Książka tragiczna.
Z ogólnego opisu dowiadujemy się, że książka jest NIBY o fajnym facecie, który biznes ma w małym palcu i jest przyszłym wiceprezes dużej firmy, normalnie po prostu ciacho. NIC BARDZIEJ MYLNEGO.
Tak naprawdę książka jest o synku mamusi, który w wieku dwudziestu paru lat nadal mieszka z rodzicami i jest im wręcz podporządkowany. I nic złego może by w tym nie było, gdyby nie fakt, że ci rodzice rugają go na każdym kroku jak dwulatka, który właśnie pomalował ścianę. "Nie denerwuj mnie młody człowieku..." - tego typu określeń znajdziecie tam full. Tak właśnie tata Collina zwraca się do niego... Mi to kojarzy się z 80-letnią babcią, która grozi palcem przed twarzą. Czy tylko ja to tak odbieram? A może jestem w błędzie, sadząc po wielu pozytywnych opiniach?
Nikogo nie zniechęcam, można przeczytać, ja poddałam się po 60 stronach. Może i niezbyt wiele przeczytałam, ale dalej nie dałam zwyczajnie rady. Pocieszam się, że za negatywną opinię NIKT mnie nie zruga i mogę sobie bezkarnie pofolgować.;)

Książka tragiczna.
Z ogólnego opisu dowiadujemy się, że książka jest NIBY o fajnym facecie, który biznes ma w małym palcu i jest przyszłym wiceprezes dużej firmy, normalnie po prostu ciacho. NIC BARDZIEJ MYLNEGO.
Tak naprawdę książka jest o synku mamusi, który w wieku dwudziestu paru lat nadal mieszka z rodzicami i jest im wręcz podporządkowany. I nic złego może by w tym...