K. N. Haner – Na szczycie, czyli nieustające zamieszanie.

Muszę zacząć od tego, że długo zbierałam się za przeczytanie tej książki. Miałam mieszane uczucia, ponieważ opinie o tej książce były skrajne: „(…) tę książkę można kochać lub nienawidzić.”, „Ta książka jest świetna, zakochałam się od pierwszej strony (…)”, „Pani K. N. Haner i jej książka to czysty plagiat.”
Jak widać, opinie były najróżniejsze, ale chciałam sama przekonać się o tym jaka jest ta książka i która strona ma rację. Wzięłam więc sprawy w swoje ręce.

Po przeczytaniu z całą pewnością mogę stwierdzić, że książka „Na szczycie” nie jestem plagiatem. Nie mogę zaprzeczyć, że nie widzę pewnych podobieństw, ale z całą pewnością jest to zupełnie inna historia. A co ważniejsze, to wielkie tomiszcze, jest naprawdę świetne.
Przede wszystkim nieustannie coś się dzieje. Spokojnych momentów jest naprawdę niewiele, ale jest to zaleta, ponieważ nie można oderwać się od tej książki. Twój wewnętrzny głos mówi: szybko, szybko – musisz wiedzieć co będzie dalej, nie interesuję mnie to, że masz masę spraw na głowie!
Często słucham tego głosu i takim sposobem spędziłam z tą książką jedynie dwa wieczory lub raczej dwie noce.
Musiałam jednak spędzić chwilę na przetrawieniu tej książki, ponieważ narobiła wiele zamieszania w mojej głowie.

Zacznę od plusów:

1. Jak już wspominałam, dużym plusem jest tak wiele akcji. Z tą książką nie można się nudzić!

2. Muszę też powiedzieć, że nieraz musiałam ścierać łzy z oczu, ponieważ ta książką ma w sobie więcej humoru, niż nie jeden kabaret. Nawet nie byłam w stanie pomyśleć, że można uwikłać się w takie sytuacje, w jakich brali udział główni bohaterowie.

3. Ogromnym plusem jest także kreacja tychże bohaterów. Autorka naprawdę stworzyła żywy obraz w mojej głowie, a postacie nie miały w sobie ani grama sztuczności. Ubóstwiam większość chłopaków z zespołu, uwielbiam Treya i bardzo lubię Reb i Ericka.

4. Sceny erotyczne także są plusem, może jak na mój gust było ich troszkę za dużo lub były troszkę zbyt śmiałe, ale w końcu to zespół rockowy, banda seksownych facetów, nie ma co się dziwić! Jednakże nieraz robiło mi się gorąco, ponieważ autorka niesamowicie potrafi uchwycić intensywność takiej chwili, a także piękno chwili romantycznej.

5. Romans jest kolejnym plusem tej książki. Miłości było wiele i to było cudowne.

6. Ta książka jest też z pewnością kontrowersyjna. Może jestem zbyt młoda, ale nie pojmuję jak można żyć w relacji jaką zawarła główna bohaterka. Nie jest to krytyka, ponieważ nikogo nie oceniam, po prostu dla mnie jest to za dużo. Mimo wszystko nieprzewidywalność i kontrowersje, umieszczam w rubryce „plusy”.

7. Ostatnim plusem tej książki jest to, że historia wciąga czytelnika na tyle, że ten jest wręcz zmuszony do przeczytania dalszego ciągu. Autorka napisała tą historię tak, że mamy ochotę do niej wrócić i poznać dalsze losy bohaterów - chłopaków z zespołu, przyjaciółek Rebeki. Jestem także ciekawa relacji Reb z ojcem i matką.


Mimo tego, że cała powieść jest genialna, wkradło się tu kilka minusów.

1. Kara i Simon - nie trawię tej dwójki. Kara jest po prostu chorą i zawistną kobietą, nie cierpię takich ludzi. Natomiast Simon jest zbyt nachalny i chamski, ma niewiele cech, które mogłyby mi się podobać. Ale kto wie? Może poznaliśmy go ze złej strony, a jeszcze nas zaskoczy? ;)

2. Nieustanne kłótnie Reb i Seda. Sama dość często kłócę się z moim facetem i wiem jak to jest, ale jednak to, co robiła (w większości) Reb, ale Sed także, to lekka przesada. Czasami miałam ochotę wejść do książki i przywalić im czymś ciężkim. Nie podobało mi się także to, że główna bohaterka ciągle ignorowała swój zły stan zdrowia, albo prawie w ogóle nie jadła. Czasami chciałam wysłać jej kanapkę i wepchnąć prostu do buzi.

3. Kolejnym minusem tej książki jest relacja Rebeki i jej matki. Rozumiem, że mama to mama, ale bez przesady. Nikt nie powinien dawać sobą tak manipulować.

4. Ostatnią wadą tej książki są wieczne imprezy. Rozumiem, że zespół to zespół, ale nie lubię alkoholu w dużych ilościach. A tam lał się litrami, nie mam pojęcia jak 22 letnia dziewczyna może pomieścić w sobie tyle napojów procentowych. Upijanie się do nieprzytomności, do takiego stanu, że można zrobić z tobą wszystko... cóż to nie dla mnie. Ale ponownie zwracam uwagę, że nie oceniam innych. Po prostu ja bym tak nie mogła. :)

Oczywiście plusów jest znacznie więcej, bo ta książka jest naprawdę świetna. Zaskoczyła mnie bardzo, bo myślałam, że naprawdę będzie gorsza lub też okaże się plagiatem. Na szczęście, zdecydowałam się ją przeczytać i było warto. Polecam ją każdemu. Młodym, starym, ta książka po prostu was zachwyci. Sama autorka, pani Haner jest osobą zabawną i miłą. Zadziwiła mnie wiele razy i utwierdziła w przekonaniu, że będę czekać na jej kolejne książki.
Kasiu, swoją drogę pisarki rozpoczęłaś znakomicie. Jedyne co mogę Ci powiedzieć to: gratulacje, powodzenia i pamiętaj, że zawsze będziesz miała we mnie swoją fankę. Cokolwiek napiszesz przeczytam to z ogromną chęcią. Jesteś niesamowicie pozytywną i utalentowaną osobą!
Ogromne „dziękuję” ślę do Sylwii, ponieważ to dzięki niej mogłam przeczytać Twoją książkę. Pozdrawiam serdecznie i życzę ci jak najlepiej! :)

K. N. Haner – Na szczycie, czyli nieustające zamieszanie.

Muszę zacząć od tego, że długo zbierałam się za przeczytanie tej książki. Miałam mieszane uczucia, ponieważ opinie o tej książce były skrajne: „(…) tę książkę można kochać lub nienawidzić.”, „Ta książka jest świetna, zakochałam się od pierwszej strony (…)”, „Pani K. N. Haner i jej książka to czysty plagiat.”
Jak...