Ciekawa, bogato udokumentowana, erudycyjna i dobrze napisana książka, prezentująca wyniki badań nad episkopatem polskim doby rozbicia dzielnicowego. Stanowi znakomite dopełnienie dotychczasowych badań polskich nad biskupami metropolii gnieźnieńskiej w średniowieczu. Autor charakteryzuje polski episkopat jako grupę społeczno zawodową oraz podejmuje próbę nakreślenia sylwetki ówczesnego biskupa ordynariusza i jego drogi do biskupstwa na podstawie analizy przepisów prawa kanonicznego, przebiegu kanonicznej elekcji oraz tzw. czynników pozaprawnych decydujących o awansie na urząd biskupi. Podstawę źródłową rozprawy stanowią dokumenty, formularze dokumentów, żywoty biskupów i ich katalogi, kroniki, roczniki, księgi zmarłych, nekrologi, kalendarze wreszcie konstytucje soborowe, statuty legackie i synodalne. Rozprawę wzbogacają obszerna bibliografia przedmiotu, niezwykle starannie udokumentowany katalog biskupów metropolii gnieźnieńskiej oraz obszerne streszczenie w języku angielskim.