Rodzinna tradycja rodu De la Garza zakłada, że najmłodsza córka zapewnia matce opiekę do końca życia. Tita, zakochana w Pedrze, nie mogła wyjść za mąż. Jej powinnością było zająć się Mamą Eleną. To brzemię zmieniło na zawsze jej los i życie Pedra.
Tita swoją miłość przelała na kuchnię. Spod jej rąk wychodziły najsmaczniejsze potrawy. Pozwoliło jej to nie zwariować, gdy ukochany poślubił Rosaurę, siostrę dziewczyny. Odtąd wiedli skomplikowane uczuciowo życie pod jednym dachem. Wielka miłość, trudy posłuszeństwa, twarda ręka Mamy Eleny-życie na ranczu toczyło się swym niezwykłym torem.
Przepiórki w płatkach róży to powieść z gatunku realizmu magicznego. Jest to przepięknie napisana historia miłości, straty i walki o siebie. Okraszona jest bajecznymi meksykańskimi przepisami potraw. Dosłownie czuć buchające emocje i zapach jedzenia. Jest to wyjątkowa książka. Warto, a nawet trzeba przeczytać.
Najbardziej znana meksykańska powieść doczekała się pięknego polskiego wydania. Zainteresowała mnie również informacja o adaptacji. Niezwykłe losy Tity, dziewczyny mądrej i wrażliwej, zasługują na poznanie!

Rodzinna tradycja rodu De la Garza zakłada, że najmłodsza córka zapewnia matce opiekę do końca życia. Tita, zakochana w Pedrze, nie mogła wyjść za mąż. Jej powinnością było zająć się Mamą Eleną. To brzemię zmieniło na zawsze jej los i życie Pedra.
Tita swoją miłość przelała na kuchnię. Spod jej rąk wychodziły najsmaczniejsze potrawy. Pozwoliło jej to nie zwariować, gdy...

Coś dla miłośników sztuki kulinarnej i telenowel.
Wszystko tu pachnie i wszystko smakuje. Wszystko jest ciut przerysowane, niczym w brazylijskich telenowelach (nie znam, koleżanka mówiła😂).
Jest mnóstwo emocji, pełna feeria barw, i wszystko jest jakby bardziej.

Meksyk. Młoda kobieta, Tita, pasjonatka gotowania i jej życie u boku despotycznej matki, która ma już gotowy scenariusz na życie córki. Tita nie może poślubić swoje ukochanego. Pisany jest jej inny los. Tradycja wymaga, by swoje życie poświeciła matce. Młoda kobieta daje ujście swoim uczuciom, gotując. Jedząc jej dania można poczuć czy kucharka była szczęśliwa, czy jej serce rozrywał smutek.

Skomplikowane relacje rodzinne, ogniste temperamenty, pasja, wielkie namiętności i trudne wybory.
U Esquivel kuchnia to nie tylko kunszt i rzemiosło, ale też sposób, by okazać miłość.
Całość doprawiona szczyptą magii.

Nie do końca moje klimaty, ale jestem pewna, że w tym daniu można się rozsmakować.

Coś dla miłośników sztuki kulinarnej i telenowel.
Wszystko tu pachnie i wszystko smakuje. Wszystko jest ciut przerysowane, niczym w brazylijskich telenowelach (nie znam, koleżanka mówiła😂).
Jest mnóstwo emocji, pełna feeria barw, i wszystko jest jakby bardziej.

Meksyk. Młoda kobieta, Tita, pasjonatka gotowania i jej życie u boku despotycznej matki, która ma już gotowy...

Realizm magiczny, który - no właśnie - swoją drogą trudno w pełni zdefiniować i opisać, ma w swojej istocie coś nieuchwytnego, bardzo subtelnego i eterycznego. Tymczasem te elementy, które w tej książce miałyby uchodzić za przykłady "realizmu magicznego", są tak toporne i grubo ciosane, że zamiast wywoływać w czytelniku drżenie w zetknięciu z tajemnicą, budzą raczej śmiech swoją absurdalnością.

Z każdą kolejnym rozdziałem, wzrastało we mnie poczucie, że czytam pamiętnik nastolatki - to wrażenie wywoływała zarówno forma, jak i treść. Bardzo cenię sobie prosty język w literaturze, ale tu jest on wręcz prostacki i zupełnie pozbawiony polotu. Postaciom brak głębi, są płaskie i kreskówkowe.

Nie potrafiłam wykrzesać z siebie ani odrobiny sympatii dla głównych bohaterów. Oboje wykazują się niedojrzałością, lekkomyślnością, egocentryzmem - a autorka zdaje się pochwalać ich postępowanie i podzielać infantylne spojrzenie na świat.

Dwie gwiazdki - za smakowicie brzmiące przepisy oraz za to, że kilka razy naprawdę się uśmiałam, czytając wypowiedzi lub przemyślenia bohaterów, które w zamierzeniu chyba wcale nie miały być zabawne, ale nie dało się ich traktować poważnie.

Realizm magiczny, który - no właśnie - swoją drogą trudno w pełni zdefiniować i opisać, ma w swojej istocie coś nieuchwytnego, bardzo subtelnego i eterycznego. Tymczasem te elementy, które w tej książce miałyby uchodzić za przykłady "realizmu magicznego", są tak toporne i grubo ciosane, że zamiast wywoływać w czytelniku drżenie w zetknięciu z tajemnicą, budzą raczej śmiech...

Mam ogromny sentyment do tej książki. Czytałam ją pierwszy raz lata temu, kupowałam znajomym. Dla mnie bajkowa, urzekająca i taka podnosząca na duchu. Jednocześnie smakowita - namiętność do jedzenia, człowieka i wciągająca. Taka niewielka książka a tyle się w niej mieści.

Mam ogromny sentyment do tej książki. Czytałam ją pierwszy raz lata temu, kupowałam znajomym. Dla mnie bajkowa, urzekająca i taka podnosząca na duchu. Jednocześnie smakowita - namiętność do jedzenia, człowieka i wciągająca. Taka niewielka książka a tyle się w niej mieści.

Jedna z najlepszych książek w moim życiu.

Ciężko nawet ująć w słowa wrażenia, jakie daje ta historia.


Los Tity, jako najmłodszej córki, jest przesądzony.
Według rodzinnej tradycji jej przeznaczeniem jest dozgonna opieka nad matką, więc nigdy nie będzie jej dane wyjść za mąż.
Nie mogąc połączyć się ze swoim ukochanym Pedrem, życie Tity wydaje się być skazane na nieszczęście.
Ujściem jej emocji staje się kuchnia.
Dania, jakie przygotowuje, mają wręcz niezwykłą moc. I to one najgłośniej mówią o uczuciach bohaterów.


,,Przepiórki w płatkach róży" to istne arcydzieło.
Historia Tity jest przepełniona namiętnościami, miłością, nienawiścią, nieszczęściem i tradycyjnymi smakami Meksyku. Każdy rozdział, rozpoczynając się od kulinarnego przepisu, płynnie przechodzi w niesamowicie wciągającą, wręcz zasysającą, opowieść o życiu tej kobiety.

Książka ta jest dosłownie ksiażką kucharską. Podane receptury są jakby spisane ręką kogoś, kto w trakcie przypominania sobie przepisu przypomina sobie też całą historię. Smak dnia, w którym gotowało się to danie. I tak od składników dania przechodzimy do składników opowieści.

Jedzenie odgrywa rolę wręcz osobnego bohatera. Potrafi zmienić bieg wydarzeń czy też być wyrazem najgłębszych emocji. Tradycyjne meksykańskie potrawy ulegają wpływowi nastrojów bohaterów jak i mogą na nie wpływać.
Czy to magia?
Jak najbardziej. Ale jest to idealna szczypta w garze najwyborniejszej powieści.
Ta książka to uczta.

Język i świetne tłumaczenie sprawiają, że słowa wlewają się w czytelnika jak ulubiona zupa.
Historia pełna namiętności rozgrzewa wnętrze jak gorąca czekolada.
Odrobina fantastyki, wysmakowanego oniryzmu, staje się lekarstwem na niestrawność realnego świata.
Zakończenie opowieści smakuje jak ostatnia czekoladka w pudełku - najlepsza, zostawiona na koniec.
Niespodziewane obroty wydarzeń dodają aromatu ekscytacji, jak kawałki chili na zapiekance.
Ta historia jest jak ukochane danie. Smakuje w każdym kęsie. W każdym okruchu.
Dopiero ją skończyłam, a już mam ochotę czytać od nowa.

Jedna z najlepszych książek w moim życiu.

Ciężko nawet ująć w słowa wrażenia, jakie daje ta historia.


Los Tity, jako najmłodszej córki, jest przesądzony.
Według rodzinnej tradycji jej przeznaczeniem jest dozgonna opieka nad matką, więc nigdy nie będzie jej dane wyjść za mąż.
Nie mogąc połączyć się ze swoim ukochanym Pedrem, życie Tity wydaje się być skazane na...

super

super

Ciekawa i wciągająca, mimo że historia trochę jak z telenoweli. Warto po nią sięgnąć z uwagi na niestandardową formę łącząca książkę kucharską i powieść.

Ciekawa i wciągająca, mimo że historia trochę jak z telenoweli. Warto po nią sięgnąć z uwagi na niestandardową formę łącząca książkę kucharską i powieść.

Przepiękna książka o miłości nie tylko do gotowania. Z przepisów niestety nie skorzystałam, bo na tak wysokim poziomie gotowania nie jestem, lecz mimo to uważam że ta książka pozostanie w moim sercu na bardzo długo. Jest to pozycja godna uwagi i to nie tylko ze względu na niecodzienny styl pisania, gdzie przeplatają się przepisy kucharskie i z przepisami na prawdziwą miłość.
Nie sądziłam, że w tak malutkiej i cienkiej książce da się zmieścić wszystkie emocje siedzące w ciałach zakochanych i jak do tej pory uważałam, ze tylko Milanowi Kunderze udała się ta sztuka, a jednak zaskoczyłam się. Bo tutaj, w odróżnieniu od książki Kundery, jest coś więcej- pasja, prawdziwe życie i to wszystko znajduje się na niespełna 200 stronach.
Polecam, można się popłakać i to nie będą łzy od krojenia cebuli ;)

Przepiękna książka o miłości nie tylko do gotowania. Z przepisów niestety nie skorzystałam, bo na tak wysokim poziomie gotowania nie jestem, lecz mimo to uważam że ta książka pozostanie w moim sercu na bardzo długo. Jest to pozycja godna uwagi i to nie tylko ze względu na niecodzienny styl pisania, gdzie przeplatają się przepisy kucharskie i z przepisami na prawdziwą...

Przeczytałam tę książkę po obejrzeniu baletu, który mi się bardzo podobał. Książka równie dobra, w ciekawej formie historii przeplatanej przepisami i z tymi przepisami związaną.

Przeczytałam tę książkę po obejrzeniu baletu, który mi się bardzo podobał. Książka równie dobra, w ciekawej formie historii przeplatanej przepisami i z tymi przepisami związaną.

Nie jestem entuzjastką realizmu magicznego, zdecydowanie wolę fantasy, ale czytałam dotąd autorów tego gatunku, którzy nie tylko pięknie piszą , ale i snują naprawdę interesujące opowieści.
Początek zapowiadał bardzo ciekawa lekturę, ale... Rozczarowałam się ogromnie tą "piękną historią o zakazanej miłości, pełną magii i alchemii smaków". W "Przepiórkach w płatkach róży" dla mnie piękny okazał się jedynie tytuł.

Nie jestem entuzjastką realizmu magicznego, zdecydowanie wolę fantasy, ale czytałam dotąd autorów tego gatunku, którzy nie tylko pięknie piszą , ale i snują naprawdę interesujące opowieści.
Początek zapowiadał bardzo ciekawa lekturę, ale... Rozczarowałam się ogromnie tą "piękną historią o zakazanej miłości, pełną magii i alchemii smaków". W "Przepiórkach w płatkach...