Esej z gatunku "ulubiony", po który sięgnęłam po przeczytaniu zachęcającej recenzji WKP (ekspert od komiksu i filmu wśród moich znajomych), strzał w dziesiątkę. Rozważania o prezentowanych filmach (część książki poświęcona jest "Egzorcyście" Friedkina) to nie banalne ploty z planu filmowego, opowiastki w stylu "making of", tylko socjologiczne analizy, głównie związków między kinem grozy a lękami Ameryki.

Powszechny konsumeryzm zostaje zamanifestowany atakiem zombie na centrum handlowe (umarlaki gramolą się ku miejscu, które najlepiej znają, i które dawniej, jeszcze przed transformacją, dostarczało im przyjemnych, niezapomnianych, pomimo zmian strukturalnych mózgu, przeżyć). Rodzina kanibali z "Teksańskiej masakry piłą łańcuchową", przygotowując kolację z dopiero co ubitych lub prawie-że-ubitych zagubionych studentów, posługuje się, tak jak w kapitalizmie, ekonomicznym rachunkiem zysków i strat (mięso nie może się zmarnować), który wyrył się w ich umysłach jeszcze za czasów prosperity, nie wspominając o tym, że odtwarzają role typowe dla amerykańskiej nuklearnej rodziny z głową rodziny drygującą makabrycznym przebiegiem uczty, i domownikiem pełniącym funkcję kury domowej(z braku odpowiedniej kobiety rola ta przypada mężczyźnie, bo przecież w nuklearnej rodzinie musi być taki osobnik). Pomijając drobiazg w postaci rodzaju pożywienia, mamy więc do czynienia z przeciętną amerykańską rodziną, co prawda biedną, lecz odważnie starającą się zapewnić sobie byt, owszem zdezelowaną, ale przecież nie z jej winy, a z winy kryzysu ekonomicznego, gdyby nie kryzys ojciec nadal miałby pracę w fabryce i jadłoby się kurczaki z KFC.

Lęk przed zwykłym człowiekiem, w którym może się wyhodować największe zło, obrazuje z kolei prekursorskie arcydzieło "Psychoza". Główny bohater przecież, przemiły człowiek, psychopatyczny morderca, nazywa się Norman, "normal man".

Lęki związane ze zmianą obyczajowości, rewolucją seksualną, manifestują się w takim filmie-ikonie jak "Halloween" (który, moim zdaniem, nie wytrzymuje próby czasu), zaś lęk przed feminizmem w takim filmie-gigancie jak "Egzorcysta". Jest to, moim zdaniem, gigant ze względu na swój wpływ na rozwój kina, obyczajowość, postrzeganie religii katolickiej, przebieg samych procedur obrzędu egzorcyzmu, jak sądzę;), oraz język (w języku angielskim zwrot nawiązujący do imienia i nazwiska aktorki odtwarzającej rolę opętanej 12-latki "to Linda Blair", oznacza potężnego pawia, wymiotowanie na siebie i na innych np. "Last night, after some drinks, I Linda Blaired all over the place and passed out.").

Esej opisuje szereg interpretacji "Egzorcysty", jego symbolikę, nawiązania, kulisowe zmagania co do treści i kształtu filmu między reżyserem Friedkinem a jego producentem i zarazem autorem książki oraz scenariusza, Blatty'em. Z racji moich zainteresowań, szczególnie ciekawe wydały mi rozważania odnośnie jego antyfeministycznego przesłania (łagodzonego, o czym warto wspomnieć, przez Friedkina w opozycji do Blatty'ego), zresztą temat ten jest często poruszany w publicystyce amerykańskiej (przykładowo bardzo ciekawa analiza, niestety po angielsku: http://msmagazine.com/blog/2010/11/11/what-the-ever-popular-exorcist-says-about-female-sexuality/

Esej z gatunku "ulubiony", po który sięgnęłam po przeczytaniu zachęcającej recenzji WKP (ekspert od komiksu i filmu wśród moich znajomych), strzał w dziesiątkę. Rozważania o prezentowanych filmach (część książki poświęcona jest "Egzorcyście" Friedkina) to nie banalne ploty z planu filmowego, opowiastki w stylu "making of", tylko socjologiczne analizy, głównie związków...