Ta książka to najsłabsze ogniwo serii o rodzinie Blacków. Gdyby nie Ellery i Connor, ich niesłabnący wulkan energii i seksu, cięte języki, ocena byłaby niższa. Bo tak naprawdę tytułowy bohater tej książki to zraniony synuś mamusi i tatusia (wstyd, żeby 22-letni facet mieszkał z rodzicami!), topiący smutki w alkoholu i przygodnym seksie. Bo jak się okazuje, niedaleko pada jabłko od jabłoni. I tak to nasz Collin imprezuje, wkurzając tym rodziców, dopóki nie spotyka Amelli, dziewczyny obwiniającej się o śmierć najbliższych. Nagle zmienia się o 180 stopni, staje się wiernym, troskliwym chłopakiem, ale żeby nie było tak z górki, musi nastąpić jakiś przełom, kiedy ona od niego odchodzi. Tylko, że ten powód, dlaczego Amelia zachowuje się tak czy inaczej jest potwornie naciągany. Facet chce dla niej dobrze, sam jej wyjawia tajemnicę, którą przed nią ukrywał, a ona ma o to do niego pretensje, litości!!!
Tak więc, gdyby nie wątki poboczne, ta książka byłaby o niczym. Na szczęście styl pisarski Sandi Lynn jest na tyle dobry, ze nawet jak nie ma wciągającej akcji, to jej książki dobrze się czyta, ale dla mnie to za mało. Choć państwo Black na kacu pochłaniający słynny koktajl Ellery, czy obściskujący się przy swoich dzieciach bardzo pobudzali wyobraźnię :-)

Ta książka to najsłabsze ogniwo serii o rodzinie Blacków. Gdyby nie Ellery i Connor, ich niesłabnący wulkan energii i seksu, cięte języki, ocena byłaby niższa. Bo tak naprawdę tytułowy bohater tej książki to zraniony synuś mamusi i tatusia (wstyd, żeby 22-letni facet mieszkał z rodzicami!), topiący smutki w alkoholu i przygodnym seksie. Bo jak się okazuje, niedaleko pada...