Kim jesteśmy?

My, młodzi ludzie, mówiący o wolności, będący ofiarami smartphonów, Internetu, telewizji. Noszący oryginalne glany, oryginalne AirMaxy, buntownicy XXI wieku, na co dzień grzecznie idący do szkoły, potulnie siedzący w ławkach, jedząc zakupione w supermarketach produkty. My, młodzi ludzie, mówimy o wolności, nieświadomi tego, że konsumpcjonizm pożera nas, wżera nam się w mózgi jak wielki robak. Robak pozostawiający dziury, których nie idzie zapełnić. Ale przecież jesteśmy oryginalni, tacy wyjątkowi i wspaniali, niepowtarzalni.

Cieszę się, że trafiłam na książkę pana Żulczyka. Podjął temat, który męczył mnie już od dawna, poniekąd przerażał, bo codziennie w komunikacji miejskiej widzę, jak bardzo jesteśmy samotni, jak bardzo szukamy swojego „ja” i ono wciąż nam gdzieś ucieka; jak często sięgamy po coś, co nam pozwoli poczuć, że jednak żyjemy.

To książka brudna, dotykająca tego, czego się na co dzień boimy, nie chcemy tego widzieć, a co jest, co nas wszystkich otacza, co sprawia, że zdajemy się żyć na pozór bezpiecznie, w zgodzie z sobą. Ale czasami coś wybucha, pęka, a my krzyczymy, chcemy się uwolnić… a potem się okazuje, że to błędne koło, że zawsze ktoś będzie wyżej, kto będzie mówił nam, co mamy robić.

Fragment, który zapadł mi w pamięć:

„To, co teraz czujesz, to jak odgryźć kawałek własnych ust i powoli go przeżuwać. Odciąć sobie trochę małżowiny usznej i żuć dalej, czuć rozpuszczającą się na języku krew i woskowinę. Wyłupać sobie oczy i powoli rozgryzać, czuć, jak gałka pęka pod zębami, a na język wylewa się ciało szkliste. Odłupać sobie nos i połamać sobie zęby na chrząstce. Zedrzeć sobie z twarzy płat skóry i poczuć w ustach, jak pęcznieje od wody, jak zamienia się w mdłą gumę, która oblepia podniebienie i krtań aż do uduszenia. Jeść własne mięso, wygryzać je sobie z przedramion i ud i żuć, i żreć, i jeść. Jeść dalej. I zdać sobie sprawę, że to, co czujesz, to ulga.”

Kim jesteśmy?

My, młodzi ludzie, mówiący o wolności, będący ofiarami smartphonów, Internetu, telewizji. Noszący oryginalne glany, oryginalne AirMaxy, buntownicy XXI wieku, na co dzień grzecznie idący do szkoły, potulnie siedzący w ławkach, jedząc zakupione w supermarketach produkty. My, młodzi ludzie, mówimy o wolności, nieświadomi tego, że konsumpcjonizm pożera nas, wżera...