Powiem tak: jeżeli tutaj nie wrócimy i to tak jak pisałem - poprzez ludzi, to także tam, w III RP będziemy się kurczyć. Będzie nas ubywać, będzie ubywać Polski. Tak o Kresach pisze dzisiaj TOMASZ ANTONI ŻAK.

Osoba to wyjątkowa: artysta teatru – reżyser, scenarzysta i aktor, twórca Teatru Nie Teraz; organizator i współorganizator festiwali teatralnych i zdarzeń artystycznych, m.in. Festiwali Niepodległości w Tarnowie; poeta i publicysta, dziennikarz, historyk książki i antykwariusz, społecznik i człowiek pierwszej SOLIDARNOŚCI; pielgrzym i wędrowiec poszukujący artefaktów kultury katolickiej; potomek rodziny wołyńskiej i – jak sam o sobie mówi - Polak.



Najpierw ktoś zamienił kościół na cerkiew, a potem przestał mówić i myśleć po polsku. A może kolejność była odwrotna? Efekt jest ten sam: wyparcie się Boga i Ojczyzny, czyli zdrada. Spójrzmy prawdzie w oczy – w dużej mierze jest to grzech zdrady, w którym my partycypujemy poprzez zaniechania i płytki sentymentalizm w traktowaniu Kresów.



Przed nami książka Tomasza A. Żaka, książka niezwykła, niepoprawna politycznie, zaczepna i niedająca szans na obojętność:

DOM ZA ŻELAZNĄ KURTYNĄ.

Książka powstała w efekcie podróży na Kresy północno-wschodnie, ziemie leżące dzisiaj w granicach Republiki Białoruskiej. Napisana jest w formie korespondencji do osoby ważnej i bliskiej emocjonalnie autorowi, co wyraża podtytuł:

LISTY DO PANI S.



Adresatka owej literackiej epistolografii odpowiada Tomaszowi A. Żakowi domykającym książkę Listem do Pana T.

Przyjmuję Pana w moim sercu do Naszej wspólnoty za to, że również Panu drgnęła powieka i mocniej zabiło serce. Kochajmy Kresy!



Książka Tomasz A. Żaka to ponad 200 stron pasjonującego tekstu, który uzupełnia ponad 40 oryginalnych kolorowych fotografii autora. Wszystko w pięknej szacie edytorskiej ujętej w twarde oprawy, w formacie klasycznej ósemki.

DOM ZA ŻELAZNĄ KURTYNĄ to jednak nade wszystko świadectwo miłości Ojczyzny i dowód na niezniszczalność kresowego łańcucha polskości.



W każdym zakątku naszej Ojczyzny jest wielu wspaniałych ludzi, których spotykam na swojej drodze. I wie Pani: najczęściej są to osoby z korzeniami kresowymi. Zaczynam mieć takie przeświadczenie, że właśnie wśród nich należy szukać prawdziwej polskiej elity, której misją jest bycie depozytariuszem polskości. A polskość bez Kresów już polskością nie jest.



Książka została wyróżniona w edycji 2014 Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza.