Jest to druga książka Pani Małgosi, którą przeczytałam. W książce jest przedstawiona przede wszystkim: - miłość do dziecka,do rodziny, -ogromna nadzieje, która mimo trudności nie maleje, -walka z chorobą, przede wszystkim dla ludzi, których najbardziej się kocha.
Książka choć piękna, jest dość trudna. Podobała mi się tak samo jak pierwsza którą przeczytałam pt: "Dziewczynka, która widziała zbyt wiele"

W książce poznajemy Sylwię, ponad trzydziestoletnią kobietę, chorującą na anemia aplastyczna, która walczy z chorobą, dale córeczki Mai i taty dziewczynki - Andrzeja. Sylwia jako mała dziewczynka została porzucona przez matkę i teraz chce ją odszukać, bo są spokrewnione będzie mogła zostać dawcą szpiku, co jest konieczne, a czasu jest coraz mniej. Do pomocy w odszukaniu zaginionej, zgłasza się do Pali - dziennikarki z depresją, która zgadza się jej pomóc...to co wydarzyło się dalej oraz zakończenie trzymało w napięciu.
Książka jest bardzo dobra, polecam serdecznie 8/10 ;)

Jest to druga książka Pani Małgosi, którą przeczytałam. W książce jest przedstawiona przede wszystkim: - miłość do dziecka,do rodziny, -ogromna nadzieje, która mimo trudności nie maleje, -walka z chorobą, przede wszystkim dla ludzi, których najbardziej się kocha.
Książka choć piękna, jest dość trudna. Podobała mi się tak samo jak pierwsza którą przeczytałam pt:...