Achh sięgając po tę akurat książkę w bibliotece jako zamiennik zgarniętej mi przed nosem powieści D. Chamberlain nie miałam pojęcia, że będzie mi tak trudno ją ocenić.

Może zacznę od pozytywów, których jest niestety MAŁO:
1) STYL - jest znakomity. Porywa od razu, wciąga i to jest największy i chyba jedyny plus tej książki.
2) CHĘĆ poruszenia ważnego tematu jakim jest HIV, AIDS.
3) Okładka - przepiękna i to ona obiecuje wiele i przyciąga.

A teraz powiem prosto z mostu:
GŁÓWNA BOHATERKA TO KOMPLETNA IDIOTKA!!! (Co lepsze BYŁA nią w przeszłości i naprawdę mało (a może i nic) wyciągnęła wnioski z przykrej lekcji od losu i pogrążała się dalej w swojej teraźniejszości)

UWAGA SPOILERY!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Pisarka pogrąża się tym, że na koniec książki w "Od autora" opisując relacje Agaty i Grzegorza jako: "szalonej i namiętnej miłości (...)" i "piękna i namiętną przygodę sprzed lat (...)" a jak to wyglądało rzeczywiście:
Tandetne, niby romantyczne wyznania miłosne, nawet Harlequine by się wstydził takich frazesów w postaci e-mailów i smsów. Mdliło, wzbudzało irytację z powodu łyknięcia przez Agatę tej całej "miłości". A czytając "Perełko" non stop sprawiało, że wywracałam oczami i "rzygać" się aż chciało! A ja posiadam duszę romantyczki, ale tego było za wiele, bo wiało mi tu po prostu czystym bajerowaniem laski, ogłupianiem wyznaniami miłosnymi i chęcią zaciągnięcia do łóżka - NICZYM INNYM.

A bohaterka co na to: Miała przebłyski świadomości, zdrowego rozsądku, ALE WSZYSTKO zagłuszała. Może to wina tego, że wpadła z deszczu pod rynnę - poprzedni związek to a la byłej uczennicy ze starszym profesorkiem, który był oschły, a tu taki "przypływ" uczuć ze strony Grzegorza, aż za bardzo.

A najlepsze podryw na DZIECKO! To już cisną mi się niecenzuralne słowa. W to wszystko Bogu ducha winne zostało wplątane niewinne dziecko. Zwykła niby porada z jej strony zapoczątkowała lawinę tej bzdurnej korespondencji między nimi.

Jak można być tak głupim, tym bardziej przyszła wielce pani psychoterapeutka, "ekspert od wychowania dzieci", by pozwolić małemu dziecku mówić do siebie MAMO (przez 3 dni)! i łudzić się, że 6-7 latka o tym zapomni! A później ma konsekwencje swojej bezdennej głupoty w postaci - nastolatki włażącej bez zaproszenia do jej domu i zakłócającej spokój jej i jej rodziny.

Owa dziewczynka - "Kropeczka" to też niezłe ziółko. Z początku miałam jakąś tam sympatię do dzieciaka, ALE szybko się ulotniła, bo niezła z niej była MANIPULATORKA, CWANIARA, KŁAMCZUCHA. To nie było BEZBRONNE dziecko - oj nie. Ale w sumie to też dużą winę za to ponosi właśnie Agata swoją OBIETNICĄ - bycia matki dla dziewczynki.

Naprawdę dużo można tu pisać, jak o pierwszym razie z Grzegorzem, który miał znamię a la gwałtu. A potem bzdurne tłumaczenie w ostatnim rozdziale książki dlaczego zachowywał się tak, a nie inaczej - IMPULSYWNIE, AGRESYWNIE, BRUTALNIE (widać to w dużej mierze podczas scen seksu), z DUŻĄ PEWNOŚCIĄ SIEBIE, BEZ SZACUNKU a nie CZULE I DELIKATNIE, LICZĄC SIĘ Z JEJ ZDANIEM!

Ogółem ostatni rozdział to kopalnia durnych wytłumaczeń zachowania bohaterów!

Wiecie może ujmę to tak PRZECZYTAJCIE, ale dla zaoszczędzenia pieniędzy to może wypożyczcie ją po prostu i sami sprawdźcie. Jestem bardzo ciekawa czy to ja BEZPODSTAWNIE czepiałam się, czy JEDNAK nie tylko ja ZAUWAŻĘ ten stek bzdur.

Poczułam, że muszę dodać o co mi chodziło w "steku bzdur":
- otóż ostatni rozdział jak wspomniałam powyżej i próba wyjaśnienia tego a nie innego zachowania głównych bohaterów, a w szczególności Grzegorza.
- sam kreacja Agaty - naprawdę nie dało się inaczej? By kobieta, choć widziała, że źle robi to i tak brnęła w to - no jak to nazwać, jak nie totalny debilizm?!

Co do wzmianki o HIV i o całym tabu, że dotyka ono tylko narkomanów i homoseksualistów i uświadomienia, że a jednak NIE. To tutaj nie mam zastrzeżeń - to cała prawda.
Ubolewam tylko, że tak ważny temat został poruszony w takiej wybujałej fabule.

Tak poważny temat w "takim" wydaniu - wywracam oczami ;)

Achh sięgając po tę akurat książkę w bibliotece jako zamiennik zgarniętej mi przed nosem powieści D. Chamberlain nie miałam pojęcia, że będzie mi tak trudno ją ocenić.

Może zacznę od pozytywów, których jest niestety MAŁO:
1) STYL - jest znakomity. Porywa od razu, wciąga i to jest największy i chyba jedyny plus tej książki.
2) CHĘĆ poruszenia ważnego tematu jakim jest HIV,...