasy.

Cóż mogę rzec? Książka ta czekała i to długo, na swoją kolej. Albo może odwrotnie, to ja czekałam, aż łaskawie zezwoli mi na zapoznanie się ze swoją treścią? Ale mniejsza z tym, grunt, że w końcu mogłam się w nią wgryźć i wdrepczyć w quasi-japoński świat.
Choć to ostatni tom - nie jest ostatnim z cyklu, bowiem po nim następuje jeszcze, zdaje się, prequel (czemu nikt nigdzie...