Zanim zacząłem czytać książkę pt. „Pustynia”, przeczytałem w ramach projektu Czytam na tronie pięćdziesiąt osiem książek. Ta książka dość długo przeleżała na domowej półce i nadszedł czas by ją przeczytać i puścić w świat. Wcześniej czytała ją moja żona, która stwierdziła wówczas, że jest ona bardzo ciężka w odbiorze i w czytaniu.
I rzeczywiście, że była ona ciężka w obydwóch wymienionych kwestiach. Pragnę Wam wspomnieć, że powieść Carlosa Franza, która w 2006 roku została wydana przez Wydawnictwo Muza, została laureatką nagrody La Nacion. Jednak według mnie trudno doszukać się w niej treści, która powinna zostać nagrodzona.
Książka ta opowiada o pani sędzi imieniem Laura, która po dwudziestu latach wraca do miejsca, gdzie rozpoczynała swoją błyskotliwą karierę, która swój początek miała w czasach, gdy władze w Chile przejmował Augusto Pinochet. Tym miejscem jest znajdująca się pośrodku pustyni Pampa Hundida. Do tego miejsca sprowadza kobietę jej córka, która znajduje się w trakcie buntu wobec otaczającego ją świata oraz tego, jak wygląda Chile po wielu latach rządów dyktatora. Młoda kobieta pyta matkę, „gdzie byłaś?”. Przez blisko 539 stron dowiadujemy się, co działo się w przeszłości i po dwudziestu latach.
Ta książka w żaden sposób mnie nie wciągnęła. Strasznie się z nią męczyłem i jak najszybciej chciałem ją skończyć. Ta sztuka udało mi się dopiero po 17 posiedzeniach oraz po 20 dniach. Przez to ta książka ma najgorsze wyniki jakie mają książki „Czytane na tronie”. Mnie ona nie przekonała, może Wam się ona spodoba. Można także ją wymienić ze mną, jeśli chcielibyście ją przeczytać.

Ocena: 3/10

https://www.facebook.com/czytamnatronie

Zanim zacząłem czytać książkę pt. „Pustynia”, przeczytałem w ramach projektu Czytam na tronie pięćdziesiąt osiem książek. Ta książka dość długo przeleżała na domowej półce i nadszedł czas by ją przeczytać i puścić w świat. Wcześniej czytała ją moja żona, która stwierdziła wówczas, że jest ona bardzo ciężka w odbiorze i w czytaniu.
I rzeczywiście, że była ona ciężka w...

Książka choć z całą pewnością do łatwych nie należy niewątpliwie zasługuje na uwagę. Opowiada ona historię Laury, która w pewnym sensie zmotywowana przez córkę dąży do rozliczenia się z własną traumatyczną przeszłością. Powieść ta jest niesamowitym studium ogromnie trudnego i powolnego procesu wybaczania samemu sobie oraz oczyszczania się poprzez powrót do odrzucanych latami wspomnień.
Ukazuje także, iż bardzo wiele życiowych wyborów, jak również sytuacji, w których się znajdujemy nie jest tak prostych ani jednoznacznych jak mogłoby się to początkowo wydawać...

Książka choć z całą pewnością do łatwych nie należy niewątpliwie zasługuje na uwagę. Opowiada ona historię Laury, która w pewnym sensie zmotywowana przez córkę dąży do rozliczenia się z własną traumatyczną przeszłością. Powieść ta jest niesamowitym studium ogromnie trudnego i powolnego procesu wybaczania samemu sobie oraz oczyszczania się poprzez powrót do odrzucanych...

początkowo historia wydawała się fajna, choć napisana w sposób dla mnie trudny. ostatnie sto stron przeleciałam tylko wzrokiem. jednak były w niej dwie, trzy dobre myśli.

"Pustynia" to książka o poczuciu sprawiedliwości.

początkowo historia wydawała się fajna, choć napisana w sposób dla mnie trudny. ostatnie sto stron przeleciałam tylko wzrokiem. jednak były w niej dwie, trzy dobre myśli.

"Pustynia" to książka o poczuciu sprawiedliwości.

Bardzo dobra, ale wymaga skupienia. Każdy szczegół jest istotny.

Bardzo dobra, ale wymaga skupienia. Każdy szczegół jest istotny.

Trudna literatura, ale odnajduję w niej wiele ciekawych myśli, poczytamy zobaczymy...

Oj ciężko było...Ogólnie to książka nie powaliła mnie, nie wzruszyła, wręcz zirytowała. Piękne metafory i opisy służyły chyba za wypełniacze treści.

Trudna literatura, ale odnajduję w niej wiele ciekawych myśli, poczytamy zobaczymy...

Oj ciężko było...Ogólnie to książka nie powaliła mnie, nie wzruszyła, wręcz zirytowała. Piękne metafory i opisy służyły chyba za wypełniacze treści.