Po wstrząsającym pierwszym tomie wręcz wierciłam się w oczekiwaniu na kolejny siwy tom pięknej historii. Kiedyś już to pisałam,
a teraz powtórzę – im lepszy pierwszy tom i im dłużej się czeka na kontynuacje tym większe wymagania czytelnika…… tu postawiłam poprzeczkę bardzo wysoko.

Pierwszy tom kończy się w momencie gdy Emma zostaje skatowana przez swoją ciotkę i umiera….. tak, tak dobrze czytacie. Emma doświadcza śmierci – przestaje oddychać – umiera. Ale skoro recenzuje tom drugi to logicznym jest, że śmierci udaje jej się wyszarpnąć i powraca do żywych. Czy jednak na pewno??? Owszem Emma przeżyła, ale czy po tak traumatycznych przeżyciach jest w stanie żyć??
Niewiele pamięta z tej strasznej nocy . Obudziła się w szpitalnym łóżku, w koszmarnym stanie. Odbył się proces sądowy, w którym na szczęście nie musiała uczestniczyć. Teraz Carol nie może już zrobić jej nic złego, ale wysoką ceną za to jest utrata kontaktu z Laylą i Jackiem.
Wróciła do szkoły i na boisko, i stara się po prostu prowadzić zwyczajne życie nastolatki, z wierną Sarą i oddanym Evanem u boku. Decyduje się zamieszkać ze swoją matką, dać jej kolejną szansę gdy ta oddając ją pod dach kata zgotowała jej najgorszy koszmar, który teraz śni jej się co noc. Czy po tym wszystkim Emma może mieć szczęśliwe życie, czy też przeszłość już zawsze będzie ją prześladować……?



Przyznam to od razu – ciężko było mi się w nią wczuć… . Gdy tylko ją dostałam i zaczęłam jakoś mnie nie porwała. tak jak wspomniałam – sięgając po nią miałam już pewien obraz w głowie. Spodziewałam się , że początek będzie mocniejszy, trudniejszy, a tu poszło tak łatwo. Niby sielanka – Emma układa sobie życie, odbudowuje relację z matką, ma ukochanego Evana – ideał?? Po co więc o tym kolejny tom? Nie łatwiej było dopisać parę rozdziałów do tomu pierwszego i usatysfakcjonować czytelnika Happy Endem??


Och jak małej wiary jestem…..

Gdy ją skończyłam mówię - WOW – jest Wspaniała!!! Autorka uśpiła moją czujność .
Im więcej czytałam tym bardziej mnie pochłaniała. Emma tak naprawdę nie jest szczęśliwa – to wszystko pozory. Cierpi , miota się, wegetuje, a jej matka….. no cóż nie wiem czy można tak ją nazwać – zajdzie Wam za skórę. Jest i Evan, który kocha ją tak bardzo, że myśli że miłość ją uleczy….. ale czy jest to możliwe??
Cała książka to wielka niewiadoma. Cały czas nie wiadomo w jakim kierunku potoczy się historia, co może jeszcze spotkać bohaterkę i ile może wytrzymać.

Autorka dodaje nam kolejnego tajemniczego bohatera i wplata dziwną relacje pomiedzy nim a Emmą. Tworzy swoisty trójkąt stawiając przed bohaterką kolejny problem do rozstrzygnięcia….. emocje buzują.
Jestem wstrząśnięta i zachwycona jednocześnie. Skończyłam ja, a cały czas o niej myślę i analizuję – mam swoistego kaca książkowego. Książa wyryła się w moim umyśle. Pokochałam Emmę za jej siłę i wytrwałość, Evana za oddanie, Sarę za wierność. Każdy wątek zastanawia i budzi ciekawość – dzięki temu nie można się od niej oderwać. To piękna, mocna i odważna historia jednak ostrzegam – nie należy do optymistycznych…. to łamacz serc, który wstrząśnie Waszym światem.

POLECAM


http://kasik85.blog.pl/2015/02/16/oddychajac-z-trudem-rebecca-donovan/

Po wstrząsającym pierwszym tomie wręcz wierciłam się w oczekiwaniu na kolejny siwy tom pięknej historii. Kiedyś już to pisałam,
a teraz powtórzę – im lepszy pierwszy tom i im dłużej się czeka na kontynuacje tym większe wymagania czytelnika…… tu postawiłam poprzeczkę bardzo wysoko.

Pierwszy tom kończy się w momencie gdy Emma zostaje skatowana przez swoją ciotkę i umiera….....