Wiecie juz pewnie ze nie lubie fantastyki ... wydaje mi sie ze milosc, to jedno uczucie ktore zmienia nas z zapatrzonych we wlasny nos egoistow na ludzi ktorzy sa w stanie oddac wiele i poswiecic sie dla innej osoby... to uczucie nie potrzebuje jakiejs oprawy typu sensacji w tle czy tez kryminalu a juz najmniej czegos takiego jak fantastyka... a jednak da sie przemycic piekny watek, watek ktory jest ciekawy i interesujacy... a moze to jest metoda, moze to jest nowy sposob na romans? postawienie go w sytuacjia przymusu zewnetrznego? dlatego tak kocham wojne - zmusza do zachowan ekstremalnych i zaweza opcje dwojga kochankow... wracajmy jednak do czerwonej krolowej... podobnie jak Suzanne Collins w serii Igrzysk, czy tez Kiera Cass w Rywalkach czy w koncu moja kochana Lauren Oliver w serii Delirium, Victorii udalo sie to co nie udaje sie setkom innym pisarek wspolczesnego romansu... pokazaly cos niebanalnego i mimo banalnej fabuly patrzac romansowo to rodzaj czystego tlenu do pluc romansoholiczki... Vistoria Aveyrand napisala podobna historie... Niby swiat nie wiele rozni sie od Cass czy Collins ale Victoria postawila na prostote... po co kilknascie klas jak mozna stworzyc dwie: zwyklych ludzi - czerwonych i nadludzi posiadajacych specjalne zdolnosci - blekitnych... oczywiscie jak sie domyslacie ci pierwsi maja najgorsze zawody, zyja w ciezkich warunkach i sluza rasie niebieskich. Dodanie niebieskim specjalnych zdolnosci tez jest ciekawym zabiegiem, sa podobni troche to Xmenow ale nie razi to az tak bardzo... glowna bohaterka czerwona Mary jak sie domyslacie bedzie ta ktora zmieni panujacy na swiecie uporzadkowany lad... jesli popatrzymy na to z punktu widzenia poprzednich ksiazek bedzie to kolejny klon modnej fali dla nastolatkow, a jak to wyglada romansowo? Moze nie jest to kaliber Piety i Katniss ale nie jest nudno... Mary dostajac sie na dwor niebieskich bedzie zareczona z mezczyzna ktory jest uosobieniem cnot o jakich ona sama marzy ale serce niestety ma swoje wlasne pragnienia a rwie sie do kogos innego... oboje niebiescy beda rywalizowac o nia a jest jeszcze Kilorn jej najlepszy przyjaciel z dziecinstwa - czerwony ktory moze tez nie stac na straconej pozycji... mniej scen romantycznych i mniejszego kalibru niz w igrzyskach ale jest ten element niepewnosci ale niestety zbyt szybko odczytujemy intryge, sama koncowka jest juz bardzo naiwna i wydaje mi sie ze autorka troche przesadzila w sile uczucia ktore nie dosc subtelnie rozwijane nagle wybucha spora sila... jako audiobook calkiem mile spedzilam czas ale sama nie wiem czy ta ksiazka jest warta przeczytania nie wnoszac az tak znaczacych zmian do poprzednikow.... mimo to bedac po pierwszej czesci nie wyobrazam sobie na niej zakonczyc :) na pewno solidna pozycja dla fanek podobnych pozycji...

Wiecie juz pewnie ze nie lubie fantastyki ... wydaje mi sie ze milosc, to jedno uczucie ktore zmienia nas z zapatrzonych we wlasny nos egoistow na ludzi ktorzy sa w stanie oddac wiele i poswiecic sie dla innej osoby... to uczucie nie potrzebuje jakiejs oprawy typu sensacji w tle czy tez kryminalu a juz najmniej czegos takiego jak fantastyka... a jednak da sie przemycic...