Książka mogłaby być świetna, gdyby nie to, jak fatalnie jest udokumentowana. Praktycznie połowa autorów, których nazwiska przywołane są w publikacji, pojawia się tam nie wiadomo dlaczego. Tomasik z góry zakłada, że dwie kobiety mieszkające razem w XIX wieku na pewno żyły w związku homoseksualnym. Za dowód na rzecz domniemanego homoseksualizmu świadczą u niego raz to brak małżeństwa, raz to zawieranie małżeństwa. Życie w przedwojennej Polsce raz polega na obnoszeniu ze swoim homoseksualizmem, innym razem - na jego ukrywaniu. Niektórzy pisarze traktowani są jako homoseksualni, ponieważ pisali o innych orientacjach seksualnych, natomiast pozostali są homoseksualni, ponieważ nic o tym nie wspominali. Dowody podawane przez Tomasika są na ogół bardzo słabe - są to na przykład plotki - albo wręcz nie ma ich wcale (tak jest w przypadku Antoniego Sobańskiego czy Anny Iwaszkiewicz). Całość podlana jest mocno ideologicznym sosem, który zazwyczaj polega na łopatologicznym wyłożeniu, jaka to Polska była i jest zacofana i opresyjna względem mniejszości seksualnych.

Trudno zatem nazwać książkę inaczej niż agitkę, miejscami wyjątkowo tanią. A szkoda jest ogromna, bo temat homoseksualizmu wśród beau monde'u nadal oczekuje na poważne, naukowe opracowanie. Strata to tym większa, że Tomasik co jakiś czas sili się na solidną naukową robotę: rozdziały o Marii Dąbrowskiej czy Jarosławie Iwaszkiewiczu napisane są z polotem i widać, że Autor nie musi naginać tu żadnych faktów. Niestety, pozostali pisarze zostali omówieni gorzej, wybiórczo i bez próby ich zrozumienia. Żal na przykład Jerzego Zawieyskiego, którego homoseksualizm raz interpretowany jest jako modelowy przykład monogamii, raz zaś jako przykrywka dla skrajnej erotomanii (np. przez J. Siedlecką). W przypadku mniej znanych autorów Tomasik idzie na skróty i zamiast powoływać się na fakty, a priori zakłada jedyną słuszną prawdę. Cała publikacja ogromnie na tym traci.

Książka mogłaby być świetna, gdyby nie to, jak fatalnie jest udokumentowana. Praktycznie połowa autorów, których nazwiska przywołane są w publikacji, pojawia się tam nie wiadomo dlaczego. Tomasik z góry zakłada, że dwie kobiety mieszkające razem w XIX wieku na pewno żyły w związku homoseksualnym. Za dowód na rzecz domniemanego homoseksualizmu świadczą u niego raz to brak...